Ὁ γέροντας Ἰάκωβος Τσαλίκης (1991) ἐξομολόγησε κάποτε μία γερόντισσα καὶ τῆς ἔβαλε κανόνα νὰ μὴν κοινωνήσει γιὰ τρία χρόνια.
Γιατί δὲν κοινωνάς; Τὴ ρώτησε μία μέρα ὁ ἱερέας τῆς ἐνορίας της.
Μοῦ ἔβαλε κανόνα ὁ π. Ἰάκωβος, ἀπάντησε ἐκείνη, καὶ τοῦ εἶπε τὴν αἰτία.
Ὄχι γιαγιά, μὴ στενοχωριέσαι. Αὐτὸς εἶναι ἀγράμματος καλόγερος.
Ἐγὼ εἶμαι μορφωμένος καὶ σοῦ λύνω τὸν κανόνα. Νὰ ἔρθεις τὴν Κυριακὴ νὰ σὲ κοινωνήσω.
Καθὼς ὅμως πλησίασε ἢ γιαγιὰ νὰ μεταλάβει, ἔνιωσε στὸ στόμα της τὴν ἁγία λαβίδα ἄδεια καὶ κρύα, δὲν κατάλαβε τὴ γεύση τῆς θείας Κοινωνίας.
Τὸ θαυμαστὸ γεγονὸς ἐπαναλήφθηκε ἄλλες δύο Κυριακές, ὁπότε ἢ γυναῖκα ἀνησύχησε καὶ ξαναπῆγε στὸ γέροντα Ἰάκωβο.
Παιδί μου, τῆς εἶπε ἐκεῖνος, ὁ κανόνας δὲν λύνεται. Πρέπει νὰ κάνεις τὸν κανόνα ποῦ σοῦ ἔβαλα.
Τὸ 1987, ὁ π. Ἰάκωβος ἐξομολόγησε μία κοπέλα, ἀλλὰ τῆς ἀπαγόρευσε νὰ κοινωνήσει.
Ἐκείνη τότε ἐπισκέφθηκε κάποιον ἐπίσκοπο, ποῦ τῆς ἐπέτρεψε τὴ θεία μετάληψη.
Ὅταν ὅμως πλησίασε νὰ κοινωνήσει, ἡ ἁγία λαβίδα μπῆκε ἄδεια στὸ στόμα της.
Αὐτὸ ὁ παράδοξο καὶ θαυμαστὸ ἐπαναλήφθηκε κι ἄλλη φορά, ὁπότε ἢ κοπέλα τρόμαξε, μετανόησε καὶ πήγε να ἐξομολογηθεῖ πάλι στὸν π. Ἰάκωβο.
Ὅταν κοινωνῶ τοὺς ἀνθρώπους, διηγιόταν χαρακτηριστικὰ ἄλλοτε ὁ μακαριστὸς γέροντας Ἰάκωβος, ποτὲ δὲν κοιτάζω τὰ πρόσωπά τους.
Μερικὲς φορὲς ὅμως μοῦ λέει ὁ λογισμὸς νὰ τὰ κοιτάξω.
Τότε βλέπω μερικὰ πρόσωπα νὰ ἔχουν μορφὴ σκύλου, πιθήκου ἢ ἄλλων ζώων. Εἶναι φοβερὴ ἢ μορφή τους. Βλέπω ὅμως καὶ μερικὰ ἤρεμα καὶ ἱλαρὰ ποῦ μετὰ τὴ θεία μετάληψη λάμπουν σὰν τὸν ἥλιο.
Μία φορά του εἶπε κάποιος συλλειτουργός του: Μ’ ἔκαψε ἢ θεία Κοινωνία!…
Ἐγώ, ἀπάντησε ὁ γέροντας, δὲν αἰσθάνθηκα νὰ μὲ καίει.
Ἀντίθετα, ζοῦσε τόσο ἔντονα τὴ μέθεξη τοῦ δεσποτικοῦ Σώματος, ὥστε ἀνακαινιζόταν ψυχικὰ καὶ σωματικά.
Σήμερα ποῦ κοινώνησες, εἶπε σ’ ἕνα πνευματικό του παιδί, βλέπεις πῶς αἰσθάνεσαι; Ἐγὼ αἰσθάνομαι ἔτσι πάντοτε. Ὁ Χριστὸς βρίσκεται μέσα μου πάντα.
ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Ἔκδοση Ἱερὰς Μονῆς Παρακλήτου Ἀττικῆς