Η σημερινή Κυριακή όνομάζεται Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων. Μυροφόρες εἶνε οἱ γυναῖκες ἐκεῖνες, πού, παρ’ ὅλο τὸ φόβο ποὺ σκόρπιζαν οἱ ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ, τόλμησαν, πρὶν ἀκόμα ἀνατείλῃ ὁ ἥλιος τῆς Κυριακῆς, νὰ προχωρήσουν μέχρι τὸ φρικτὸ Γολγοθᾶ μὲ τὴν πρόθεσι ν᾿ ἀλείψουν μὲ μύρα τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Γιὰ τὴ φλογερή τους ἀγάπη καὶ πίστι ἀξιώθηκαν ν’ ἀκούσουν αὐτὲς πρῶτες τὸ χαρμόσυνο ἄγγελμα τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ γίνουν εὐαγγελίστριες στοὺς μαθητάς, ποὺ ἔμεναν τρομαγμένοι σὲ κάποιο φιλικὸ σπίτι. Δειλοὶ οἱ μαθηταί, γενναῖες οἱ μυροφόρες! Στὴν περίπτωσι αὐτὴ οἱ γυναῖκες ἀναδείχθηκαν ἀσύγκριτα ἀνώτερες ἀπὸ τοὺς ἄνδρες.
***
Ὁ Θεός, ὅπως ὅλοι ξέρουμε, ἔπλασε τὸν πρῶτο ἄνθρωπο, τὸν ᾿Αδάμ. Τὸν ἔπλασε «κατ’ εἰκόνα …καὶ καθ’ ὁμοίωσίν» του (Γέν. 1,26). Τὸν ἔβαλε μέσα στὸν παράδεισο, σ᾽ ἕνα ἐξαιρετικό τόπο, ὅπου ὅλα ἦταν ὡραῖα. Ὁ Ἀδὰμ ἦταν μόνος στὸν παράδεισο. Ἀλλ᾿ ὁ πάνσοφος καὶ πανάγαθος Θεὸς δὲν θέλησε ν᾿ ἀφήσῃ τὸν Ἀδὰμ μόνο του. Ὅταν κοιμόταν ὁ Ἀδάμ, ὁ Θεὸς πῆρε μιὰ πλευρά του κι ἀπ᾿ αὐτὴν ἔπλασε τὴν πρώτη γυναῖκα, τὴν Εὔα. Ὅταν ξύπνησε ὁ ᾿Ἀδὰμ καὶ εἶδε τὴν Εὔα, ἔμεινε κατάπληκτος. Ἀπ᾿ ὅλα τὰ δημιουργήματα ἡ Εὔα φάνηκε στὰ μάτια τοῦ Ἀδὰμ τὸ ὡραιότερο.
Ὁ Θεὸς ἔπλασε μὲ τέτοιο τρόπο τὸν ἄνδρα καὶ τὴ γυναῖκα, ὥστε ὁ ἕνας ν᾿ ἀνταποκρίνεται στὶς ἐλλείψεις καὶ τὶς ἀνάγκες τοῦ ἄλλου.
Ἐκεῖνα ποὺ ἔχει ὁ ἄνδρας δὲν τὰ ἔχει ἡ γυναίκα˙ κ᾿ ἐκεῖνα ποὺ ἔχει ἡ γυναίκα δὲν τὰ ἔχει ὁ ἄνδρας. Ἄλλες ἱκανότητες καὶ προτερήματα ἔχει ὁ ἄνδρας κι ἄλλα ἡ γυναίκα. Ἔτσι μὲ τὴν ἕνωσί τους συμπληρώνει ὁ ἕνας τὸν ἄλλο καὶ παρουσιάζεται ὁ ἄνθρωπος στὴν τελειότητά του.
Ὁ ἄνδρας καὶ ἡ γυναίκα μοιάζουν μὲ δυὸ ἡμίτομα ἀνθρώπου, ποὺ ἅμα ἑνωθοῦν ἀποτελοῦν ὁλόκληρο τὸν ἄνθρωπο, σὰν δυὸ ἡμίτομα μιᾶς σφαίρας, ποὺ ἅμα ἑνωθοῦν σχηματίζουν ὁλόκληρη τὴ σφαῖρα. Νοῦς περισσότερο ὁ ἄνδρας, καρδιὰ περισσότερο ἡ γυναίκα, μέσα στὴν ἁγία ἕνωσι τοῦ γάμου ὑφίστανται ἀλληλοσυμπλήρωσι.
Αδύνατον νὰ ὑπάρξῃ κοινωνία βιώσιμη μόνο ἀπὸ ἄνδρες, καὶ ἀδύνατον νὰ ὑπάρξῃ κοινωνία βιώσιμη μόνο ἀπὸ γυναῖκες.
