Ἀφηγεῖται ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος
Ὁ Θεὸς μᾶς ἀξίωσε καὶ πήγαμε μαζὶ μὲ τὸν Γέροντα Εὐμένιο καὶ μερικοὺς νεαρούς φίλους στη Ρωσία. Τότε ἤμουνα ἀκόμη διάκονος. Ἐπισκεφθήκαμε λοιπὸν τὴ Μόσχα, τὴν Πετρούπολη καὶ τὸ Κίεβο. Ἐκεῖ στὴ Μόσχα συνέβη τὸ ἑξῆς: Ήταν ἡ ἀρχὴ τῆς περεστρόικας, καὶ ὁ κόσμος ἄρχισε νὰ ξεθαρρεύει. Ἔτσι, μόλις μᾶς ἔβλεπαν, ἔτρεχαν πολλοὶ νὰ πάρουν τὴν εὐχὴ τοῦ Γέροντα, διότι καταλάβαιναν ὅτι αὐτὸς δὲν ἦταν ἕνας συνηθισμένος καλόγηρος… Τότε στὴν Κόκκινη Πλατεία ὑπῆρχαν πορνεία –σήμερα δὲν ὑπάρχουν πιά. Αὐτὰ ἀντικαταστάθηκαν ἀπὸ πολυτελή μαγαζιά, ποὺ πωλοῦν ἐπώνυμα προϊόντα τῆς Δύσης. Ἐκεῖ ποὺ στεκόμασταν, ξαφνικά βλέπουμε τὶς πόρνες, ποὺ εἶχαν δεῖ τοὺς νεαροὺς ποὺ ἦταν μαζί μας, νὰ τοὺς πλησιάζουν καὶ νὰ τοὺς τραβοῦν, μὲ τὴν ἐλπίδα νὰ τοὺς ὁδηγήσουν στὸ πορνεῖο. Γυρίζει ὁ Γέρο Εὐμένιος καὶ μοῦ λέει: «Τί κάνουν αὐτές»; Τοῦ λέω: «Γέροντα, αὐτὲς δὲν εἶναι καλῆς διαγωγῆς κοπέλλες, εἶναι πόρνες…». «Ἄ, ἔτσι; Τὰ κορίτσια τὰ καημένα!», μοῦ λέει. Δὲν τὶς ἔκρινε, δὲν μᾶς ἐπέτρεπε ποτὲ νὰ κρίνουμε. Καί, τί κάνει; Μὲ ἕνα πολὺ ὡραῖο καὶ εὐγενικὸ τρόπο πηγαίνει καὶ τὶς πιάνει ἀπὸ τὸ χέρι καὶ τοὺς λέει στὰ ἑλληνικά· «Ἐσᾶς, ἀπὸ κεῖ εἶναι ἡ δουλειά σας, κι ἐμᾶς εἶναι ἀπὸ δῶ ἡ δουλειά μας… Τὰ παιδιὰ εἶναι δικά μας! Ὄχι, ὄχι μὲ αὐτά, ὄχι καλά μου κορίτσια», καὶ τὶς σταύρωσε. Οἱ κοπέλλες, σὰν νὰ κατάλαβαν τί τοὺς εἶπε ὁ Γέροντας, μαζεύτηκαν καί, ἀφοῦ κάτι εἶπαν, ἄφησαν τὰ παιδιὰ ἐλεύθερα νὰ προχωρήσουν.
Μιὰ ἄλλη συγκλονιστικὴ ἐμπειρία, ποὺ εἴχαμε μὲ τὸν Γέροντα, ἦταν στὴν Οὐκρανία, ὅταν φτάσαμε στὸ ἀεροδρόμιο τοῦ Κιέβου.
Ἐκεῖ ξαφνικὰ ὁ Γέροντας ἐκδήλωσε μεγάλη χαρά καὶ μοῦ λέει: «Νεόφυτε, ἐδῶ ἦρθα ξανά»! «Μά, πότε ἦρθες Γέροντα;», τὸν ρωτάω. «Ἦρθα πρὶν τόσα χρόνια. Ήτανε νὰ γίνει παγκόσμιος πόλεμος καὶ ἡ Παναγία μᾶς ἐπιστράτευσε ὅλους καὶ μᾶς εἶπε· “κάντε προσευχή, νὰ μὴ γίνει τώρα ὁ μεγάλος πόλεμος, νὰ δώσουμε χρόνο μετανοίας στοὺς ἀνθρώπους”. Καὶ ἤθελαν τότε οἱ Ρώσοι καὶ ὅλοι αὐτοὶ οἱ Δυτικοὶ νὰ κάνουνε παγκόσμιο πόλεμο! Ἐδῶ ἤθελαν νὰ κάνουν τὸν πόλεμο…». «Καί, τί ἔγινε τότε, Γέροντα»; «Εἶδα ὅτι πήγαμε ὅλοι στὸ Κίεβο καὶ κάναμε προσευχή. Καὶ ἤμασταν μαζὶ μὲ τὸν πάτερ Πορφύριο, τὸν πάτερ Παΐσιο, τὸν πάτερ Ἰάκωβο καὶ ἄλλους ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐγὼ ἔκλαιγα πολύ! Κι ὅλους μᾶς συντόνιζε ὁ πάτερ Πορφύριος, ποὺ μοῦ εἶπε· “Πάτερ Εὐμένιε, μὴν κλαῖς ἔτσι, δὲν θὰ γίνει τώρα ὁ παγκόσμιος πόλεμος· ὕστερα θὰ γίνει”! Καὶ κατόπιν ἄρχισε νὰ κλαίει πολὺ ὁ πάτερ Ἰάκωβος καὶ ἔλεγε· “ ὄχι ἄλλος πόλεμος, ὄχι ἄλλος πόλεμος, Παναγία μου”! Καὶ εἴδαμε τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Ρῶσο, ποὺ εἶπε· “ ὄχι, πρέπει νὰ γίνει πόλεμος, διότι δὲν ὑπάρχει ἄλλος τρόπος νὰ θεραπευτεῖ αὐτὸς ὁ κόσμος”»!
«Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου Ὁμιλίες» Ἱερὰ Μητρόπολις Μόρφου, τόμος Α’, ἐκδ. Θεομόρφου, σελ. 346-348