Τοῦ Λάμπρου Κ. Σκόντζου
Θεολόγου – Καθηγητοῦ
Μεγαλομάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας μας δὲν ὑπῆρξαν μόνον ἄνδρες, ἀλλὰ καὶ γυναῖκες, οἱ ὁποῖες τοὺς συναγωνίστηκαν ἐπάξια σὲ ἡρωισμὸ καὶ ὁμολογιακὸ φρόνιμα. Πολλὲς ἀπὸ αὐτὲς ὑπέστησαν τὰ μαρτύρια ἀπὸ τοὺς φανατικοὺς εἰδωλολάτρες γονεῖς τους. Μιὰ ἀπὸ αὐτὲς ὑπῆρξε καὶ ἡ ἁγία Χριστίνα ἡ Μεγαλομάρτυς.
Καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Τύρο τῆς Συρίας. Γεννήθηκε περὶ τὸ 200 καὶ ἦταν κόρη τοῦ στρατηγοῦ Οὐρβανοῦ, ὁ ὁποῖος ἦταν φανατικὸς εἰδωλολάτρης. Ἔκτισε μάλιστα ἕναν πύργο, τὸν ὁποῖο γέμισε μὲ εἰδωλολατρικὰ ἀγάλματα. Σὲ αὐτὸν ἔκλεισε τὴν κόρη του, τὴν ὁποία ὑποχρέωνε νὰ θυσιάζει καθημερινὰ στοὺς ἀνύπαρκτους καὶ γελοίους εἰδωλολατρικοὺς «θεούς». Ἐκείνη ὅμως ἀρνιόταν, διότι ἦταν συνειδητὴ Χριστιανή. Ὅταν πιέστηκε πολὺ ἀπὸ τὸν πατέρα της γκρέμισε καὶ κομμάτιασε τὰ ἀγάλματα. Ὁ θρησκομανὴς πατέρας της ὀργίστηκε πάρα πολύ, ἅρπαξε τὴν κόρη του ἀπὸ τὰ μαλλιά, τὴν κτύπησε ἀλύπητα καὶ τὴν ὑπέβαλε σὲ ἐπώδυνα βασανιστήρια. Κατόπιν τὴν ἔριξε σὲ σκοτεινὴ καὶ ὑγρὴ φυλακή. Ἔδωσε μάλιστα διαταγὴ νὰ μὴν τῆς δώσει κανεὶς τροφὴ καὶ νερό, ὥστε νὰ πεθάνει ἀπὸ τὴν πεῖνα καὶ τὴ δίψα. Γιὰ πολλὲς ἡμέρες δὲν τὴν πλησίασε κανένας ἀπὸ τὸ φόβο των ἀντίποινων τοῦ Οὐρβανοῦ.
Ὅλοι εἶχαν πιστέψει ὅτι ἡ Χριστίνα εἶχε πεθάνει. Ἀλλὰ τὸ πρῶτο κιόλας βράδυ την ἐπισκέφτηκε ἄγγελος Κυρίου, τῆς ὁποίας θεράπευσε τὶς πληγὲς καὶ τῆς ἔφερνε καθημερινὰ τροφὴ καὶ νερό. Ὅταν πῆγαν νὰ πάρουν τὸ πτῶμα της, νομίζοντάς την νεκρή, τὴν βρῆκαν ἀπόλυτα ὑγιῆ, ἡ ὁποία προσεύχονταν καὶ δοξολογοῦσε τὸ Θεό. Ἀνήγγειλαν στὸν πατέρα της τὸ γεγονὸς καὶ ἐκεῖνος περισσότερο ὀργισμένος, ἔδωσε διαταγὴ στοὺς στρατιῶτες του νὰ τὴν ὁδηγήσουν στὴ θάλασσα καὶ νὰ τὴν πνίξουν. Τὴν ἔριξαν στὸ πιὸ βαθὺ σημεῖο, πιστεύοντας ὅτι εἶχε καταποντιστεῖ.
Ὅμως καὶ πάλι ἄγγελος Κυρίου ἐμφανίστηκε καὶ τὴν ἔσωσε. Μάλιστα ἀναφέρει ἡ βιογραφία της, πὼς δὲν εἶχε βαπτιστεῖ ὡς ἐκείνη τὴ στιγμὴ καὶ ἔλαβε τὸ ἅγιο Βάπτισμα στὴ θάλασσα ἀπὸ τὸν Ἴδιο τὸ Χριστό. Ὁ ἄγγελος τὴν πῆρε καὶ τὴν ἔβγαλε στὴ στεριά.
