– Ἂν κάποιος μᾶς κατηγορεῖ καὶ μᾶς βρίζει πῶς πρέπει νὰ φερόμαστε;
– Ἐγὼ εἶχα ἐδῶ ἕναν μάστορα, γείτονα καὶ ἔκανε διάφορες δουλειὲς καὶ πληρωνόταν. Δὲν ξέρω πῶς ἔγινε καὶ ἄρχισε νὰ μὲ βρίζει σὲ ὅλους καὶ ἐδῶ μέσα καὶ ἔξω. Τί νὰ κάνω ἔλεγα πῶς νὰ τὸν βοηθήσω; Μιὰ μέρα πῆγα στὸ σπίτι του ἐπίσκεψη. Μόλις μὲ εἶδε τα ‘χασε, μαζεύτηκε, κιτρίνισε. Νόμισε ὅτι πῆγα νὰ τὸν μαλώσω. Ἐγὼ ἄρχισα νὰ τοῦ λέω γιὰ τὰ δέντρα του, νὰ ἐπαινῶ τοὺς ἄφθονους καρπούς τους. Μιλήσαμε περὶ φιλοξενίας… Αὐτὸ ἦταν. Θερμάνθηκε ἡ καρδιά του. Ἀπὸ τότε δὲν ἔλειψε ἀπὸ ἐδῶ καὶ τρέχει σὲ ὅλες τὶς δουλειές. Σὲ τέτοιες περιπτώσεις χρειάζεται ἕνας καλὸς τρόπος.
– Φοβᾶμαι, Γέροντα νὰ παντρευτῶ, μήπως μοῦ τύχει καμιὰ κακιὰ γυναῖκα.
– Μία κακιὰ γυναῖκα μπορεῖ νὰ εἶναι ἡ εὐκαιρία σου γιὰ τὸν παράδεισο.
– Πρέπει συνεχῶς νὰ κάνω ἐλεημοσύνες νὰ βοηθῶ διαρκῶς οἰκονομικὰ συνανθρώπους μου ποὺ ἔχουν ἀνάγκη; Σᾶς ἐρωτῶ διότι ὅπως ξέρετε δὲν ἔχω μεγάλη οἰκονομικὴ ἄνεση.
– Ὅταν μπορεῖς κάνε το καὶ αὐτό. Ὅμως, πιὸ πολὺ νὰ βοηθᾶς τους γύρω σου μὲ τὸ νὰ τοὺς μιλᾶς, μὲ τὸ νὰ τοὺς ἀκοῦς ὅταν θέλουν νὰ μιλήσουν γιὰ τὰ προβλήματά τους, νὰ ποῦν τὸν πόνο τους καὶ κάνοντάς τους συντροφιὰ γιὰ νὰ μὴν νιώθουν μόνοι.
– Ἡ κόρη μου Γέροντα ζεῖ ἁμαρτωλὴ ζωή. Πῶς θὰ τὴ σώσω;
– Μόνο μὲ τὴ δική σου ἁγιότητα. Ἡ ἁγιότητα τῶν γονιῶν, σώζει τὰ παιδιά τους.
– Ὅλοι μου λένε, τώρα ποὺ εἶμαι στὴν ἀρχὴ τῆς ἐγκυμοσύνης μου, νὰ κάνω τὴν προγεννητικὴ ἐξέταση, γιὰ νὰ εἶμαι σίγουρη ὅτι δὲν θὰ φέρω στὸν κόσμο ἕνα μογγολικὸ παιδί, ἢ μὲ ὁποιαδήποτε ἄλλη ἀναπηρία.
– Καὶ ὕστερα τί θὰ κάνεις; Θὰ κάνεις ἔκτρωση; Ἅμα κάνεις τέτοιο πρᾶγμα, νὰ μὴ μοῦ ξαναζητήσεις συμβουλή, γιατί ἐγὼ δὲν θὰ ἔχω τίποτε πιὰ νὰ σοῦ πῶ.
– Γέροντα, πέστε μου κάτι σᾶς παρακαλῶ γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωή.
– Ὅποιος δὲν μετανοήσει θὰ ἀπολεσθεῖ.
– Πολὺ βαρὺς ὁ λόγος αὐτός, γέροντα.
– Σοῦ τὸ ξαναλέω, ὅποιος δὲν μετανοήσει, θὰ ἀπολεσθεῖ.
– Γέροντα, πολὺς λόγος γίνεται τελευταῖα γιὰ τὸ 666, γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ ἀντιχρίστου, γιὰ τὸ ἠλεκτρονικὸ χάραγμα τοῦ δεξιοῦ χεριοῦ ἢ τοῦ μετώπου, γιὰ τὴ σύγκρουση Χριστοῦ καὶ ἀντίχριστου καὶ τὴ συντριβὴ τοῦ τελευταίου, γιὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου. Ἐσεῖς, τί λέτε γιὰ αὐτά;
– Τί νὰ πῶ; Ἐγὼ δὲν λέω ὅτι εἶδα τὴν Παναγία, ὅτι θὰ γίνει πόλεμος καὶ ἄλλα τέτοια. Ξέρω ὅτι θὰ ἔρθει ὁ ἀντίχριστος, ὅτι θὰ γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ πότε δὲν ξέρω. Αὔριο; Μετὰ χίλια χρόνια; Δὲν ξέρω. Ὅμως δὲν ἀνησυχῶ γι’ αὐτό. Διότι ξέρω, ὅτι ἡ ὥρα τοῦ θανάτου εἶναι γιὰ τὸν καθένα μας ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου. Καὶ ἡ ὥρα αὐτὴ εἶναι πολὺ κοντά.
– Ἔχω κάνει ἀρκετὲς σπουδές, ὅπως γνωρίζετε Γέροντα. Νὰ σπουδάσω καὶ Θεολογία;
– Δὲν χρειάζεται. Εἶναι ἀρκετὸ νὰ μελετᾶς τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς Πατέρες. Ἐκεῖ Θὰ τὰ βρεῖς ὅλα.
– Γέροντα, τὰ παιδιά μας κοιμοῦνται στὴν Ἐκκλησία, μήπως νὰ μὴ τὰ φέρνουμε;
– Στὸ Καράβι νὰ εἶναι κι ἂς κοιμοῦνται, ἐπέμενε ὁ Γέροντας Πορφύριος. Ἡ Ἐκκλησία, εἶναι τὸ Σκάφος τοῦ Χριστοῦ! Ἡ Κιβωτὸς ποὺ μπαίνεις μέσα καὶ σώζεσαι!
– Ἂν κάποιος μᾶς λέει ψέματα τί νὰ κάνουμε γέροντα;
– Ἂν χρειαστεῖ νὰ πεῖτε σὲ κάποιον ὅτι ψεύδεται, μὴν τοῦ πεῖτε ὅτι λέει ψέματα, διότι εἶναι φυσικὸ νὰ πληγωθεῖ καὶ νὰ ἀντιδράσει. Πέστε του ὅτι δὲν τὰ λέει μὲ ἀκρίβεια. Τὸ μέγα ὅπλο γιὰ τὴ σωτηρία ὅλων μᾶς εἶναι ἡ ἐπιείκεια. Τὸ ἔλεος τὸ ὁποῖο μᾶς ἔρχεται ἀπὸ τὸ Θεό, πρέπει καὶ ἐμεῖς μὲ τὴ σειρά μας νὰ τὸ δίνουμε ὡς ἀντίδωρο στοὺς ἄλλους.
– Γέροντα στεναχωριέμαι γιατί δὲν μὲ ἀγαποῦν αὐτοὶ ποὺ θέλω.
– Σήμερα οἱ ἄνθρωποι ζητοῦν νὰ τοὺς ἀγαπήσουν καὶ γι’ αὐτὸ ἀποτυγχάνουν. Τὸ σωστὸ εἶναι νὰ μὴν ἐνδιαφέρεσαι ἂν σὲ ἀγαποῦν ἀλλὰ ἂν ἐσὺ ἀγαπᾶς τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Μόνο ἔτσι γεμίζει ἡ ψυχή.
– Μὲ στεναχωροῦν ἡ γυναῖκα μου καὶ τὰ παιδιά μου. Εἶναι κακὸ παππούλη νὰ εἶναι κανεὶς εὐαίσθητος;
– Νὰ ξέρεις, παιδί μου, τίποτα δὲν γίνεται χωρὶς νὰ ὑπάρχει αἰτία. Οὔτε μιὰ πευκοβελόνα δὲν πέφτει ἀπὸ τὸ πεῦκο ἂν δὲν θέλει ὁ Θεός. Γι’ αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ μὴν στεναχωριέσαι γιὰ ὅ,τι σοῦ γίνεται. Ἔτσι ἁγιαζόμαστε. Αὐτὰ εἶναι ποὺ σὲ κάνουν καὶ ἀνεβαίνεις πνευματικὰ ψηλά. Σοῦ τοὺς ἔχει δώσει ὁ Θεός. Ἐσὺ εἶσαι εὐαίσθητος πολὺ καὶ ἀπὸ τὴ στεναχώρια σου, πονάει τὸ στομάχι σου καὶ ἡ κοιλιά σου ἐκεῖ χαμηλά. Εἶναι κακὸ νὰ εἶναι κανεὶς πολὺ εὐαίσθητος σὰν ἐσένα, γιατί μὲ τὴ στενοχώρια δημιουργεῖς διάφορες σωματικὲς ἀσθένειες. Δὲν ξέρεις ὅτι ὅλες οἱ ψυχικὲς ἀρρώστιες εἶναι δαιμόνια;
– Ἂν ἔρθει στὶς ἡμέρες μας ὁ ἀντίχριστος, θὰ μᾶς δώσει ὁ Θεὸς τὴ δύναμη νὰ ἀντέξουμε στὰ μαρτύρια;
– Ἂν ἐξομολογούμαστε, θὰ μᾶς δώσει τὴ δύναμη αὐτή. Μὴ σᾶς βασανίζουν τὰ ἔσχατα, οὔτε ὁ ἀντίχριστος καὶ τὰ σημάδια του. Γιατί νὰ ξέρετε ἂν ἐμεῖς ἔχουμε μέσα μας τὸ Χριστό, δὲν μπορεῖ σὲ τίποτα νὰ μᾶς πειράξει ὁ ἀντίχριστος, οὔτε στὸ παραμικρό.
– Μιὰ νέα χήρα ποὺ ἦταν πολὺ λυπημένη ρώτησε τὸν Γέροντα Πορφύριο τί νὰ κάνει.
– Ὁ Γέροντας ἔδωσε ὁδηγίες νὰ ἐργάζεται ἐντατικὰ γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ ἀποφύγει τὴν κατάθλιψη ποὺ τὴν ἀπειλοῦσε. Μὲ τὴν ἐργασιοθεραπεία καὶ τὴν προσευχή, ποὺ τῆς συνέστησε ὁ γέροντας, εἶχε ἐκπληκτικὰ ἀποτελέσματα. Ἡ θλίψη της μεταβλήθηκε σὲ ἐσωτερικὴ γαλήνη καὶ χαρὰ ποὺ προερχόταν ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Χριστοῦ ποὺ ἔλαβε.
– Τὰ φάρμακα μᾶς βοηθοῦν γιὰ νὰ θεραπευτοῦμε ἀπὸ τὶς διάφορες ἀρρώστιες;
– Τί εἶναι φάρμακο; Φάρμακο μωρὲ σημαίνει φαρμάκι. Μὴν νομίζεις ὅτι τὰ φάρμακα κάνουν μόνο καλὸ στὸν ὀργανισμὸ τοῦ ἀνθρώπου. Κάνουν καὶ κακό. Γιατί παίρνουμε τὰ φάρμακα; Ἐπειδὴ ἀρρωσταίνουμε. Καὶ γιατί ἀρρωσταίνουμε; Ἐπειδὴ στεναχωριόμαστε. Καὶ γιατί στεναχωριόμαστε; Ἐπειδὴ ἁμαρτάνουμε. Ἂν ὅμως ἀφήσουμε τὸν Χριστὸ νὰ κατοικήσει σὲ ὁλόκληρη τὴν ψυχή μας, τότε φεύγει ἡ ἁμαρτία, φεύγει ἡ στεναχώρια, φεύγει ἡ ἀρρώστια καὶ πετᾶμε καὶ τὰ φάρμακα. (Τὰ φάρμακα δὲν τὰ ἀπέρριπτε ἀλλὰ καὶ δὲν ἀπέδιδε σὲ αὐτὰ ἀπόλυτη ἀξία ὡς πρὸς τὸ θεραπευτικό τους ρόλο).
– Γέροντα δὲν θυμᾶμαι ὅσα διαβάζω καὶ στεναχωριέμαι.
– Νὰ ξέρεις παιδί μου ὅτι τὰ πάντα ἐναποθηκεύονται μέσα στὴ μνήμη μας καὶ ὅταν ὁ Χριστὸς κρίνει κατάλληλη τὴν ὥρα, μᾶς τὰ ἀποκαλύπτει. Ὁ Θεός, νὰ ἔχεις πάντα ὑπόψη σου, ὅτι τὰ βλέπει ὅλα καὶ τὰ παρακολουθεῖ ὅλα. Καμία πλάκα τῆς φωτογραφικῆς του μηχανῆς δὲν καταστρέφεται.
– Πιστεύω πολὺ στὰ ὄνειρα καὶ ὅταν τὸ βράδυ δῶ κάποιο ὄνειρο, ποὺ νομίζω ὅτι εἶναι κακὸ προμήνυμα, ὁλόκληρη τὴν ἑπόμενη ἡμέρα εἶμαι ἀναστατωμένη, διότι φοβοῦμαι ὅτι κάτι κακὸ θὰ μοῦ συμβεῖ, ὅπως, γιὰ παράδειγμα ἐχθὲς ποὺ εἶδα στὸν ὕπνο μου ψάρια.
– Δὲν πρέπει νὰ πιστεύουμε στὰ ὄνειρα, διότι μᾶς παγιδεύει πολλὲς φορὲς ὁ πονηρὸς μέσα ἀπὸ αὐτά. Νὰ μὴν ἀποδίδεις καμία σημασία στὰ ὄνειρά σου. Πήγαινε λοιπὸν τώρα στὴν ψαραγορά, ἀγόρασε ψάρια καὶ τηγάνισέ τὰ νὰ τὰ φᾶτε. Αὐτὸ νὰ κάνεις μὲ τὰ ὄνειρά σου.
Πηγές: – «Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν», Γέροντος Πορφυρίου Ἱερομονάχου, ἐκδ. Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι Ἀττικῆς
– «Βίος καὶ Λόγοι», Ἁγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, ἐκδ. Ι. Μ. Χρυσοπηγής