Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυρας πάτερ Ἰωάννης της Σάντα Κροὺζ γεννήθηκε τὸ 1937 μ.Χ. στὸ χωριὸ Ἀποίκια τῆς νήσου Ἄνδρου καὶ λεγόταν Καρασταμάτης. Σὲ ἡλικία 20 ἐτῶν πηγαίνει στὴν Ἀμερικὴ καὶ δημιουργεῖ οἰκογένεια. Χειροτονεῖται ἱερέας καὶ γιὰ 10 χρόνια ἐργάζεται μὲ ἱεραποστολικὸ ζῆλο στὴν Ἀλάσκα. Ἀφοῦ διακόνησε τὴν Ἐκκλησία σὲ πολλοὺς Ναούς, τὸ 1981 μ.Χ. πῆγε στὴν Σάντα Κροὺζ στὸν Ναὸ τοῦ Προφήτη Ἠλία, τὸν ὁποῖο καὶ τελειοποίησε καὶ τὸν ἐγκαινίασε γιὰ νὰ γίνει κέντρο ὀρθόδοξης ὁμολογίας σὲ ὅλη τὴν περιοχὴ ὅπου οἱ ἄνθρωποι ἦταν ἀπομακρυσμένοι ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία.
Ὁ πατὴρ Ἰωάννης ἦταν ἁπλὸς στὴν συμπεριφορά του, ἀγαποῦσε τοὺς ἐνορῖτες του καὶ ἡ πόρτα τοῦ σπιτιοῦ του ἦταν πάντα ἀνοιχτή, μέρα καὶ νύχτα. Τὰ κηρύγματα τοῦ ἦταν πύρινα, ἀγαποῦσε τὸν Θεὸ καὶ ἤθελε ὅλοι νὰ Τὸν ἀγαπήσουν. Πήγαινε στὰ πάρκα καὶ μιλοῦσε μὲ νέους ἀνθρώπους ποὺ δὲν γνώριζαν τίποτε γιὰ τὸν Θεὸ ἢ ἦταν σὲ ἄλλα δόγματα.
Στὴν Ἄνδρο συμβαίνει ἕνα θαῦμα μὲ τοὺς κρίνους τῆς Παναγίας. Ὅταν ἀνθίζουν οἱ κρίνοι τους πηγαίνουν στὴν Εἰκόνα της. Ἀργότερα, ὅπως εἶναι φυσικό, ξεραίνονται καὶ πέφτουν τὰ φύλλα τους καὶ μένει τὸ ξερὸ κοτσάνι. Τ’ ἀφήνουν ἔτσι ξερὰ τὰ κοτσάνια στὴν Εἰκόνα Της καὶ ὅταν ἔρθει ἡ γιορτή της, κάθε χρόνο, αὐτὰ ἀνθίζουν καὶ βγάζουν μπουμπούκια. Ὁ πατὴρ Ἰωάννης μιὰ καὶ ἦταν ἀπὸ μικρὸς μεγαλωμένος στὸ νησὶ γνώριζε τὸ θαῦμα αὐτό. Ἐπισκέφτηκε λοιπὸν τὸ νησὶ καὶ πῆγε στὸ Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Νικολάου καὶ ζήτησε ἀπὸ τὸν Γέροντα Δωρόθεο κρίνους τῆς Παναγίας. Πῆρε μερικὰ ξερὰ κοτσάνια καὶ τὰ πῆγε στὴν Ἀμερική.
Τὰ ἔβαλε στὴν Εἰκόνα τῆς Παναγίας καὶ αὐτὰ ἄνθισαν ξανά. Ἄρχισε σιγά – σιγὰ ὁ κόσμος νὰ θερμαίνεται στὴν πίστη καὶ νὰ προσκυνοῦν τὴν Παναγία.
Ἦταν μία εὐαίσθητη καὶ ὄμορφη ψυχὴ ὁ πατὴρ Ἰωάννης. Ἔγραφε καὶ θρησκευτικὰ ποιήματα καὶ τὸν συγκινοῦσαν πολὺ τὰ θαύματα τῆς Παναγίας καὶ οἱ βίοι τῶν Ἁγίων. Ζητοῦσε ἀπὸ τὸν Γέροντα Δωρόθεο νὰ τοῦ στέλνει βιβλία γιὰ νὰ κάνει κηρύγματα. Τὸ ἱεραποστολικό του ἔργο ὅμως, ἐνόχλησε κάποιους καὶ ἄρχισαν νὰ τοῦ κάνουν ἀπειλητικὰ τηλεφωνήματα καὶ νὰ τοῦ στέλνουν ἀπειλητικὰ γράμματα γιὰ νὰ σταματήσει τὸ κήρυγμα. Ὅμως τότε ἐκεῖνος ἔγινε πιὸ φλογερὸς καὶ ἔλεγε: «Ὅσο τὰ μάτια μου ἔχουν νερὸ ἐγὼ θὰ κηρύττω τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία».
