Ὀ Ἅγιος Φιλούμενος (δεξιὰ) μὲ τὸν δίδυμο ἀδελφό του π. Ἐλπίδιο.
Στὶς 29 Νοεμβρίου τοῦ 1979, ὁ ἀδελφός τοῦ π. Ἐλπιδίου, ἅγιος Ἱερομάρτυς Φιλούμενος, τελειώθηκε μαρτυρικὰ στὸ προσκύνημα τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακὼβ στὴ Νεάπολη [στοὺς Ἁγίους Τόπους]. Τὴν ἴδια ὥρα, ὁ Γέροντας [π. Ἐλπίδιος], ἐνῷ βρισκόταν στὸ κελλί του στὴ Νέα Σκήτη [στὸ Ἅγιον Ὅρος], ἔβλεπε μὲ θαυμαστὸ τρόπο ὁλοζώντανο τὸ μαρτύριό του καὶ τὸν ἄκουγε νὰ τοῦ φωνάζει:
«Ἀδελφέ μου, μὲ σκοτώνουν! Ἀδελφέ μου, μὲ σκοτώνουν! Μὴν ἀγανακτήσεις, πρὸς δόξαν Θεοῦ!».
«Μετὰ τὸν μαρτυρικὸ θάνατο τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου», διηγεῖται ὁ ἀνιψιός του Αἰμίλιος Χατζηπαυλής, «πῆρα τηλέφωνο στὴ Νέα Σκήτη, γιὰ νὰ ἐνημερώσω τον π. Ἐλπίδιο. Ἤμουν, ὅμως, πάρα πολὺ ἀνήσυχος γιὰ τὸ πῶς θὰ ἀντιδροῦσε, διότι γνώριζα ὅτι ἦταν πάρα πολὺ συνδεδεμένοι.
Ξέρεις, θεῖε; τοῦ εἶπα, ἔχει συμβεῖ ἕνα θλιβερὸ γεγονός, γιὰ τὸ ὁποῖο ἤθελα νὰ σὲ ἐνημερώσω. Μᾶς τηλεφώνησε ὁ ἔξαρχος τοῦ Πατριαρχείου καὶ εἶπε ὅτι σκοτώθηκε ὁ π. Φιλούμενος.
Τότε αὐτός, μὲ πλήρη ἠρεμία καὶ χωρὶς καμμία ἀπολύτως ἔκπληξη, σὰν νὰ τὸν εἶχα πεῖ κάτι ποὺ ἤδη γνώριζε, μοῦ ἀπάντησε ἁπλῶς:
Ναί;
Ὕστερα ἀπὸ κάποια δευτερόλεπτα σιγῆς, μοῦ εἶπε:
Καί, γιὰ πές μου, πῶς τὸν σκότωσαν;
Δὲν ξέρω λεπτομέρειες, τοῦ εἶπα, ἀλλά, ἀπ’ ὅ,τι ἔχουμε πληροφορηθεῖ, ἔριξαν στὸ προσκύνημα μία χειροβομβίδα, ἀπὸ τὴν ἔκρηξη τῆς ὁποίας σκοτώθηκε.
Καλά, μοῦ εἶπε μὲ νόημα, πηγαίνετε ἐσεῖς στὴν κηδεία, διότι ἐγὼ δὲν προλαβαίνω νὰ πάω, καὶ ὅταν γυρίσετε πᾶρε μὲ πάλι τηλέφωνο.
Ὅταν γυρίσαμε ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα, τοῦ τηλεφώνησα καὶ πάλι. Ἂν καὶ εἴχαμε πληροφορηθεῖ ὅτι ὁ Ἅγιος κοιμήθηκε μὲ μαρτυρικὸ τρόπο, εἶχα ἀποφασίσει νὰ μὴν τὸν μεταφέρω πολλὲς λεπτομέρειες, γιὰ νὰ μὴ στενοχωρεθεῖ. Καθώς, ὅμως, συνομιλούσαμε μὲ ρώτησε καὶ πάλι:
Καί, γιὰ πές μου, πῶς τὸν σκότωσαν;
Ὅπως σοῦ εἶπα, θεῖε, τοῦ εἶπα ἐγώ, ἔριξαν μία χειροβομβίδα.
Τότε μοῦ λέει ἔντονα:
Ἔτσι τὸν σκότωσαν; Ἔτσι τὸν σκότωσαν; Καλά… Καλά… Θὰ τὰ ποῦμε, ὅταν κατέβω στὴν Ἀθήνα.
Ὅταν κατέβηκε στὴν Ἀθήνα, τὸν ρώτησα ἂν τὴν ὥρα τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου εἶχε διαισθανθεῖ κάτι καὶ μοῦ εἶπε μόνο:
Νά! Μὲ πλησίασε ἕνα ἄσπρο περιστέρι…
Καὶ ἀμέσως σταμάτησε.
Αὐτὰ δὲν λέγονται… Αὐτὰ δὲν λέγονται…, εἶπε καὶ ἔφυγε.
Τὰ εἶχε διηγηθεῖ, ὅμως, ὅλα στὸν Πνευματικό τον, π. Ἀναστάσιο Καλλιάνο, ὁ ὁποῖος μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ Γέροντα, μᾶς ἀνέφερε ὅσα τοῦ ἐμπιστεύθηκε».
Αὐτὰ ποὺ ἔζησε ὁ π. Ἐλπίδιος τὰ διηγήθηκε μὲ κάθε λεπτομέρεια καὶ στοὺς πατέρες τῆς συνοδίας του, τονίζοντάς τους ὅτι: «Ὁ Ἅγιος Φιλούμενος εἶναι μὲ τοὺς χοροὺς τῶν μαρτύρων».
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο, ὁ «Γέροντας Ἐλπίδιος (1913-1983), ἔκδοση Ἱερὰς Μονῆς Ἁγίου Νικολάου, Ὀρούντα – Κύπρος.