Για το πρόσφατο ταξίδι του Πάπα Λέων του ΙΔ’ στη Νίκαια τα συστημικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έγραψαν διθυραμβικά σχόλια, παρέθεσαν εγκωμιαστικές αναλύσεις και μετέδωσαν ενθουσιώδη ρεπορτάζ και εικόνες από την Τουρκία. Τα ΜΜΕ του συστήματος έκαναν λόγω για «ιστορικά γεγονότα» που εκτυλίσσονται στο Φανάρι, για μια «ιστορική σύναξη», για «οικουμενικά μηνύματα» υπέρ της αγάπης και της ειρήνης, για δυο προκαθήμενους που «συνενώνουν τις προσευχές» τους, για μια «ιστορική ημέρα χριστιανικής ενότητας», κλπ.
Δυστυχώς όμως, η πολύ πικρή, η φρικτή και η σατανικώς σκεπασμένη πραγματικότητα είναι ακριβώς, μα ακριβώς, η αντίθετη. Κατά τα αποστολικά λόγια και κατά την πατερική παράδοση και τις διδαχές, αυτά τα αιρετικά, τα βλάσφημα και τα ρασοφόρα αναθέματα που έλαβαν χώρα στη Νίκαια έκαναν τον Δημιουργό να αποστρέψει το πρόσωπό του από την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Δια του οικουμενικού Φαναριώτη πρωτοστάτη και των συν αυτώ ρασοφόρων ταγών, οι Χριστιανοί της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας έπεσαν μέσα στα μιασμένα πνευματικά «τάρταρα» των αιρετικών και χριστιανιζόντων παπικών.
Στη σύναξη της Νίκαιας, απευθυνόμενος ο Φαναρίου Βαρθολομαίος στον Πάπα Ρώμης, ανάμεσα στ’ άλλα είπε: «Σας καλωσορίζουμε ως αδελφό» μας, αναφέρθηκε στο «μήνυμα της ενότητας των δύο εκκλησιών», τόνισε την ανάγκη για τη «δέσμευση των εκκλησιών μας» για συνέχεια, μίλησε για το πρώτο ταξίδι του Πάπα που «θα ευλογήσει τη θητεία σας», κλπ. Ο Ποντίφηκας ανταπάντησε: «Χαίρομαι που μοιράζομαι την προσευχή μαζί σας», μίλησε για την εμπνευσμένη ανάγκη «να είμαστε ενωμένοι», υπογράμμισε τη σημαντικότητα για την «ένωση και την ενότητα των εκκλησιών», κλπ.
Με κρυφό υποστρωματικό φόντο και με αδήλωτο τελικό στόχο την Εβραιο-σιωνιστικού τύπου ψευδοενότητα-πανθρησκεία, είτε αυτό το ξέρει ο ίδιος είτε όχι, ο Φαναρίου Βαρθολομαίος είπε με τροχιοδεικτικό νόημα, «ας ακούσουμε όλες τις φωνές για ενότητα». Μάλιστα, στην συμπροσευχή και στην «αγία» μνημόνευση του Ποντίφηκα Λέοντα στη δοξολογία της Νίκαιας, όχι μόνον μνημονεύτηκε ο αρχιαιρεσιάρχης Πάπας, αλλά αυτός μνημονεύτηκε μάλιστα και πρώτος στη σειρά, ενώ ακολούθησε δεύτερος ο Ορθόδοξος(;) Πατριάρχης!
Η πανθρησκειακή κατηφόρα δεν είχε σταματημό στη συμπροσευχή στο Φανάρι. Ενώ πριν 1700 χρόνια στη Νίκαια οι Άγιοι Πατέρες μας παρέδωσαν τα πρώτα 7 άρθρα του Συμβόλου της Πίστεως (τα υπόλοιπα 5 άρθρα τα συμπλήρωσαν το 381 μ.Χ. κατά την Β΄ Οικουμενική Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη), χωρίς να το θέλει ίσως, ο αναγνώστης εξευτέλισε το «Πιστεύω» με μαργαριτάρια του τύπου «παθούσα» (ο Ιησούς) και όχι «παθόντα», «και νεκρούς».., πριν το ανελθόντα. Σημάδι ότι το Παράκλητο Πνεύμα όχι μόνον ότι ήταν απών, αλλά ότι και υπήρχε έτι και αποστροφή στον εν λόγω πανθρησκειακό συνεκκλησιατικό συναπάντημα.