Ἡ ἕλξις, ποὺ φύτευσε ὁ Θεὸς μέσ’ στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνδρὸς καὶ τῆς γυναικός, εἶνε ἐκείνη ποὺ φέρνει κοντὰ τὰ δύο φῦλα, τὰ ἑνώνει, κι ἀπὸ τὴν ἕνωσι αὐτὴ προέρχεται ἡ νέα γενιά. Καὶ μόνο σὲ ἐξαιρετικὲς περιπτώσεις ἄνδρες ἢ γυναῖκες, ποὺ κυριεύονται ἀπὸ τὸ θεῖο ἔρωτα, μὲ τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ νικοῦν τὴ φυσικὴ ἕλξι ἀνδρὸς πρὸς γυναῖκα ἢ γυναικὸς πρὸς ἄνδρα καὶ κατορθώνουν νὰ ζοῦν ἕνα εἶδος ἀγγελικῆς ζωῆς μέσα σὲ ἀνθρώπινο κορμί, καὶ νὰ δίνουν μιὰ εἰκόνα τῆς οὐράνιας ἐκείνης ζωῆς ποὺ προσδοκοῦμε, στὴν ὁποία θὰ πάψη νὰ ὑπάρχει ἡ διάκριση τῶν φύλων καὶ ὅλοι θὰ ζοῦν σὰν ἄγγελοι στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Γι᾿ αὐτὲς τὶς ὑπάρξεις μπορεῖ νὰ λεχθῇ ὁ ὕμνος˙ «Τοῖς ἐρημικοῖς ζωὴ μακαρία ἐστί, θεϊκῷ ἔρωτι πτερουμένοις» (ἀναβαθμοὶ ἤχου πλ. α’).
***
Ἄνδρας καὶ γυναίκα, ἔξοχα δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ, μὲ τὶς ἱκανότητες καὶ δωρεὲς γιὰ τὴν ἐκπλήρωσι τῆς ὑψηλῆς τους ἀποστολῆς. Καὶ ὁ Θεὸς στὸ ζήτημα τῆς διαιωνίσεως τῆς ζωῆς, τῆς τεκνογονίας, τοὺς ἀνεβάζει πολύ ψηλὰ καὶ τοὺς κάνει συνεργάτες του, συνδημιουργοὺς στὴν πλάσι νέων ἀνθρώπων.
Ἄνδρας καὶ γυναίκα, ἰσότιμα μέλη τῆς ἀνθρωπίνης κοινωνίας. Τί σημαίνει αὐτό; Ας δώσουμε μιὰ ἐξήγησι. Εἶνε ἐξήγησι τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ποὺ μιλώντας πάνω στὸ θέμα αὐτὸ ἔλεγε˙ Κοιτάξτε πῶς ἔπλασε ὁ Θεὸς τὴ γυναῖκα. Δὲν πῆρε ἕνα κομμάτι ἀπὸ τὸ κεφάλι τοῦ ἀνδρός, γιατὶ δὲν ἤθελε νὰ εἶνε ἡ γυναίκα παραπάνω ἀπὸ τὸν ἄνδρα. Οὔτε πῆρε ἕνα κομμάτι ἀπὸ τὰ πόδια τοῦ ἀνδρός, γιατὶ δὲν ἤθελε νὰ εἶνε ἡ γυναίκα δούλη τοῦ ἀνδρός. ᾿Αλλὰ πῆρε μία πλευρά, ποὺ σκεπάζει τὴν καρδιά, γιὰ νὰ δείξῃ, ὅτι ἡ γυναίκα εἶνε πρόσωπο προσφιλές, ἕνα πρόσωπο ἰσότιμο καὶ ἀγαπημένο (βλ. ἡμέτερο βιβλίο Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, έκδ. «Ὁ Σταυρός», ᾿Αθῆναι 1998, σελ. 120-121).
Ἕναν ἄνδρα καὶ μιὰ γυναῖκα ἔπλασε ὁ Θεός. Τοῦτο σημαίνει, ὅτι ὁ Θεὸς εἶνε κατὰ τῆς πολυγαμίας τοῦ ἀνδρὸς ἢ τῆς γυναικός.
Διότι ἂν ὁ Θεὸς ἤθελε, ὁ ἄνδρας νὰ ἔχῃ πολλὲς γυναῖκες, ὅπως διδάσκει τὸ Κοράνιο καὶ ἐφαρμόζουν οἱ σαρκολάτρες τοῦ αἰῶνος μας –ἔστω κι ἂν λέγωνται Χριστιανοί, θὰ ἔπρεπε ὁ Θεὸς νὰ δημιουργήσῃ ἕναν ἄνδρα καὶ πολλὲς γυναῖκες. Κι ἂν ἤθελε ὁ Θεὸς ἡ γυναίκα νὰ ἔχῃ πολλοὺς ἄνδρες, τότε θὰ ἔκανε μιὰ γυναῖκα καὶ πολλοὺς ἄνδρες.
