Ἐκεῖ μετῆλθεν Εὐψύχιον τὸ ξίφος,
Οὗ Χριστὸς ἦλθε, Καισαρείας εἰς μέρη.
Φάσγανον ἀμφ’ ἐνάτην Εὐψυχίου ἔκταμε λαιμόν.
Ὁ Ἅγιος Εὐψύχιος ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτη. Ἂν καὶ νιόπαντρος, αὐτὸ δὲν τὸν ἐμπόδισε νὰ δείξει ἔμπρακτα τὴ μεγάλη ἀγάπη του στὸ Χριστό. Στὴν Καισαρεία της Καππαδοκίας, ὁ Ἰουλιανὸς εἶχε κτίσει ἕνα εἴδωλο τῆς θεᾶς Τύχης, ποὺ προσκυνοῦσαν κάθε μέρα ἐπιδεικτικὰ οἱ εἰδωλολάτρες. ὁ Εὐψύχιος, ἀφοῦ πῆρε μαζί του καὶ μερικοὺς ἄλλους τολμηροὺς νέους, πῆγε καὶ γκρέμισε τὸ εἴδωλο. Ὅταν συνελήφθη, εἶπε στὸν ἀξιωματοῦχο ὅτι ὁ Ἰουλιανὸς δὲν ἔχει κανένα δικαιωμα νὰ ἐνεργεῖ εἰδωλολατρικὰ πράγματα στὴ χριστιανικὴ Καισαρεία. Βέβαια, ὁ Εὐψύχιος ἐκ τῶν προτέρων γνώριζε ὅτι ἡ ἀπόφαση θὰ ἦταν καταδικαστική. Πράγματι, οἱ συνεργάτες του καταδικάστηκαν σὲ βασανισμοὺς καὶ ἐξορία. Ἐνῷ ὁ ἴδιος, σὰν ἀρχηγὸς τῆς πράξης, καταδικάστηκε σὲ θάνατο μὲ ἀποκεφαλισμό. Ἔτσι, ὁ Εὐψύχιος κατατάχθηκε σ’ ἐκείνη τὴ μερίδα τῶν ἀνθρώπων, γιὰ τὴν ὁποία ὁ Κύριος εἶπε: «Ὅ ἄπολέσάς την ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ ἐϋρήσει αὐτὴν» (Εὐαγγέλιο Ματθαίου, ἰ’ 39). Ἐκεῖνος, δηλαδή, ποὺ θὰ χάσει τὴ ζωή του γιὰ τὴν πίστη τοῦ σέ ‘μένα, θὰ κερδίσει τὴ μακάρια καὶ ὑψηλότερη ζωή.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Εὐψύχως ἤνυσας, δρόμον τὸν ἔνθεον, καὶ καταβέβληκας, ἐχθρὸν τὸν δόλιον, τὴν πανοπλίαν τοῦ Σταυροῦ, παμμάκαρ ἐνδεδυμένος ὅθεν συνηρίθμησαι, τῶν Μαρτύρων ταὶς τάξεσι, δόξαν αἰωνίζουσαν, κεκτημένος Εὐψύχιε. Ἀλλὰ μὴ διαλείπῃς πρεσβεύων, σώσαι ἠμᾶς τοὺς σὲ τιμώντας.
Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Ὡς εὐσεβείας θεόδμητον ἄγαλμα, τῆς ἀσεβείας καθεῖλες τὸ ἳδρυμα, καὶ εὒψυχος ὤφθης πρὸς ἄθλησιν, ἐν εὐψυχίᾳ τμηθείς τὸν αὐχένα σου· διό σε ὑμνοῦμεν Εὐψύχιε.
ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
9 Ἀπριλίου 2025 ἑορτάζουν:
Ἅγιος Εὐψύχιος ποὺ μαρτύρησε στὴν Καισαρεία
Ἅγιος Βάδιμος ὁσιομάρτυρας καὶ οἱ ἑπτὰ Μαθητές του
Ἅγιος Αὐδιήσιος καὶ οἱ σὺν αὐτὸν μάρτυρες
Ὅσιος Ἀκάκιος ἐπίσκοπος Ἀμίδης
Μετακομιδὴ τῶν ἱερῶν λειψάνων τῆς Ἁγίας Μόνικας εἰς Ρώμη