Καθρέφτης της πανθρησκειακής σύναξης στη Νίκαια είναι η Κοινή Δήλωση των δυο προκαθημένων, η οποία υπεργάφη στις 29 Νοεμβρίου 2025, όπου ανάμεσα στ’ άλλα διαβάζουμε: Για τη μεγάλη σημασία της επίγνωσης της «ενότητας των Χριστιανών» και «ἀληθεύοντες ἐν ἀγάπῃ, προς την ελπιζόμενη αποκατάσταση πλήρους Κοινωνίας μεταξύ των αδελφών Εκκλησιών μας». Επίσης, διαβάζουμε ότι η Σύνοδος της Νικαίας, το 325, «ήταν μία εκδήλωση της Θείας Πρόνοιας υπέρ της ενότητος». Και ότι ο εορτασμός μνήμης αυτής της επετείου «μπορεί να εμπνεύσει νέα και θαρραλέα βήματα επί της οδού προς την ενότητα».
Εισέτι, κατά την ίδια Κοινή Δήλωση, η Πρώτη Σύνοδος στη Νίκαια πριν από 1700 χρόνια τροχιοδεικτικά «παρέσχε τα κριτήρια για τον προσδιορισμό της ημερομηνίας του Πάσχα, κοινής για όλους τους Χριστιανούς». Είναι «κοινή μας επιθυμία να συνεχισθεί η διαδικασία διερεύνησης μιας πιθανής λύσης για από κοινού τέλεση της Εορτής των Εορτών κάθε έτος». Και αυτά, για την «επίτευξη κοινού εορτασμού της λαμπρής Αναστάσεως», ως συνέχεια «της Κοινής Διακήρυξης του Πάπα Παύλου Στ΄ και του Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρα, 7 Δεκεμβρίου 1965».
Και μετά αναρωτιέμαι: Ο Πάπας Λέων ΙΔ’ ήρθε στη Νίκαια προς συνάντηση χωρίς το «κατοχυρωμένο» και σε ισχύ το «πρωτείο» του; Και χωρίς έτι και το παπικό του «αλάθητο» ή μήπως κάτι έχει ήδη στο μεταξύ αλλάξει και εμείς οι Ανατολικοί δεν έτυχε να το μάθαμε; Επειδή στη Νίκαια ακούστηκε και το Σύμβολο της Πίστεως και οι χλιαροί Ορθόδοξοι όσο και οι λοιποί και οι υπόλοιποι άθεοι χάρηκαν για αυτή την πανανθρώπινη «ενότητα», μήπως ίσως ενδιαμέσως οι παπικοί άλλαξαν την αιρετική τους δογματική θέση και στο θέμα «και εκ του Υιού» (φιλιόκβε) ή εν τέλει όλοι αυτοί χαρήκαν τζάμπα για τζάμπα;
Μήπως, ο Πάπας Ρώμης ξαφνικά και αναπάντεχα μετανόησε και τώρα θέλει να έρθει στη σωστή εκκλησιαστική Ορθόδοξη τάξη, στην γνήσια Αποστολική παράδοση και στο Ορθό Πατερικό Ορθόδοξο δόγμα; Σταμάτησαν ίσως οι παπικοί να χρησιμοποιούν άζυμο ψωμί (όστια) για τη Θεία Κοινωνία, όπως έκαναν οι Εβραίοι το βράδυ πριν από την έξοδό τους από την Αίγυπτο και πλέον οι ίδιοι χρησιμοποιούν άρτο με προζύμη, όπως κάνουν κατά την ιερά και γραπτή παράδοση οι Ορθόδοξοι;
Σταμάτησαν άραγε ή μήπως οι παπικοί να διδάσκουν λαθεμένα όσο και αιρετικότατα ότι η Κυρία Θεοτόκος γεννήθηκε με το προπατορικό αμάρτημα («άσπιλη σύλληψη»), ενώ ο Αρχάγγελος Γαβριήλ την καθάρισε όταν αυτός είπε κατά τον Ευαγγελισμό Της «Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σέ» (Λουκ.1, 35); Και μήπως ίσως έβαλαν τέλος και στην παπική αίρεση της «Μαριολατρείας», αφού οι ίδιοι πιστεύουν ότι η Μήτηρ Θεοτόκος ανελήφθη στους ουρανούς όπως ο Χριστός και την λατρεύουν σαν θεά;
