Τὰ θαύµατα γιὰ τοὺς ἁγίους µας ἀποτελοῦν τὴν καθηµερινότητά τους. Αὐτὸ διαπιστώνεται ἀπὸ τὴν ἐπίγεια ζωὴ τοῦ Κυρίου µας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους, τοὺς Πατέρες καὶ τοὺς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας µας. Γιὰ τοὺς ἁγίους µας ἡ παρέµβαση τοῦ Θεοῦ κατὰ ἀνεξήγητο, παράδοξο καὶ ἐκτὸς λογικῆς τρόπο ἀποτελεῖ κάτι τὸ φυσιολογικό, ἐνῶ γιὰ τοὺς χαλαροὺς στὴν πίστη ἀνθρώπους καὶ δὴ χριστιανοὺς κρίνεται ὡς κάτι θαυµαστὸ καὶ ἀσύλληπτο.
Τὴ συζήτηση περὶ τῆς σηµασίας τοῦ θαύµατος ποὺ ἀνοίξαµε µὲ τὸν γέροντα Βασίλειο κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ πρωϊνοῦ γεύµατος τὴν 10η Νοεµβρίου τοῦ 2010 µετὰ τὸ πέρας τῆς προσευχῆς, τοῦ Ὄρθρου καὶ τῆς πρώτης ὥρας ἦρθε νὰ διακόψει ἡ ξαφνικὴ ἐπίσκεψη τῆς Κωνσταντίνας. Ἡ Κωνσταντίνα ἦταν συνδεδεµένη πνευµατικὰ µὲ τὸ γέροντα ἀπὸ τότε ποὺ ἐκεῖνος ἔµενε στὸ Χαρίσσειο γηροκοµεῖο. Σπάνια ἔχανε ὁµιλία τοῦ γέροντα. Ρουφοῦσε τὰ λόγια του καὶ προσπαθοῦσε νὰ ἀκολουθεῖ τὰ ὅσα ἐκεῖνος τὴ συµβούλευε. Ἰδιαίτερα µετὰ τὸ σοβαρὸ πρόβληµα ὑγείας ποὺ τῆς παρουσιάστηκε οἱ ἐπισκέψεις της ἦταν πολὺ πιὸ συχνές.
-Καληµέρα γέροντα, τὴν εὐχή σου!
-Καλῶς τὴν Κωνσταντίνα. Νὰ ἔχεις τὴν εὐχὴ τοῦ Κυρίου. Τί κάνεις; Πῶς τὰ πᾶς µὲ τὴν ὑγεία σου;
-Προσπαθῶ γέροντα. Ἔχω µεγάλο ἀγώνα. (σ.σ. Εἶχε καρκίνο. Τὸ πρόβληµα ξεκίνησε ἀπὸ τὸ στῆθος της καὶ ἔπειτα ἀπὸ πολλὲς θεραπεῖες καὶ µεγάλη δοκιµασία φαινόταν νὰ ἐλέγχεται ἡ κατάσταση)
-Σοῦ ἔχω πεῖ παιδί µου Κωνσταντίνα, πίστεψε στὸν Θεὸ καὶ µὴ φοβᾶσαι. Γιατί δυσπιστεῖς; Δὲν εἶναι καλὸ αὐτὸ ποὺ ἔχεις. Θὰ σὲ βοηθήσει κόρη µου ὁ Θεός.
-Τὸ ξέρω γέροντα ἀλλὰ δὲν τὸ ἐλέγχω. Καθηµερινὰ κάνω προσευχή, διαβάζω καὶ παρακλήσεις. Προσπαθῶ νὰ ἀκολουθήσω, ὅσα µὲ συµβουλεύετε. Μάλιστα σήµερα ἦλθα πρωΐ-πρωΐ γιατί ἔζησα ἕνα θαῦµα καὶ ἤθελα νὰ τὸ µοιραστῶ µαζί σας. Ἔχω τόσο καιρὸ ποὺ διαβάζω τὴν παράκληση τοῦ Ἁγίου Ταξιάρχη Μιχαὴλ τῆς ὁµώνυµης Μονῆς Μανταµάδων Μυτιλήνης, τὴν ὁποία ἐσεῖς γέροντα µοῦ συστήσατε, ὡς καθηµερινὸ κανόνα. Πάντα, ὅπως εἶµαι καθιστὴ στὸ κρεβάτι καὶ διαβάζω, συνηθίζω, ὅταν τελειώνω νὰ χαϊδεύω τὸ βιβλίο µὲ τὴν εἰκόνα τοῦ Ἀρχαγγέλου. Σήµερα ποὺ σηκώθηκα µὲ ἔκπληξη διαπίστωσα, ὅτι τὸ ἕνα µάτι τοῦ Ταξιάρχη ἦταν ἀνοικτό. Νὰ δεῖτε το καὶ ἐσεῖς.
Πραγµατικὰ τὸ ἕνα µάτι ἦταν ὀρθάνοικτο ἐνῶ τὸ ἄλλο ἦταν κλειστό.
-Ἐσὺ νὰ τὸ βλέπεις Κωνσταντίνα ποὺ δὲν πιστεύεις. Νὰ θυµᾶσαι πὼς κάποια στιγµὴ θὰ δεῖς καὶ τὰ δύο µάτια τοῦ Ταξιάρχη Μιχαὴλ ἀνοικτά. Θὰ τὰ δεῖς κόρη µου.
Ἀπὸ τότε πέρασαν σχεδὸν τρία χρόνια. Στὶς τακτικὲς ἐπισκέψεις της ὁ γέροντας πάντα τῆς ἔλεγε. Γιατί κόρη µου δὲν πιστεύεις; Γιατί ἀµφιβάλλεις; Μία ἡµέρα ἦρθε πολὺ ἀνήσυχη. Εἶχε πάει στὸ νοσοκοµεῖο γιὰ τὸ συνηθισµένο ἔλεγχο. Ὑποβλήθηκε σὲ µία σειρὰ ἐξετάσεων.
-Οἱ γιατροὶ ὅταν εἶδαν τὶς ἐξετάσεις µου γέροντα θορυβήθηκαν. Φοβοῦνται γιὰ µετάσταση.
Ἕνας ἐξ αὐτῶν µάλιστα ὁ… εἶπε ἰδιαιτέρως στὸ σύζυγό της ὅτι µόνο µὲ θαῦµα θὰ ζήσει. Ἐκεῖνος στεναχωρήθηκε πάρα πολὺ ἀλλὰ δὲν τῆς εἶπε τὴν ἀλήθεια. Γνωρίζοντας τὴ σύνδεση ποὺ εἶχε ἡ γυναίκα του µὲ τὸν Ἀρχάγγελο Μιχαήλ, ἔχοντας δεῖ καὶ ὁ ἴδιος τὸ θαῦµα µὲ τὴ διάνοιξη τοῦ ἑνὸς µατιοῦ καὶ συνδυάζοντας τὰ ὅσα τοῦ εἶπε ὁ γιατρὸς ὅτι µόνο ἕνα θαῦµα θὰ σώσει τὴν Κωνσταντίνα του, τῆς προτείνει νὰ πᾶνε προσκυνηµατική ἐκδροµὴ στὴ Μυτιλήνη. Ἡ Κωνσταντίνα ἀπάντησε θετικὰ καὶ χάρηκε πολὺ γιατί ἡ ἐκδροµὴ αὐτὴ θὰ τῆς ἔδινε τὴν εὐκαιρία νὰ µεταβεῖ κυρίως στὸ Μανταµάδο καὶ νὰ προσκυνήσει τὴν εἰκόνα τοῦ Ἀρχαγγέλου ποὺ εὐλαβεῖτο.
Μετέβησαν στὴ Μυτιλήνη ἡ Κωνσταντίνα, ὁ σύζυγός της καὶ ἡ ἀδελφή της. Μὲ τὸ ποὺ πάτησαν στὸ νησὶ ἡ Κωνσταντίνα τοὺς εἶπε πὼς ἐπιθυµοῦσε νὰ µεταβεῖ πρῶτα στὸ Μανταµάδο, στὸν Ταξιάρχη. Πράγµατι καὶ οἱ τρεῖς, ἀφοῦ τακτοποιήθηκαν στὸ ξενοδοχεῖο, ποὺ εἶχαν κλείσει µετέβησαν στὸ προσκύνηµα. Προσκύνησαν τὴ θαυµατουργὴ εἰκόνα τοῦ Ἀρχαγγέλου. Ἡ Κωνσταντίνα ἔµεινε τελευταία. Γονάτισε καὶ γιὰ ἀρκετὴ ὥρα προσευχόταν, κλαίγοντας. Παρακαλοῦσε τὸν Ἀρχάγγελο Μιχαὴλ νὰ πρεσβεύσει στὸν Χριστό µας καὶ νὰ γίνει παντελῶς καλά. Ὅπως µᾶς εἶπε, πρέπει νὰ ἔµεινε ἀρκετὴ ὥρα γονατισµένη, ἐνῶ ὁ σύζυγός της καὶ ἡ ἀδελφή της διακριτικὰ βγῆκαν ἔξω, ἀφήνοντάς την µόνη.
Ὅταν κάποια στιγµὴ σηκώθηκε µὲ µεγάλη ἔκπληξη εἶδε τὸ πρόσωπο τοῦ Ταξιάρχη ὁλοζώντανο. Καὶ τὰ δύο του µάτια ἦταν ὀρθάνοικτα.
Ἔκλαιγε πλέον ἀπὸ χαρά. Εὐχαριστοῦσε τὸν Ταξιάρχη. Γύρισε νὰ δεῖ γύρω της. Δὲν ἦταν κανεὶς µαζί της. Βλέπει ὅµως, µιὰ κοπέλα ποὺ ἐρχόταν πρὸς τὸ µέρος της νὰ προσκυνήσει. Στὰ χέρια της κρατοῦσε µία φωτογραφικὴ µηχανή. Ἡ Κωνσταντίνα τὴν παρακάλεσε νὰ τραβήξει µερικὲς φωτογραφίες. Ἐκείνη ἀνταποκρίθηκε ἄµεσα στὴν παράκληση τῆς Κωνσταντίνας καὶ ἄρχισε νὰ τραβᾶ φωτογραφίες. Ἡ κοπέλα ἦταν παντελῶς ἄγνωστη στὴν Κωνσταντίνα καὶ ἔτυχε νὰ κρατᾶ ἐπαγγελµατικὴ φωτογραφικὴ µηχανή. Ἡ ἄγνωστη κοπέλα ζήτησε τὴ διεύθυνση τῆς Κωνσταντίνας γιὰ νὰ τῆς στείλει τὶς φωτογραφίες. Ἀντάλλαξαν καὶ τηλέφωνα γιὰ νὰ ἐπικοινωνήσουν.
Ἡ Κωνσταντίνα ἐπέστρεψε στὴ Θεσσαλονίκη ἀπὸ τὴν προσκυνηµατικὴ ἐκδροµή της στὴ Λέσβο καὶ ἦρθε νὰ συναντήσει τὸν γέροντα. Ἦταν 26 Ἀπριλίου τοῦ 2013.
-Γέροντα τὴν εὐχή σου. Εἶµαι πολὺ χαρούµενη. Πρῶτον γιατί ὅπως µοῦ εἶπες εἶδα τελικὰ καὶ τὰ δύο µάτια τοῦ Ταξιάρχη Μιχαὴλ ὀρθάνοικτα. Ἔζησα µεγάλο θαῦµα. Νὰ κοίταξε, σοῦ ἔφερα νὰ δεῖς καὶ τὶς φωτογραφίες. (σ.σ. Ἦταν διάφορες στάσεις φωτογραφιῶν καὶ µάλιστα µέσα σὲ κορνίζες). Διάλεξε γέροντα ποιὰ θέλεις καὶ πάρτην.
Ὁ γέροντας πῆρε µία κοντινὴ στάση τοῦ Ταξιάρχη, (βλ. φωτ.) καὶ τὴν ἀσπάστηκε µὲ εὐλάβεια.
-Γέροντα παίρνω τηλέφωνο συνέχεια τὴν κοπέλα πού µοῦ ἔστειλε τὶς φωτογραφίες γιὰ νὰ τὴν εὐχαριστήσω καὶ φαίνεται πὼς ὁ ἀριθµὸς εἶναι ἀνύπαρκτος. Μοῦ εἶχε κάνει ἀναπάντητη κλίση καὶ ἀποθήκευσα τὸ τηλέφωνό της µὲ τὴν ἐπωνυµία: «Φωτογράφος Μανταµάδο» γιατί ἤµουν τόσο χαρούµενη ποὺ οὔτε κἄν τὴ ρώτησα πὼς τὴ λένε. Μόνο τά δικά µου στοιχεῖα τῆς ἔδωσα. Τό µόνο πού θυµάµαι ἦταν πώς εἶχε ἔρθει ἀπό τόν Πειραιᾶ.
Ὁ γέροντας σιώπησε γιὰ λίγο καὶ σταυροκοπήθηκε. Μετὰ γυρίζει καὶ λέει στὴν Κωνσταντίνα.
– Εἶναι ἀπολύτως φυσικὸ κόρη µου ὁ τηλεφωνικὸς ἀριθµὸς νὰ εἶναι ἀνύπαρκτος. Αὐτὴ πού σοῦ ἔβγαλε τὶς φωτογραφίες ἦταν ἁγία. Ἡ Ἁγία Βασιλικὴ ἀπὸ τὸν Πειραιά. Ἔτσι ἐπέτρεψε ὁ Θεός. Γι’ αὐτὸ µὴν ἀµφιβάλλεις. Ἔζησες αὐτὸ τὸ µεγάλο θαῦµα, ὁλοζώντανο.
-Γέροντα ἔχω κι ἄλλα νὰ σοῦ πῶ. Νὰ µόλις ἐπέστρεψα ἀπὸ τὴ Μυτιλήνη πῆγα στὸ γιατρό µου στὸ Θεαγένειο. Ἔκανα ἀξονικὴ στὸ κεφάλι. Καὶ τοῦ ἔδωσα τὶς ἐξετάσεις. Δὲν µποροῦσε νὰ πιστέψει αὐτὰ ποὺ ἔβλεπε. Κοκκίνησε καὶ ἵδρωσε. Μᾶς ζήτησε συγνώµη καὶ πῆγε στὸ µπάνιο τοῦ ἰατρείου του. Ἔριξε λίγο νερὸ στὸ πρόσωπό του. Ὅταν βγῆκε µᾶς εἶπε: «Κάποιο λάθος ἔγινε. Μήπως δὲν εἶναι δικές σου οἱ ἐξετάσεις Κωνσταντίνα; Δὲν µπορεῖ αὐτὲς οἱ ἐξετάσεις εἶναι πεντακάθαρες». Τότε πετάχθηκε ὁ ἄνδρας µου καὶ τοῦ εἶπε: «Δὲν µοῦ εἶπες γιατρὲ ὅτι µόνο µὲ ἕνα θαῦµα θὰ γίνει καλὰ ἡ γυναίκα µου; Ὁρίστε ἔγινε θαῦµα. Ἐν συνέχεια τοῦ ἐξιστορήσαµε ὅτι ἀκριβῶς ζήσαµε στὸ προσκύνηµα τοῦ Ταξιάρχη Μιχαὴλ στὸ Μανταµάδο.
Τὴν φωτογραφία-εἰκόνα τοῦ Ταξιάρχη τὴν ἔχω φυλάξει. Τὸ πρόσωπό του δὲν ἔχει σχέση µὲ τὴν ἁγιογραφία. Μοιάζει µὲ ἀνθρώπινο πρόσωπο στὸ φῶς λουσµένο. Μάλιστα τοὺς τελευταίους µῆνες στὰ χείλη στὴν δεξιὰ πλευρά, ὅπως τὴν βλέπουµε, ἔχει σχηµατισθεῖ µία σφαίρα καὶ δύο γραµµὲς ὄρθιες στὴ µέση. Οἱ ἄκρες τῶν χειλιῶν του ἔχουν γίνει κατακόκκινες σὰν αἷµα. Ὁ γέροντας µοῦ εἶπε ὅτι θὰ δῶ κάποια θαυµαστὰ γεγονότα, ἀπὸ τὴν εἰκόνα τῆς φωτογραφίας. Καὶ στὸ τέλος ὁ Ταξιάρχης θὰ κλείσει καὶ πάλι τὰ µάτια. Παρακάλεσα τὸν γέροντα νὰ ἱκετεύσει τὸν Κύριό µας Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ τὸν Ταξιάρχη, ὥστε νὰ µείνει ὡς ἔχει. Κι αὐτὸ γιατί παίρνουµε δύναµη ἀπὸ τὴ ζωντανὴ παρουσία του.
Πηγή: “Γέρων Βασίλειος Καυσοκαλυβίτης, Νουθεσίες – Διδαχές”, Ζτούπα Καλλιόπη, ἐκδ. Ἀγαθὸς Λόγος, τόμ. Γ, σελ. 53-59