Ὅταν μάλιστα συνέστησε στοὺς χριστιανοὺς νὰ προφυλαχθοῦν ἀπὸ τὶς παγίδες τοῦ ἀντιχρίστου καὶ νὰ μὴν πάρουν τὸ χάραγμα, ἄρχισαν πιὸ ἔντονα τ’ ἀπειλητικὰ τηλεφωνήματα γιὰ τὴν ζωή του.
Στὶς 17 Μαΐου τοῦ 1985 μ.Χ. τὸ βράδυ, πῆρε τηλέφωνο τὸν Γέροντα Δωρόθεο στὴν Ἄνδρο καὶ τοῦ ζητοῦσε πληροφορίες γιὰ τὰ θαύματα τῆς Παναγίας της Μυροβλύτισσας γιατί ἤθελε νὰ κάνει κήρυγμα τὴν Κυριακή. Τὴν ἄλλη μέρα στὶς 18 Μαΐου ὁ πατὴρ Ἰωάννης ἦταν μόνος του στὸ σπίτι μαζὶ μὲ τὸν γιό του Φώτιο. Ἡ πρεσβυτέρα εἶχε πάει στὸ σπίτι τῆς κόρης τους Μαρίας. Τὸ ἀγόρι βγῆκε γιὰ λίγο ἔξω μὲ τοὺς φίλους του καὶ ὁ πατὴρ Ἰωάννης πῆγε στὴν Ἐκκλησία νὰ τὴν ἑτοιμάσει καὶ νὰ γράψει τὸ κήρυγμα. Τὸ ἀγόρι γύρισε ἀργὰ στὸ σπίτι, εἶδε ὅτι ὁ πατέρας του ἔλειπε καὶ πῆγε ἀνήσυχο νὰ τὸν βρεῖ στὴν Ἐκκλησία. Καὶ τότε ἀντίκρισε τὸ φοβερὸ θέαμα. Τὸν πατέρα του κατακρεουργημένο καὶ ἀγνώριστο. Τὸν εἶχαν βρεῖ μόνο του καὶ τὸν βασάνισαν χτυπῶντας τον στὸ κεφάλι μὲ σφυρί, καὶ τὸ σῶμα του τὸ κατακρεούργησαν μὲ τὸ μαχαίρι. Καὶ ὅπως διαπίστωσε ἡ ἀστυνομία, ἐπειδὴ ἐκεῖνος σπαρταροῦσε, πῆραν τὸν σταυρό του μὲ τὴν ἁλυσίδα καὶ τὸν ἔπνιξαν.
Τὸ αἷμα του ποὺ χύθηκε ἀπὸ τὶς πληγές του καὶ πλημμύρισε τὸ δάπεδο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τὸ χρησιμοποίησαν γιὰ νὰ γράψουν δικά τους συνθήματα στοὺς τοίχους τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καὶ τὸ 666. Ἦταν σατανιστές.
Ἐπειδὴ τὸ Λείψανο τοῦ Ἁγίου ἦταν παραμορφωμένο καὶ τὸ πρόσωπό του δὲν μποροῦσαν νὰ τὸ ἀντικρίσουν, ἀφοῦ τοῦ φορέσανε τὴν καλή του χρυσοκέντητη στολή, σφραγίσανε τὸ φέρετρο στὴν νεκρώσιμη ἀκολουθία.
Ὁ Ἅγιος ἱερέας μαρτύρησε στὸ σημεῖο ποὺ φωτογραφήθηκε μὲ τὸν σταυρὸ στὸ χέρι, ἴσως νὰ ἦταν μία πρόρρηση γιὰ τὸ τί θὰ ἐπακολουθοῦσε. Συνέβησαν, δέ, πρὸ τοῦ θανάτου του τρία θαυμαστὰ γεγονότα:
1) Οἱ ἀνθισμένοι κρίνοι τῆς Παναγίας, μία βδομάδα πρὶν μαρτυρήσει, πέσανε ὅλοι ξαφνικὰ καὶ ἀπὸ τότε δὲν ἔχουν ξανανθίσει.
2) Ἡ Εἰκόνα τῆς Παναγίας δάκρυσε καὶ τὸ δάκρυ ὑπάρχει ἀκόμα πάνω στὴν Εἰκόνα, καί
3) ἐπὶ τρεῖς συνεχεῖς Κυριακὲς πρὸ τοῦ μαρτυρίου του, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς θείας Λειτουργίας, ἔλαμπε τὸ πρόσωπό του καὶ σκορποῦσε ἀχτίνες καὶ τὸ παιδί, ποὺ τοῦ ἔδινε τὸ ζέον καὶ εἶδε τὸ παράδοξο αὐτὸ φαινόμενο, ἐπιτιμήθηκε αὐστηρὰ γιὰ νὰ μὴν φανερώσει τίποτα.