Έβαλαν τέλος μήπως οι παπικοί και έπαψαν πια να επιδεικνύουν αιρετική συμπεριφορά και στα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας, όπως λόγου χάρη, στο άγιο Μυστήριο του Βαπτίσματος και πλέον αυτοί δεν ραντίζουν, αλλά βαπτίζουν με την τριπλή βύθιση-κατάδυση, έτσι όπως δίδαξε ο Κύριος; Τι άλλαξε ίσως ή μήπως δογματικά σε σχέση με το Μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου, το οποίο οι αιρετικοί παπικοί το τελούν μόνο προ του θανάτου ως «εφόδιο» (viaticum στα λατινικά) στην πορεία του ανθρώπου για την άλλη ζωή;
Μήπως τώρα τελευταία ο Πάπας Ρώμης έτυχε και έβαλε, έστω και μια και μόνον μια εικόνα του Ιησού Χριστού ή της Κυρίας Θεοτόκου, έστω και για δείγμα, σε μια από τις βασικές αίθουσες του «αγίου» Βατικανού και εμείς οι υπόλοιποι δεν έτυχε ίσως να τις δούμε ή να τις παρατηρήσουμε; Εκείνο άραγε το παγανιστικής έμπνευσης τερατούργημα της αίθουσας του Θρόνου του Πάπα, που δείχνει την άνοδο του αντίχριστου σαν φοίνικα από την άβυσσο και έχει την φιγούρα τύπου αναδυόμενης γοργόνας, είναι και παραμένει ένα ακόμη ένα σημείο εωσφορικής αναφοράς ή όχι πλέον μετά τη συνάντηση «εν Χριστώ» σύναξη στη Νίκαια;
Άραγε η διάσημη Αίθουσα Ακροάσεων του Πάπα ακόμη «σκεπάζεται» από το περιβόητο κεφάλι ενός «αρχαίου φιδιού» (serpent), το οποίο χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον Σατανά στην Ιερά Αποκάλυψη ή όχι; Ξεχάσαμε τα λόγια του εκλιπόντος Πάπα Φραγκίσκου που είπε ότι «το κράτος-έθνος δεν είναι πλέον σε θέση να προμηθεύσει το κοινό καλό των πληθυσμών του μόνο» (Μάιος 2019) και τον «συμπλήρωσε» ο εκπρόσωπός του, καθηγητής John Schellnhuber (Φεβρουάριος 2020), λέγοντας: «Εξαφανίστε 6 δισεκατομμύρια ανθρώπους και καλωσορίστε τη Νέα Τάξη Πραγμάτων»; Κλπ. (Δείτε τα βιβλία μου: «Πανθρησκεία» και «Η Πενταρχία του Σκότους», εκδόσεις Αγαθός Λόγος).
Για να κατανοήσουμε καλύτερα τις σύγχρονες εξελίξεις στη Νίκαια και για να βγάλουμε κάποια επαγωγικά συμπεράσματα, θα κάνω μια σχετικά σύντομη ιστορική αναδρομή στην τραγική και συνάμα και τροχιοδεικτική Σύνοδο της Φεράρας-Φλωρεντίας (1438-1439). Ο Πάπας Ευγένιος Δ΄ (1431-1447) κάλεσε την Ορθόδοξη αντιπροσωπεία στη Φερράρα, με επικεφαλής τον αυτοκράτορα της Ρωμανίας-Βυζαντίου Ιωάννη Η΄ Παλαιολόγο και τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωσήφ Β΄. Οι εργασίες της Συνόδου άρχισαν στις 9 Απριλίου 1438 στον καθεδρικό ναό του Αγίου Γεωργίου της Φερράρας.