Ὁ Οὐρβανὸς ἔγινε καὶ πάλι θηρίο ἀπὸ τὸ θυμό του γιὰ τὴ νέα διάσωση τῆς κόρης του. Ἔδωσε ἐκ νέου διαταγὴ νὰ τὴν κλείσουν ξανὰ στὴ φυλακή, ἀφοῦ τὴν μαστιγώσουν ἄγρια καὶ νὰ τὴν ἀφήσουν νὰ πεθάνει ἀπὸ τὴν πεῖνα, τὴ δίψα καὶ τὶς πληγές της. Ὅμως συνέβη τὸ ἀπροσδόκητο. Τὸ ἴδιο βράδυ πέθανε ξαφνικὰ ὁ Οὐρβανός. Τὸν διαδέχτηκε κάποιος Δίων, τὸ ἴδιο φανατικὸς εἰδωλολάτρης μὲ ἐκεῖνον καὶ ἐξίσου θηριώδης καὶ ἀπάνθρωπος. Μισοῦσε θανάσιμα τοὺς Χριστιανοὺς καὶ ἔδειχνε ὑπέρμετρο ζῆλο γιὰ τὴν ἐξόντωσή τους. Πληροφορήθηκε γιὰ τὴν ἡρωικὴ Χριστίνα καὶ ἀνάλαβε ὁ ἴδιος νὰ τὴν μεταστρέψει στὴν λατρεία τῶν εἰδώλων. Διέταξε νὰ τὴν ὁδηγήσουν μπροστά του καὶ νὰ τὴν ἀνακρίνει ὁ ἴδιος.
Οἱ ἄνθρωποί του ἔβγαλαν τὴν Χριστίνα ἀπὸ τὴ σκοτεινὴ καὶ ὑγρὴ φυλακὴ καὶ τὴν ὁδήγησαν ἐνώπιον τοῦ στρατηγοῦ Δίωνα. Στάθηκε μὲ θάρρος ἀπέναντί του καὶ ἀπολογήθηκε χωρὶς τὸν παραμικρὸ δισταγμὸ γιὰ τὴν πίστη της στὸ Χριστό, τὸν μόνο ἀληθινὸ Θεό. Παράλληλα στηλίτευσε μὲ ἡρωισμὸ τὴν εἰδωλολατρία ὡς τὴν χειρότερη πνευματικὴ κατάπτωση τῆς ἀνθρωπότητας. Ἡ λατρεία τῶν ψεύτικων «θεῶν» δὲν εἶναι ἁπλᾶ μιὰ πλάνη, ἀλλὰ πραγματικὴ λατρεία στὸν πατέρα τοῦ ψεύδους καὶ τῆς πλάνης διάβολο, ἀφοῦ, σύμφωνα μὲ τὴν Ἁγία Γραφὴ «οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν (εἶναι) δαιμόνια» (Ψάλμ.95,5). Κατόπιν αὐτοῦ ἀπέκλεισε κάθε ἐνδεχόμενο νὰ δεχτεῖ νὰ θυσιάσει στοὺς ψευτοθεοὺς τῆς αὐτοκρατορίας καὶ νὰ ἐκτελέσει τὴν αὐτοκρατορικὴ διαταγή.
Ὁ Δίων ὀργίστηκε καὶ ἔγινε σωστὸ θηρίο ἀπὸ τὴν θαρραλέα ὁμολογία της Μάρτυρος. Διέταξε νὰ τὴν ὑποβάλλουν σὲ φρικτὰ βασανιστήρια, ἐλπίζοντας ὅτι ὁ φόβος τῶν φρικτῶν πόνων καὶ ἡ ἀπειλὴ τοῦ θανάτου θὰ τὴν μετέστρεφαν στὴν εἰδωλολατρία. Ὅμως παρ’ ὅλα αὐτὰ ἡ ἁγία ἔμεινε ἀταλάντευτη στὴν πίστη της.
Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς βασανιστές της καὶ ἀπὸ τοὺς παρισταμένους εἰδωλολάτρες, βλέποντας τὸν ἡρωισμό της, μεταστρέφονταν στὸν Χριστιανισμό.
Μετά τον Δίωνα, ἀνάλαβε τοὺς βασανισμοὺς τῆς Χριστίνας κάποιος Ἰουλιανός, πραγματικὰ δαιμόνιος γιὰ τὶς ἐπιλογές του κατὰ τῶν Χριστιανῶν. Τὴν ἅρπαξε καὶ τὴν ἔριξε σὲ πυρακτωμένο καμίνι, ἀλλὰ διασώθηκε θαυματουργικά. Κατόπιν γέμισε ἕνα κλουβὶ μὲ φαρμακερὰ φίδια, στὸ ὁποῖο τὴν ἔριξε, πιστεύοντας ὅτι θὰ ξεμπέρδευε μὲ αὐτή. Ὅμως καὶ πάλι διασώθηκε μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. Τὰ δηλητηριώδη ἑρπετά, ἀντὶ νὰ τὴν δαγκώσουν, τῆς ἔγλυφαν τὰ πόδια! Μετὰ ἔδωσε διαταγὴ νὰ τῆς κόψουν τοὺς μαστούς. Ἀλλὰ ἀντὶ γιὰ αἷμα ἔτρεξε γάλα! Μετὰ τῆς ἔκοψαν τὴ γλῶσσα.