Ἡ ἀστυνομία ἐρεύνησε γιὰ τοὺς δολοφόνους τοῦ Ἁγίου καὶ βρῆκαν τρία ἄτομα ἕνα ἀνδρόγυνο καὶ τὸν γιὸ τοῦ ἄνδρα ἀπὸ ἄλλη γυναῖκα. Ἦταν ἱερεῖς τοῦ σατανᾶ καὶ ὅταν τοὺς συνέλαβαν οἱ δύο αὐτοκτόνησαν ἐνῷ ὁ τρίτος ἔχασε τὰ λογικά του.
Ὅταν ἔμαθε ὁ Γέροντας Δωρόθεος γιὰ τὸν μαρτυρικὸ θάνατο τοῦ πατρὸς Ἰωάννη ἔγραψε στὴν πρεσβυτέρα νὰ τοῦ στείλει στὴν Ἄνδρο τ’ ἄμφια τοῦ Ἁγίου ποὺ εἶχαν συλλειτουργήσει στὸ Μοναστήρι στὴν γιορτὴ τοῦ Ἁγίου Δωροθέου τὸ 1981 μ.Χ. Πέρασε καιρὸς καὶ ἀπάντηση δὲν ἔλαβε. Στὶς 4 Ἰουλίου τοῦ 1986 μ.Χ. καὶ ἐνῷ εἶχε τελειώσει ἡ λειτουργία στὸ Μοναστήρι, ἄρχισαν μόνες τους νὰ χτυποῦνε οἱ καμπάνες πανηγυρικά. Σταμάτησαν γιὰ λίγο οἱ καμπάνες καὶ ἄρχισαν πάλι νὰ χτυποῦνε τόσο ἁρμονικὰ ποὺ ὅλοι ἐξέστησαν, ἔκαναν παράκληση στὸν Ἅγιο Νικόλαο καὶ περίμεναν νὰ φανερωθεῖ κάτι θαυμαστό. Καὶ ἔτσι ἔγινε, ἀφοῦ τὸ ἀπόγευμα πῆρε τηλέφωνο τὸν Γέροντα Δωρόθεο ἡ κόρη τοῦ πατρὸς Ἰωάννη ἡ Μαρία, ποὺ εἶχε ἔρθει εἰδικὰ στὴν Ἄνδρο, γιὰ νὰ φέρει τ’ ἄμφια τοῦ πατέρα της. Τὰ ἔφερε στὸ Μοναστήρι καὶ τὰ ὑποδέχτηκαν μὲ χαρά.
Οἱ καμπάνες χτυποῦσαν στὸ Μοναστήρι τὸ πρωὶ ἀκριβῶς τὴν ὥρα ποὺ ἔμπαινε στὸ λιμάνι τὸ καράβι μὲ τ’ ἄμφια τοῦ Νεομάρτυρα.
Οἱ ἐμφανίσεις τοῦ ἱερομάρτυρα Ἰωάννου μετὰ τὸν θάνατό του εἶναι πάρα πολλές. Παραμονὲς τοῦ Ἁγίου Νικολάου τὸ 1986 μ.Χ. καὶ ὁ Γέροντας Δωρόθεος ἑτοίμαζε τὸ Μοναστήρι μαζὶ μὲ μερικὲς γυναῖκες ποὺ τὸν βοηθοῦσαν ἀπὸ τὸ χωριὸ ἐκεῖ. Κάποια στιγμὴ εἶδαν τὸν μακαριστὸ Ἰωάννη νὰ περπατᾶ στὴν αὐλὴ καὶ νὰ ἔρχεται πρὸς τὸ μέρος τους ἀπὸ τὴν ἀνοιχτὴ πόρτα στὴν τράπεζα. Ἔβαλαν ὅλοι τὶς φωνὲς γιατί ὅλοι τὸν ἤξεραν στὸ χωριὸ καὶ τὸν ἔλεγαν: παπᾶ – Γιάννη. Καὶ τότε χάθηκε ἀπὸ μπροστά τους. Ὥσπου νὰ συνέλθουν ἀπὸ τὸ ξάφνιασμα ἦρθε ὁ ταχυδρόμος μ’ ἕνα δέμα ἀπὸ τὴν Ἑλβετία ὅπου μέσα ἦταν μία Εἰκόνα τοῦ Ἁγίου σκαλιστῇ σὲ ξύλο ἀπὸ Ὀρθόδοξους Ρώσους ποὺ τὸν τιμοῦν ὡς Ἅγιο. Ὁ πατὴρ Ἰωάννης ζήτησε νὰ μοιραστεῖ παντοῦ ἡ Εἰκόνα Του καὶ νὰ γίνει γνωστὸ τὸ μαρτύριό του, ἡ Ὀρθόδοξη ὁμολογία του.
Τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1987 μ.Χ. ὁ Γέροντας Δωρόθεος πῆγε στὴν Ἑλβετία γιὰ ἐγχείρηση. Ἐνῷ μιλοῦσε μὲ τοὺς πιστοὺς ἐκεῖ γιὰ τὸν Ἅγιο καὶ τὸ μαρτύριό του, τὸν εἶδαν νὰ τοὺς εὐλογεῖ καὶ νὰ χάνεται. Ὅταν εἶχαν λειτουργήσει μαζὶ μὲ τὸν Γέροντα Δωρόθεο καὶ ὅταν ἐξομολογήθηκε ὁ πατὴρ Ἰωάννης δώρισε τὸ πετραχήλι του ἐκεῖ στὸ Μοναστήρι. Ὅταν πῆγε στὴν Ἑλβετία ὁ Γέροντας Δωρόθεος ἕνα τμῆμα ἀπὸ τὸ πετραχήλι τοῦ Ἁγίου ἐσκόρπιζε ἄρρητη εὐωδία στοὺς παρευρισκομένους ἐκεῖ.
Στὴν Ἀμερικὴ καὶ στὴν Ρωσικὴ Ἐκκλησία τῆς διασπορᾶς τιμᾶται ὡς Ἅγιος καὶ ἔχουν ἐκδώσει καὶ ἀσματικὴ ἀκολουθία στὸν Ἅγιο. Τὰ γεγονότα καὶ τὶς λεπτομέρειες τοῦ μαρτυρίου του τ’ ἀνέφερε ὅλα στὸν Γέροντα Δωρόθεο ἡ κόρη του Μαρία. Ἡ μνήμη του τιμᾶται στὶς 19 Μαΐου καὶ εἶναι παραμονὴ τῆς ἑορτῆς τῆς ἀνακομιδῆς τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Νικολάου. Ἐπίσης, θὰ συνεορτάζεται μαζὶ μὲ τὸν Ἅγιο Νικόλαο γιατί ἀπὸ παιδὶ τὸν ἀγαποῦσε πολύ.
Τὴν Εὐλογία Του νὰ ἔχουμε ὅλοι μας. Ἀμήν.
ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
19 Μαΐου 2025 ἑορτάζουν:
Ἅγιοι Πατρίκιος ἐπίσκοπος Προύσας, Ἀκάκιος, Μένανδρος καὶ Πολύαινος
Ὅσιος Μέμνων ὁ Θαυματουργός
Ἅγιος Ἀκόλουθος
Ἁγία Θεοτίμη ἡ Μάρτυρας
Ἁγία Κυριακὴ ἡ Μάρτυρας
Ἅγιοι Ἰωάννης, Κόνων, Ἰερεμίας, Μᾶρκος, Κύριλλος, Θεόκτιστος, Βαρνάβας, Μάξιμος, Θεόγνωστος, Ἰωσήφ, Γεννάδιος, Γεράσιμος καὶ Γερμανὸς οἱ Ὁσιομάρτυρες καὶ Ὁμολογητὲς τῆς Μονῆς Καντάρας Κύπρου
Ἅγιος Ἰωάννης «Ἀρναουτογιάννης» ὁ Δραγάτης ὁ Νεομάρτυρας
Ἅγιος Ἰωάννης της Σάντα Κροὺζ ὁ Ἱερομάρτυρας
Ὅσιος Κορνήλιος ὁ Θαυματουργός
Ἅγιος Δουνστάνος Ἀρχιεπίσκοπος Καντουαρίας
Ὅσιος Κορνήλιος
Ὅσιος Ἰγνάτιος
Ἅγιοι Νεομάρτυρες ἐν Σλομπόντσκαγιᾳ Οὐκρανίας
Μνήμη Εἰσόδου τῆς Ἁγίας Νίνας της Ἰσαποστόλου στὴν Γεωργία
Ἅγιος Πούδης ὁ Μάρτυρας
Ἀνακομιδὴ τῶν ἱερῶν λειψάνων τῶν Ἁγίων Ἰουλίου Πρεσβυτέρου καὶ Ἰουλιανοῦ Διακόνου
Ἅγιος Δημήτριος Ντονσκόϊ, ὁ μεγάλος Πρίγκιπας
Ὅσιοι Ρωμύλος, Ρωμανός, Νέστωρ, Σισώης, Γρηγόριος, Νικόδημος καὶ Κύριλλος οἱ Σιναΐτες
Ὅσιος Σέργιος τῆς Σουχτόμα
Ἅγιος Ὀνούφριος ὁ Ἱερομάρτυρας