Τον Ιανουάριο του 1439 η σύνοδος μεταφέρθηκε στη Φλωρεντία κυρίως λόγω της πανώλης που ξέσπασε στη Φερράρα. Στις 6 Ιουλίου του 1439, σε επίσημη λειτουργία στον καθεδρικό ναό της Φλωρεντίας, Σάντα Μαρία ντελ Φιόρε, διαβάστηκαν οι «Όροι της Ένωσης». Το κείμενο της ψευδοσυνόδου έφερε τις υπογραφές όλων, εκτός του πατριάρχη Ιωσήφ Β΄ που είχε στο μεταξύ πεθάνει, του Μάρκου Ευγενικού που αρνήθηκε να υπογράψει και του Γεωργίου Πλήθωνα Γεμιστού. Επίσης, δεν υπέγραψαν ο επίσκοπος Ιβηρίας, ο Ιωάννης Ευγενικός (αδελφός του Μάρκου) και ο Σταυρουπόλεως Ησαΐας που έφυγε πριν τη λήξη της Συνόδου για να μην υπογράψει.
Είναι πράγματι μια πάρα πολύ μεγάλη, μια χτυπητή, μια ιστορική και μια ιδιαζόντως χαρακτηριστική περίπτωση στα εκκλησιαστικά χρονικά η ακέραιη, η αταλάντευτη και η δογματικά Ορθόδοξη στάση του επισκόπου Μάρκου Ευγενικού. Το ίδιο διάσημη παραμένει επίσης και η άρνησή του να υπογράψει τους όρους της προδοτικής ψευδοένωσης με τους αιρετικούς του Πάπα. Η εκκλησιαστική ιστορία έχει ως παγκόσμια κληρονομιά της και την απάντηση του πάπα Ευγένιου Δ’, όταν αυτός πληροφορήθηκε την άρνηση-ομολογία του αγίου Μάρκου Ευγενικού να υπογράψει: «Μᾶρκος οὐχ ὑπέγραψε, λοιπὸν ἐποιήσαμεν οὐδέν».
Να σημειωθεί ότι εκείνη την εποχή ο αυτοκράτορας Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος είχε αναγκαστεί να διαπραγματευθεί την υποταγή του με την «ένωση των εκκλησιών», σε αντάλλαγμα με τη στρατιωτική βοήθεια των Δυτικών του Πάπα, λόγω της περικύκλωσης της Αγίας Πόλης από τους Οθωμανούς. Σε αντάλλαγμα της συμφωνίας-υποταγής, ο Πάπας θα έστελνε δυο πολεμικές τριήρεις και 300 στρατιώτες για την άμυνα της Κωνσταντινούπολης. Στη Φλωρεντία, οι Ορθόδοξοι συμφώνησαν τόσο στη χρησιμοποίηση της αιρετικής φράσης «εκ του Πατρός δια του Υιού εκπορευόμενον» όσο επίσης και στα «πρωτεία» του Πάπα έναντι όλων των ορθόδοξων πατριαρχών της Ανατολής.
Οι εκκλησιαστικοί αντιπρόσωποι της Κωνσταντινούπολης αναχώρησαν από την Φλωρεντία στις 19 Οκτωβρίου του 1439. Φθάνοντας στην Βασιλεύουσα Πόλη μετά από περίπου 3μιση μήνες, στις 1 Φεβρουαρίου 1440, σύσσωμος ο λαός και ο κλήρος τους αποδοκίμασαν σφοδρότατα. Και μάλιστα δε, ορισμένοι κάτοικοι έφτασαν μέχρι και αυτού του φτυσίματός τους και του δημόσιου αναθεματισμού τους. Ο Βησσαρίων ο Τραπεζούντιος, που τόλμησε να αναγνώσει δημοσίως την ενωτική διακήρυξη, προσθέτοντας στο «Πιστεύω» και τη φράση «εκ του Πατρός δια του Υιού εκπορευόμενον», αποκλείστηκε από τη δημόσια ζωή και σύντομα αναγκάστηκε και κατέφυγε για να κρυφτεί στην Ιταλία.
Θα ακολουθήσει εμφύλιος διχασμός στη Βασιλεύουσα Πόλη και οι κάτοικοι θα χωριστούν σε «ανθενωτικούς» και «ενωτικούς». Ηγέτης των «ανθενωτικών» ήταν ο Μάρκος ο Ευγενικός της Εφέσου (1392-1444) και μετά τον θάνατό του ο Γεώργιος Γεννάδιος Σχολάριος. Μάλιστα, ο Μάρκος ο Ευγενικός αρνήθηκε την προσφορά του αυτοκράτορα να ανέλθει στον πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινούπολης και ούτε επίσης ο ίδιος δέχθηκε να συλλειτουργήσει με τον ενωτικό πατριάρχη Μητροφάνη Β’.
