Μόλις ἀπέκτησα τὸ πρῶτο μου παιδί, ρώτησα τὸν π. Γαβριὴλ πότε θὰ ἦταν καλύτερα νὰ τὸ βαπτίσω καὶ μοῦ ἀπάντησε:
-Τὸ πνεῦμα καὶ τὸ σῶμα δημιουργοῦνται μαζί, μὲ τὴ σύλληψη. Ὅταν συλληφθεῖ τὸ παιδί, στὴν ἀρχὴ ζεῖ μὲ τὴν ψυχή, ὅμως μετὰ ὁ Κύριος, στὴ μήτρα τῆς μητέρας, δίνει τη χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, γιὰ νὰ συνεχιστεῖ ἡ ζωὴ τὸν τέταρτο μῆνα ἀπὸ τὴ σύλληψη.
Ἐκείνη τὴ χρονικὴ στιγμὴ τὸ παιδὶ στὴν κοιλιὰ θὰ κινηθεῖ καὶ μὲ τὰ ἄκρα του θὰ σὲ κλωτσήσει.
Θὰ σοῦ ἐπισημάνει τὴν παρουσία του: «Νά ‘μαι! Ἦρθα». Τὸ παιδὶ ἀκούει ἀπὸ τὴν κοιλιά, γι’ αὐτὸ νὰ τοῦ μιλᾶτε ἀπὸ τώρα γιὰ τὸν Θεὸ καὶ ἔτσι νὰ τὸ μεγαλώσετε.
Τὸ παιδὶ πρέπει νὰ βαπτιστεῖ ὀκτὼ ἡμέρες μετὰ τὴ γέννησή του. Ἂν ἡ ζωή του βρεθεῖ σὲ ἐπικίνδυνη κατάσταση, τότε μπορεῖ νὰ βαπτιστεῖ καὶ πρὶν ἀπὸ τὶς ὀχτὼ μέρες.
Ἂν περάσουν οἱ σαράντα μέρες καὶ τὸ παιδὶ πάθει κάτι, τότε οἱ γονεῖς εἶναι ὑπόλογοι στὸν Θεό.
Ἂν πεθάνει ἀβάπτιστο μέσα στὶς σαράντα μέρες, θὰ ἰσχύσουν οἱ παλιοὶ νόμοι.
Ἂν ὅμως περάσουν τὶς σαράντα μέρες, τότε πάει προσωρινὰ στὸν Ἅδη, ἀλλὰ δὲν βασανίζεται.
Κάθεται στὶς λάσπες ἀλλὰ δὲν τιμωρεῖται, γιατί εἶναι πνεύματα ἀγγελικά.
Στὴν τελικὴ Κρίση θὰ βγοῦν αὐτὰ τὰ πνεύματα ἀπὸ τὸν Ἅδη. Θὰ ἐλευθερωθοῦν ἀπ’ ὅλα.
Ὅμως δὲν θὰ δοῦν τὸ μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ, γιατί δὲν ἔχουν λάβει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα!
Μέχρι ποὺ νὰ βαπτίσεις τὸ παιδί, βάλε τὸ Σταυρὸ δίπλα στὸ κρεβάτι του.
Τὸ βαπτισμένο παιδὶ μπορεῖ νὰ τὸ πολεμᾶ ὁ πονηρὸς ἢ νὰ τὸ ἐνοχλεῖ μιὰ ἀρρώστια καὶ αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ σοῦ τὸ πεῖ.
Γι’ αὐτὸ πρέπει ὁ ἱερέας νὰ διαβάζει, μὲ σταυρὸ ποὺ ἔχει τον Ἐσταυρωμένο, τὶς εἰδικὲς εὐχὲς γιὰ τὰ νήπια.
Ἂν τὸ παιδὶ ἀσθενήσει καὶ δὲν προλαβαίνεις νὰ τὸ βαπτίσεις, τότε ἀκόμη καὶ ὁ παπποῦς μπορεῖ νὰ βαπτίσει τὸν ἐγγονό του.
Σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωση οὔτε ὁ Ἄγγελος μπορεῖ νὰ ἐμποδίσει τὴ βάπτιση.
Ὁ νονὸς εἶναι ὑπεύθυνος γιὰ τὸ βαπτιστήρι του, γιὰ νὰ μὴν πεθάνει πνευματικά.
Ἂν ὅμως ὁ νονὸς πεῖ κάτι καὶ τὸ βαπτιστήρι του δὲν τὸν ἀκούσει, τότε ἐκεῖνος δὲν φέρει εὐθύνη.
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ (1929-1995)