Ἐὰν ἡ ὅραση εἶναι ἡ ἀπαραίτητη αἴσθηση γιὰ νὰ βλέπουμε καὶ νὰ ἔχουμε σαφῆ ἀντίληψη παντὸς αἰσθητοῦ του κόσμου τούτου, κατὰ μείζονα λόγον ἡ ἀκοὴ εἶναι ἀναγκαία γιὰ τὴν ἄμεση ἐπικοινωνία μὲ τὸν πνευματικὸ κόσμο, ἐπίγειο καὶ ἐπουράνιο, καὶ μάλιστα μὲ τὸν Πατέρα τῶν πνευμάτων καὶ πάσης σαρκός. Γιὰ τοῦτο βεβαιώνεται ὁ καθένας ποὺ μελετᾶ τὴν Ἁγία Γραφή. Διὰ τοῦ ὠτίου του ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «ἤκουσεν ἄρρητα ρήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρὼπῳ λαλῆσαι». Διὰ τοῦ ὠτίου του ὁ Εὐαγγελιστὴς καὶ Θεολόγος Ἰωάννης ἄκουσε ὅσα γράφει στὴν Ἀποκάλυψη περὶ τῶν ἑπτὰ Ἐκκλησιῶν τῆς Μ. Ἀσίας κλπ. μὲ σφραγῖδα γιὰ κάθεμια ἀπο αὐτές το: «Ὁ ἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τὸ Πνεῦμα λέγει ταῖς ἐκκλησίαις», τὸ ὁποῖο ἐπαναλαμβάνεται ἑπτὰ φορές. Μὲ τὸ ὠτίον ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἄκουσε τὸ «Σαούλ, Σαοὺλ τί Μὲ διώκεις;» γιὰ νὰ ἀρνηθεῖ τὰ πάντα καὶ νὰ γίνει ὁ θερμότερος καὶ ἀποφασιστικότερος τῶν Ἀποστόλων. Τέλος, διὰ τῆς ἀκοῆς οἱ λειτουργοῦντες καὶ συμπροσευχόμενοι στὴ Μ. Ἀντιοχεία ἄκουσαν τί ἤθελε τὸ Πνεῦμα ἀπὸ αὐτούς. Γιὰ ὅλα αὐτά, ἐξήρτησε ὁ Σωτῆρας μας τὴν ὠφέλεια τῆς σημερινῆς παραβολῆς τοῦ σπορέως, ἐξολοκλήρου ἀπὸ τὴν ἀκοή, προσθέτοντας τὴ φράση: «Ὁ ἔχων ῶτα ἀκούειν ἀκουέτω». Ἐφόσον λοιπόν, τὸ ἀφτί μας καὶ ἡ ἀκοὴ εἶναι τὰ μοναδικὰ μέσα, μὲ τὰ ὁποῖα ἐπικοινωνοῦμε μὲ τὸν ἀληθινὸ πνευματικὸ κόσμο καὶ τὸ μοναδικὸ μέσο ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἡ καρδιά μας ἔρχεται σὲ ἄμεση ἐπαφὴ μὲ τὸν οὐράνιο Πατέρα καὶ ἀκούει τὸ θέλημα Αὐτοῦ, τὸ ἀγαθό, τὸ εὐάρεστο καὶ τέλειο. Ἐφόσον καὶ ἡ πίστη μας «ἐξ ἀκοῆς» εἶναι, ἀναγκαίως ἕπεται, ὅτι τὰ ἀφτιά μας καὶ γενικῶς ἡ ἀκοή μας πρέπει νὰ προφυλάσσεται καὶ νὰ μένει μακρυὰ ἀπὸ ὁτιδήποτε μπορεῖ νὰ τὴ βλάψει ἢ νὰ τὴν ἀχρηστεύσει. Σοβαρότατα καὶ ὀλεθριώτατα βλάπτεται ἡ ἀκοὴ ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴν ἀργολογία, κατά το: «ἔστω δὲ ὑμῶν ἡ ἀκοὴ λόγοις ἀργοῖς ἀνεπίβατος».
Καὶ ἂν ἡ ἀργολογία γιὰ κάποιους δὲν εἶναι καὶ τόσο σοβαρή, πόσο ζημειώνουν καὶ βλάπτουν τὴν ἀκοή, πόσο διαφθείρουν τὰ ἀφτιά μας οἱ αἰσχρολογίες, οἱ βλασφημίες, οἱ χλευασμοὶ καὶ ὅλα τὰ συναφῆ;
Ὅλα αὐτὰ ἀνάγκασαν τοῦ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ Οἰκουμενικοὺς Διδασκάλους, ὅπως Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καὶ ὁ Μέγας Βασίλειος νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ τὸ θέμα αὐτό, ὁ πρῶτος μάλιστα μᾶς διδάσκει κατὰ τὴν Κυριώνυμον ἡμέρα τοῦ Πάσχα ἐπ’ αὐτοῦ: «κὴρῷ τὰ ὦτα φράσσε πρὸς φαύλους λόγους, ὠδῶν τε τερπνῶν, ἐμμελῆ λιγύσματα». Συνιστᾶ δηλαδὴ νὰ μιμοῦνται οἱ Χριστιανοὶ τὸν εἰδωλολάτρην Ὀδυσσέα. Ὁ δὲ Μέγας Βασίλειος παραινεῖ τοὺς νέους ὡς ἑξῆς: «Πολλᾶ ἀνελευθεριότητος πάθη ἐκ τοῦ τοιοῦδε τῆς μουσικῆς εἴδους ἐγγίγνεσθαι πέφυκεν» ἀπ’ ὅπου «μὴ διὰ τῶν ὤτων, διδάσκει, διεφθαρμένην μὲλῳδίαν τῶν ψυχῶν καταχεῖν», τὸ ὁποῖο σημαίνει: Προσέχετε πολὺ μὴ χύνεται ἀπὸ τὰ ὦτα στὴν ψυχή σας διεφθαρμένη μελωδία, διότι ἀπὸ αὐτὰ χάνετε τὴν ἐλευθερία σας καὶ γίνεσθε δοῦλοι τῶν παθῶν σας…
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: «ΕΥΣΕΒΕΙΣ ΜΕΛΕΤΑΙ ΕΠΙ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΩΝ» Ἄρχ. Γερβασίου Χάρ. Παρασκευοπουλου
Ἀπόδοση στὴ νεοελληνική: Χάδλα Παναγιώτα