Τὰ βασανιστήρια συνεχίστηκαν γιὰ μέρες. Ἡ ἁγία ὑπέμεινε μὲ καρτερία τὰ μαρτύρια, χωρὶς νὰ διαμαρτυρηθεῖ, χωρὶς νὰ βγάλει οὔτε ἕνα στεναγμό! Ὁ Ἰουλιανὸς βλέποντας ὅτι δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ μεταστραφεῖ ἡ Χριστίνα, ἔδωσε διαταγὴ στοὺς δημίους νὰ τῆς τρυπήσουν τὸ κορμὶ μὲ κοντάρια. Ἔτσι τέλειωσε τὴν ἐπίγεια ζωή της, ἀνταλλάσσοντάς την μὲ τὴν οὐράνια ἀτελεύτητη ὄντως ζωή.
Τὸ ἱερό της λείψανο τὸ παρέλαβαν κρυφὰ κάποιοι θαρραλέοι Χριστιανοί, τὸ ὁποῖο ἔθαψαν μὲ τιμές. Μετὰ τὴ λήξη τῶν διωγμῶν ἔγινε ἡ ἐκταφῇ καὶ βρέθηκε ἄφθορο νὰ εὐωδιάζει! Ἀργότερα, ἄγνωστο πότε ἀκριβῶς, μεταφέρθηκε ἀπὸ τὴ Συρία στὴν Κωνσταντινούπολη σὲ ναὸ τοῦ Ἱεροῦ Παλατίου, ὁ ὁποῖος χτίστηκε ἐπ’ ὀνόματί της. Τὸ 1204 τὸ ἅρπαξαν οἱ αἱρετικοὶ φραγκολατίνοι καὶ τὸ μετέφεραν στὴ Βενετία. Τὸ 1252 τοποθετήθηκε στὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Μάρκου Τορσέλλου καὶ τὸ 1340 μεταφέρθηκε στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου στὸ Μουράνο. Τὸ 1435 ὁ πάπας Εὐγένιος τὸ μετέφερε στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου Τορσέλλου. Τὸ 1793 τοποθετήθηκε στὴ Μονὴ τῆς ἁγίας Ἰουστίνης στὴ Βενετία. Τέλος τὸ 1810 τοποθετήθηκε στὸ ναὸ τοῦ ἁγίου Φραγκίσκου τῆς Ἀμπέλου, ὅπου φυλάσσεται μέχρι σήμερα σὲ κρυστάλλινη λάρνακα. Ἡ μνήμη της τιμᾶται στὶς 24 Ἰουλίου. Πολλὲς Χριστιανὲς φέρουν μὲ καμάρι τὸ σεπτό της ὄνομα.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τοῦ πατρός σου τὴν πλάνην λιποῦσα πάνσεμνε, τῆς εὐσεβείας ἐδέξω τὴν θείαν ἔλλαμψιν, καὶ νενύμφευσαι Χριστῷ ὡς καλλιπάρθενος- ὅθεν ἠγώνισαι στερρῶς, καὶ καθεῖλες τὸν ἐχθρόν, Χριστίνα Μεγαλομάρτυς. Καὶ νῦν ἀπαύστως δυσώπει, ἐλεηθήναι τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν.
Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς.
Φωτοειδὴς περιστερὰ ἐγνωρίσθης, ἔχουσα πτέρυγας χρυσᾶς, καὶ πρὸς ὕψος, τῶν οὐρανῶν κατέπαυσας Χριστίνα σεμνή· ὅθεν σου τὴν ἔνδοξον, ἑορτὴν ἐκτελοῦμεν, πίστει προσκυνοῦντές σου, τῶν λειψάνων τὴν θήκην, ἐξ ἧς πηγάζει πᾶσιν ἀληθῶς, ἴαμα θεῖον, ψυχῆς τε καὶ σώματος.
ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
24 Ἰουλίου 2025 ἑορτάζουν:
Ἁγία Χριστίνα ἡ μεγαλομάρτυς
Ἅγιος Θεόφιλος ὁ Νεομάρτυρας ἀπὸ τὴ Ζάκυνθο
Ἅγιος Καπίτων
Ἅγιος Ὑμέναιος
Ἅγιος Ἐρμογένης
Ἅγιος Ἀθανάσιος ἀπὸ τὴν Κίο
Ἅγιος Ἀθηναγόρας ὁ Ἀθηναῖος ὁ Ἀπολογητής
Ὅσιος Συμεῶν ὁ Νεοφανής, Θεσσαλονικεύς
Ἅγιοι Μπορίσος καὶ Γλιέβος οἱ Μάρτυρες
Ἅγιος Σαλομπτίνος ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων