Διηγεῖται ὃ Μητροπολίτης Μόρφου τῆς Κύπρου Νεόφυτος: Ἕνα πολὺ σημαντικὸ περιστατικὸ ποῦ θυμοῦμαι ἀπὸ τὸν Γέροντα Εὐμένιο εἶναι μιὰ προσευχὴ ποῦ ἔκανε:
«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, θέλω νὰ σώσεις ὅλους τοὺς ἀνθρώπους».
«Κι ἐχάρη ὁ Θεός», μοῦ ἔλεγε.
«Καὶ μετὰ εἶπα: “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, θέλω νὰ σώσεις ὅλους τοὺς καθολικούς. Καὶ ὅλους τοὺς προτεστάντες, Χριστέ μου, θέλω νὰ σώσεις”. Κι ἐχάρη Ὅ Θεός.
“Θέλω νὰ σώσεις καὶ τοὺς μουσουλμάνους καὶ ὅσους ἀνήκουν σὲ ὅλες τὶς θρησκεῖες, καὶ τοὺς ἀθέους ἀκόμα θέλω νὰ σώσεις”. Κι ἐχάρη πολὺ Ὅ Θεός.
Καὶ τοῦ εἶπα: “Χριστέ μου, θέλω νὰ σώσεις ὅλους τοὺς ἀπ’ αἰῶνες κεκοιμημένους ἀπὸ Ἀδὰμ μέχρι τώρα”. Κι ἐχάρη Ὅ Θεὸς πολύ.
Καὶ εἶπα: “Θεέ μου, θέλω νὰ σώσεις καὶ τὸν Ἰούδα”. Καὶ στὸ τέλος εἶπα: “Θέλω νὰ σώσεις καὶ τὸν διαβολο”. Κι ἐλυπήθη Ὅ Θεός».
Τοῦ λέω: «Γιατί λυπήθηκε Ὅ Θεός;». «Διότι θέλει Ὅ Θεὸς καὶ δὲν θέλουν αὐτοί», μοῦ ἀπάντησε, «δὲν ὑπάρχει ἴχνος καλῆς θελήσεως σωτηρίας στὸν διάβολο».
«Καλά», τοῦ εἶπα, «πῶς κατάλαβες ἐσὺ πότε Ὅ Θεὸς χαιρόταν καὶ πότε ἐλυπήθη;». Καὶ μοῦ λέει: «Ἅμα ἢ καρδιά σου γίνει ἕνα μὲ τὴν καρδιὰ Τοῦ Χριστοῦ, αἰσθάνεσαι αὐτὰ ποῦ αἰσθάνεται».
Δηλαδὴ ἀντιλαμβάνεσαι τί εὗρος εἶχεν ἡ καρδία αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου; Αὐτὸ εἶναι ἀπὸ τὰ πιὸ δυνατὰ ποῦ ἔχω ἀκούσει καὶ δὲν τὸ ἔχω ἀκούσει ἀπὸ κανέναν ἄλλον. Κι αὐτὸ τὸ καταλάβαινε ἀπὸ τὴν ἔνταση τῆς Χάριτος. Ἀνάλογα μὲ τὸν βαθμὸ τῆς Χάριτος ἀντιλαμβανόταν τὴ λύπη ἢ τὴ χαρά Του, σ’ αὐτὸ ποῦ ὃ ἴδιος ἔλεγε ἢ ἔκανε.
Οἱ Κύριες Συμβουλὲς ποὺ ἔδινε ὁ Ὅσιος Εὐμένιος Σαριδάκης στὰ πνευματικοπαίδια του
-Ἐὰν μετρήσουμε σὲ ὁλόκληρη τὴν Ἁγία Γραφὴ ποιά ἐντολὴ συναντᾶμε γραμμένη περισσότερες φορὲς ἀπὸ τὶς ἄλλες, ἡ ἀπάντηση μπορεῖ νὰ ἀλλάξει τὸν τρόπο ποὺ ζοῦμε καὶ σκεφτόμαστε.
Δὲν εἶναι οὔτε ἡ ἐντολὴ «Μὴ κλέψεις» οὔτε ἡ «Μὴ φονεύσεις».
Ἡ πιὸ συχνὰ ἐπαναλαμβανόμενη ἐντολὴ εἶναι: «Μὴ φοβοῦ». Μὴν φοβᾶσαι!
Ξέρετε πόσες φορὲς εἶναι γραμμένη; 365 φορές, μία γιὰ κάθε ἡμέρα τοῦ χρόνου!
Ξεκίνα τὴν ἡμέρα σου μὲ προσευχὴ καὶ ἀνάθεσε τὴν ὁλόκληρη στὰ χέρια τοῦ Δημιουργοῦ σου. Καὶ ὅταν ἡ μέρα τελειώσει, πές: «Ἄντεξα σήμερα; Αὔριο ἔχει ὁ Θεός!».
Κάθε ἡμέρα, ἐσὺ θὰ προσπαθεῖς νὰ κάνεις τὸ ἀνθρωπίνως δυνατό, χωρὶς ἀνασφάλεια καὶ ἄγχος. Καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα, ἀκολούθησε αὐτὴν τὴν ἐντολή:
«Πίστευε καὶ μὴ φοβοῦ».
–Ἐμεῖς πρέπει νὰ ζοῦμε γιὰ τὸν ΧΡΙΣΤΟ μας, νὰ ἀναπνέουμε τὸν ΧΡΙΣΤΟ μας, νὰ ζεῖ μέσα μας ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ μας, νὰ θέλουμε νὰ ἐργάζεται μέσα μας ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ μας, νὰ μὴν ἔχουμε δικό μας θέλημα. Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ μας, Ὁ γλυκύτατός μας Σωτῆρας, νὰ εἶναι ἔσωθεν μας, ἔξωθέν μας, κύκλωθέν μας καὶ μέσα στὴν καρδιά μας.
-Ὁ ταπεινὸς ἀσχολεῖται μὲ τὸν ἑαυτόν του. Ὁ ὑπερήφανος ἀσχολεῖται μὲ τοὺς ἄλλους.
-Ὁ ταπεινὸς γνωρίζει τὸν ἑαυτόν του. Ὁ ὑπερήφανος δὲν γνωρίζει τὸν ἑαυτόν του.
-Ὁ ταπεινὸς δέχεται μὲ ὑπομονὴ ὅ,τι δὲν μπορεῖ ν’ ἀλλάξει καὶ περιμένει. Ὁ ὑπερήφανος θέλει νὰ γίνονται ὅλα ὅπως τὰ θέλει καὶ ὅταν τὰ θέλει.
-Ὁ ταπεινὸς ἀναπαύεται καὶ ἀναπαύει. Ὁ ὑπερήφανος ἀναστατώνεται καὶ ἀναστατώνει.
-Ὁ ταπεινὸς παίρνει ὅλα τὰ σφάλματα πάνω του. Ὁ ὑπερήφανος τὰ μεταβιβάζει στοὺς ἄλλους.
-Ὁ ταπεινὸς δοξάζει καὶ εὐγνωμονεῖ τὸ Θεὸ γιὰ ὅλα! Ὁ ὑπερήφανος δὲν εἶναι ποτὲ εὐχαριστημένος καὶ ὅλα τὸν ἐνοχλοῦν.
-Ὁ ταπεινὸς θὰ ὑψωθεῖ ἀπὸ τὸν Θεό. Ὁ ὑπερήφανος θὰ ταπεινωθεῖ ἀπὸ τὸν Θεό.
–Ἂν ἀγαπήσεις τὴν ταπεινοφροσύνη, θὰ γίνεις μερίδα τοῦ Χριστοῦ. Ἂν ἀγαπήσεις τὴν ὑπερηφάνεια, θὰ γίνεις μερίδα τῶν δαιμόνων.
-Ἡ ταπείνωση κάνει τὸν ἄνθρωπο Θεό. Ἡ ὑπερηφάνεια ἔκανε τοὺς ἀγγέλους δαίμονες.
–Ἡ ταπείνωση θὰ σοῦ ἀνοίξει τὶς πόρτες τοῦ Οὐρανοῦ, ἐνῷ ἡ ὑπερηφάνεια θὰ τὶς κλείσει.
-Νὰ ἀγαποῦμε τὸν ἄνθρωπο, μὰ πιὸ πολὺ τὸ Θεό.
-Νὰ βλέπουμε τὶς ἀρετὲς τῶν ἄλλων καὶ τὰ δικά μας ἐλαττώματα. Ἔτσι θέλει ὁ Θεός. Ἔτσι εἶν’ ὡραῖα.
-Ἐὰν νομίζεις πὼς ἔχεις ἀρετὲς δὲν ἔχεις τίποτα. Ὅποιος πεῖ πὼς εἶναι ἅγιος δὲν εἶναι. Οἱ Ἅγιοι ποτὲ δὲν εἶπαν ὅτι ἦσαν Ἅγιοι.
–Ἐμεῖς ἔχομε ἀνάγκη τὸν Θεόν. Ἐκεῖνος δὲν ἔχει τὴν ἀνάγκη μας, γιὰ μᾶς θὰ εἶναι ἡ ὠφέλεια.
-Ὅταν προσευχόμαστε καὶ ὁ Θεὸς δὲν μᾶς ἀκούει ὑπάρχει λόγος, ἐμεῖς εἴμαστε οἱ αἴτιοι, ἐμεῖς τὸν ἐμποδίζομε, νὰ μᾶς ἀκούσει.
–Ἡ προσευχὴ εἶναι πολὺ μεγάλη ὑπόθεση, ἀνεβάζει τὸν ἄνθρωπο ψηλὰ ἂν προσεύχεται μὲ ταπείνωση καὶ συντριβὴ καρδίας.
-Οἱ θλίψεις καὶ ὁ πόνος μας φέρνουν πιὸ κοντὰ στὸν Θεό. Ὅλα τὰ ξεπερνᾶ κανεὶς μὲ τὴν πίστη στὸ Θεό.
-Δὲν μποροῦμε νὰ καταλάβομε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ γιατί δὲν μᾶς ἀφήνει τὸ θέλημα μᾶς καὶ γιατί βλέπουμε τὰ λάθη τῶν ἄλλων καὶ ὄχι τὰ δικά μας.
-Ἂν συγχωρεῖς τοὺς ἐχθρούς σου καὶ ὑπομένεις τὶς θλίψεις εἶσαι στὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ.
–Ὁ Θεὸς τὰ θέλει ὅλα καὶ ὄχι ὅ,τι περισσεύει.
Ἂν εἴμαστε ὑπερήφανοι κι ἐγωιστὲς ὁ Θεὸς θὰ μᾶς ταπεινώσει, γιατί «ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν».
–Ὁ διάβολος φοβᾶται τὸν ταπεινό, ἐνῷ τὸν ὑπερήφανο τὸν ἀγαπᾶ γιατί εἶναι δικός του.
-Ἂν κανεὶς ἔχει κάποιο χάρισμα νὰ μὴν ὑπερηφανευτεῖ, γιατί θὰ τοῦ τὸ πάρει ὁ Θεὸς γιὰ νὰ ταπεινωθεῖ.
–Ὅταν εἴμαστε ταπεινοὶ καὶ πρᾶοι ὁ Θεὸς θὰ μᾶς δώσει χαρίσματα. Γι’ αὐτὸ νὰ πιστεύομε καὶ νὰ λέμε πὼς εἴμαστε «ἀχρεῖοι δοῦλοι», ὅσα καλὰ κι ἂν ἔχομε.
-Ὁ Θεός μας σώζει δωρεὰν καὶ ὄχι γιατί τὸ ἀξίζομε.
–Ὅποιοι εἶναι ὑπερήφανοι θὰ ἐπιτρέψει ὁ Θεὸς νὰ πέσουν σὲ πολλὲς ἁμαρτίες γιὰ νὰ ταπεινωθοῦν.
-Νὰ ἀγαποῦμε τὸν Θεὸ τόσο πολύ, ποὺ νὰ μὴν χορταίνομε νὰ τὸν ἀγαποῦμε καὶ νὰ μὴν φοβόμαστε τίποτα.
–Ὅσες ἀρετὲς κι ἂν ἔχομε νὰ μὴν φουσκώνει ὁ νοῦς μας, μόνο νὰ θεωροῦμε τὸν εὐατό μας «ἀχρεῖο δοῦλο», ποὺ δὲν ἔπραξε οὔτε αὐτὰ ποὺ ὄφειλε νὰ πράξει.
-Μόνο καλὸ νὰ σκέφτεσαι καὶ μόνο καλὸ νὰ κάνεις.
-Νὰ δίνεις χωρὶς νὰ ἔχεις ἀπαίτηση νὰ πάρεις.
-Νὰ μὴν βάνεις ποτὲ κακοὺς λογισμοὺς στὸ νοῦ σου.
–Ἡ ταπείνωση φυλάσσει τὸ θησαυρὸ καὶ ἡ ὑπερηφάνεια τὸν σκορπᾶ.
-Χωρὶς ταπείνωση δὲν στεριώνει καμιὰ ἀρετή, γιατί δὲν βρίσκει τόπο νὰ πατήσει.
-Οἱ ἄνθρωποι ἐνεργοῦν περισσότερο μὲ τὴ λογικὴ καὶ λιγότερο μὲ τὴν πίστη. Γι’ αὐτὸ καὶ πελαγώνουν πολλὲς φορές.
-Ἀπὸ τὴ μιὰ μεριὰ ἡ χαρὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ λύπη. Καὶ λέει ὁ ἄνθρωπος: Τί συμβαίνει; Καὶ γιατί; Μὲ τὴν πίστη στὸν Θεὸ ὅλα ξεπερνιοῦνται, γιατί τὰ ἀφήνεις ὅλα σ’ Ἐκεῖνον καὶ ἀναπαύεσαι.
-Νὰ θεωροῦμε τὸν ἑαυτό μας κατώτερο ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, γιατί ἔτσι θέλει (εὐχαριστεῖται) ὁ Θεός.
-Μετὰ τὴν καταιγίδα ἔρχεται ἡ γαλήνη. Μετὰ τὴ λύπη ἡ χαρὰ καὶ πρέπει νὰ λέμε: «Εἰ ὁ Θεὸς μεθ’ ἡμῶν τὶς καθ’ ἡμῶν».