Και έτσι φτάσαμε και στο περιβόητο ουνιτικό και παν-αιρετικό συλλείτουργο στην Αγιά Σοφιά. Το ημερολόγιο έγραφε 12 Δεκεμβρίου 1452, ανήμερα της εορτής του Αγίου Σπυρίδωνα, όταν τότε πλησίαζε η ολοκλήρωση της αιρετίζουσας υποταγής των «ενωτικών» στον Πάπα, που ποτέ του δεν έστειλε καμία στρατιωτική βοήθεια στην Αγία Πόλη. Ήταν και τότε, το έτος 1452, όπως και στη Νίκαια, το έτος 2025, όταν ακούστηκε η μνημόνευση του αρχιαιρεσιάρχη Πάπα μέσα στον ιερό ναό της του Θεού Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη.
Ναι μάλιστα, την ημέρα που η Ορθοδοξία μας γιορτάζει τον Άγιο Σπυρίδωνα, ο οποίος έδωσε αγώνες κατά της αίρεσης του αρειανισμού, οι υπέρμαχοι της «ενώσεως» μαζί με τους παπικούς ολοκλήρωσαν το πολλαπλό δράμα για την Βασιλίδα των Πόλεων και εν τέλει συλλειτούργησαν με παπικούς εκπροσώπους. Η ιστορική συνέχεια είναι γνωστή με την Άλωση της Πόλης από τους Οθωμανούς, 5μιση περίπου μήνες αργότερα: 29 Μαΐου 1453.
Μετά από όλα όσα έλαβαν χώρα κατά τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας και ειδικά μετά όλα όσα δυσώδη, αιρετικά και φρικτά διαμείφθηκαν στην Νίκαια το 2025, είμαστε πια, ως Ελλάδα και ως Ελληνισμός, μέσα στην πολύ μεγάλη μας αποστασία από τον Τριαδικό Θεό. Μετά τις αγαπολογικές αγκαλιές και τους εξωτερικούς ασπασμούς στη Βιθυνία, το μόνο σίγουρο παπικής τάξης και προέλευσης «πρωτείο» που μας απέμεινε είναι αυτό της επερχόμενης και «πρώτης» και μεγάλης οργής του Τριαδικού Θεού.
Οι μόνες «ιστορικές στιγμές» που θα ζήσουμε στη συνέχεια είναι αυτές της ζώσας και βιωματικής Θεο-εγκατάλειψης ή έτσι δηλαδή όπως «στρώσαμε» εκκλησιαστικά και πνευματικά. Μετά την πανθρησκειακή «δοξολογία» στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι, η μια και η μονόδρομη πλέον αλήθεια που θα βιώσουμε στη συνέχεια είναι όλα αυτά τα φοβερά και τα φρικτά που διαβάζουμε στην Ιερά Αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου.
Μετά το «κερασάκι» στην βλάσφημη τούρτα της σιωνιστικής πανθρησκείας στη Νίκαια ή, μετά από αυτό το δυσώδες και το αθεόφοβο που ακούστηκε στο Φανάρι, «υπέρ «του ..αγιωτάτου επισκόπου Πάπα Ρώμης», η ανθρωπότητα πήρε το δρόμο χωρίς επιστροφή. Το ξαναγράφω: Χωρίς επιστροφή!
Το μόνο που θα φέρουν οι «ιστορικές αγάπες» και οι «συμπροσευχές» των προκαθημένων στη Νίκαια, θα είναι οι σεισμοί, οι λιμοί, οι καταποντισμοί, το θειάφι, οι αρρώστιες και τα πυρηνικά. Το μόνο σίγουρο που θα φέρει το «ιστορική δοξολογία» στο Φανάρι θα είναι ο εξιλεωτικός επίγειος αρμαγεδδώνας. Διαφορετικά, αυτός ο κόσμος δεν αλλάζει!
https://www.facebook.com/profile.php?id=100000270536476