Ὁ χριστιανισμὸς εἶνε κατὰ τῆς πολυγαμίας.Ἕνας ἄνδρας σὲ μιὰ γυναῖκα ἁρμόζει, καὶ μιὰ γυναίκα σὲ ἕναν ἄνδρα ἁρμόζει. Ὁ ἕνας γάμος εἶνε εὐλογημένος, καὶ μόνο κατ’ οἰκονομίαν ἡ Ἐκκλησία μας ἐπιτρέπει καὶ δεύτερο ἢ τρίτο γάμο᾿ ἀλλὰ τότε ἐπιβάλλει καὶ ἐπιτίμια σ᾽ αὐτοὺς ποὺ τελοῦν δεύτερο ἢ τρίτο γάμο.
Ἀλλὰ δυστυχῶς, ἐνῷ αὐτὰ διατάζει ἡ ἁγία Γραφή, τὰ ἀντίθετα γίνονται στὶς κοινωνίες ποὺ δὲν τὶς κυβερνάει τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Ἄλλοτε ὁ ἄνδρας γίνεται τύραννος τῆς γυναίκας καὶ ἡ γυναίκα περιέρχεται σὲ ἀθλία κατάστασι καὶ σὰν ζῷο καὶ χειρότερη ἀπὸ ζῷο θεωρεῖται. Ἄλλοτε δὲ ἡ γυναίκα γίνεται τύραννος τοῦ ἀνδρὸς καὶ οἱ ἄνδρες κάτω ἀπὸ τὴν τυραννία τῆς γυναίκας καταντοῦν ἐκφυλισμένα ὄντα, δοῦλοι καὶ ὑποζύγια, ποὺ τὰ σέρνουν ἀπὸ τὴ μύτη οἱ διεφθαρμένες γυναῖκες.
Καὶ τὰ δύο αὐτὰ ἄκρα τὰ καταδικάζει τὸ Εὐαγγέλιο. Τὸ Εὐαγγέλιο θέλει τὸν ἄνδρα νὰ εἶνε στοργικός σύζυγος καὶ πατέρας, ποὺ νὰ συμπεριφέρεται μὲ ἀγάπη καὶ εὐγένεια πρὸς τὴ γυναῖκα καὶ τὰ παιδιά του, καὶ ὄχι νὰ φέρεται σὰν δικτάτορας. Θέλει ἐπίσης τὸ Εὐαγγέλιο τὴ γυναῖκα νὰ βρίσκεται στὸ ὕψος τῆς ἀποστολῆς της, πολύτιμος σύντροφος τοῦ ἀνδρός της, μητέρα φιλόστοργη, βασίλισσα τοῦ σπιτιοῦ, ποὺ ν᾿ ἀφοσιώνεται στὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν της. Θέλει τὴ γυναῖκα μυροφόρα, ὅπως οἱ μυροφόρες τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου. Μιὰ τέτοια γυναίκα ἔχει νὰ προσφέρῃ τὴν πιὸ μεγάλη ὑπηρεσία στὸν κόσμο. Μιὰ τέτοια γυναίκα νικάει τὸν ἄνδρα σὲ ἡρωϊκὰ κατορθώματα πίστεως καὶ ἀρετῆς. Μιὰ τέτοια γυναίκα φαίνεται στὸν κόσμο σὰν ἕνας ἄγγελος ποὺ σκορπάει τὰ μύρα τῆς ἀγάπης.
***
Μυροφόρες γυναῖκες! Ἀλλὰ πόσο λίγες εἶνε οἱ γυναῖκες αὐτὲς στὴ σύγχρονη κοινωνία, ποὺ ἔχει σαπίσει ἀπὸ τὴν ἀπιστία καὶ τὴ διαφθορά! Εἴθε ἀνάμεσα σ᾽ αὐτὲς τὶς λίγες καὶ εὐλαβεῖς γυναῖκες νὰ εἶνε καὶ ὅλες οἱ γυναῖκες ποὺ ἀκοῦνε ἢ διαβάζουν τὸ κήρυγμα αὐτό.
Πηγή: “Σταγόνες ἀπὸ τὸ ὕδωρ ὁ ζών”, Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης, ἐκδ. Ὀρθόδοξος Ἱεραποστολικὴ Ἀδελφότης Ὁ Σταυρός, σελ. 23-28