Ἀκραῖοι πλανεμένοι σιωνιστὲς ὁδηγοῦν τὸν ἰουδαϊσμό στὴν αὐτοκαταστροφή του…
Ὁ ἐρχομός τοῦ ψευτο-μεσσία καὶ ἡ σύγκρουση μὲ τὸ Ἰράν οἱ ἄμεσοι στόχοι τῶν ἐκφραστῶν τοῦ μυστηρίου τὴς ἀνομίας
Τὸ κράτος τοῦ Ἰσραὴλ εἶναι σὲ ἔκταση μικρότερο ἀπὸ τὴν Πελοπόννησο καὶ ἔχει πληθυσμὸ λίγο μικρότερο τῆς χώρας μας, 9,6 περίπου ἑκατ. κατοίκους. Ἱδρύθηκε τὸ 1948, μὲ σκοπὸ νὰ μετατραπεῖ σὲ ἐθνικὴ ἑστία καὶ ἐπίκεντρο τῶν ἁπανταχοῦ Ἑβραίων ποὺ εἶχαν τὴν ἐπιθυμία νὰ πολιτογραφηθοῦν καὶ νὰ ζήσουν σὲ μία δική τους χώρα. Ἡ πλειονότητα τῶν κατοίκων τοῦ κράτους εἶναι Ἑβραῖοι (75%), ἡ μεγαλύτερη μειονότητα εἶναι Ἄραβες (21%), ἐκ τῶν ὁποίων 85% εἶναι Μουσουλμάνοι, 10 % εἶναι Χριστιανοί, κλπ.
Ἡ παλαιότερη ἔνδειξη ἀνθρώπινης παρουσίας στὸ ἔδαφος τοῦ Ἰσραὴλ βρίσκεται κοντὰ στὴ θάλασσα τῆς Γαλιλαίας, στὸν χῶρο τοῦ Οὐμπεϊντίγιας. Τὰ παλαιότερα ἀπολιθώματα ἀνθρώπων βρίσκονται στὸ βόρειο Ἰσραὴλ περίπου 120.000 χρόνια πρίν. Οἱ ἱστορικοὶ συμφωνοῦν ὅτι τὸ βόρειο Βασίλειο τοῦ Ἰσραὴλ ὑπῆρχε περίπου τὸ 900 π.Χ. καὶ ὅτι τὸ Βασίλειο τοῦ Ἰούδα ὑπῆρχε περίπου τὸ 850 π.Χ. Τὸ 720 π.Χ. τὸ βασίλειο κατακτήθηκε καὶ καταστράφηκε ἀπὸ τὴ Ἀσσυριακὴ Αὐτοκρατορία.
Τὸ 586 π.Χ. οἱ Βαβυλώνιοι κατέκτησαν τὸ βασίλειο τοῦ Ἰούδα. Ὁ βασιλιὰς Ναβουχοδονόσορ Β’ (634-562 π.Χ.) πολιόρκησε καὶ κατέστρεψε τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ τὸν πρῶτο Ναὸ τοῦ Σολομώντα καὶ ἐξόρισε τοὺς Ἑβραίους στὴ Βαβυλώνα. Ἡ Βαβυλώνια αἰχμαλωσία τελείωσε γύρω στὸ 538 π.Χ., μετὰ τὴν κατάκτηση τῆς Βαβυλώνας ἀπὸ τὸν Μηδο-Πέρση βασιλιὰ Κύρο τὸν Μέγα (599-530 π.Χ.). Ὁ δεύτερος Ναὸς τοῦ Σολομώντα χτίστηκε περίπου τὸ 520 π.Χ.
Τὸ 332 π.Χ, ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος κατακτᾶ τὴν Τύρο τοῦ Πέρση βασιλιᾶ Δαρείου καὶ τὴν περιοχὴ τοῦ σημερινοῦ Ἰσραήλ. Ἀκολουθοῦν διαδοχικὰ οἱ Μακεδονικὲς Δυναστεῖες τῶν Πτολεμαίων, τῶν Σελευκιδῶν καὶ τῶν Ἀντιγονιδῶν καὶ ὁ ἐξελληνισμὸς τῶν Ἰουδαίων ποὺ ἐπιβλήθηκε μὲ διάταγμα. Οἱ Ἑβραῖοι σταμάτησαν τὴν ἀραμαϊκὴ καὶ υἱοθέτησαν τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα.
Στὴν εὐρύτερη περιοχή, οἱ Μακεδόνες Ἕλληνες ἔκτισαν πάνω ἀπὸ 200 πόλεις, σύμφωνα µἐ τὸ ἑλληνικὸ δημοκρατικὸ πρότυπο, σχέδιο καὶ προδιαγραφές. Ἰδιαίτερη ἱστορικὴ περίπτωση ἀποτελεῖ ἡ Ἑλληνικὴ «Δεκάπολη» ἢ «δέκα πόλεις» (Σκυθόπολη, Ἱππῶν, Δίον, Πέλλα, κλπ), ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀνατολικά τοῦ ποταμοῦ Ἰορδάνη. Ἤδη, ἀνάμεσα στ΄ ἄλλα, προετοιμαζόταν τὸ ἔδαφος γιὰ νὰ γραφεῖ στὰ Ἑλληνικὰ ἡ Καινὴ Διαθήκη.
Τὸ 63 π.Χ., ἀκολούθησε ἡ κατάκτηση τῆς εὐρύτερης περιοχῆς ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους καὶ ἡ ἐγκατάσταση τοῦ βασιλιᾶ Ἡρώδη στὴν Ἰουδαία ἀπὸ τὴ Ρωμαϊκὴ Σύγκλητο καὶ ἡ Ἰουδαία ἔγινε ὑποτελὲς κράτος τῆς Ρώμης. Μὲ τὴν παρακμὴ τῆς Ἠρωδιανῆς δυναστείας, ἡ Ἰουδαία μετατράπηκε στὴ συνέχεια σὲ ρωμαϊκὴ ἐπαρχία. Οἱ Ρωμαῖοι μετονόμασαν τὴ χώρα ἀπὸ Ἰουδαία σὲ Παλαιστίνη, κατὰ τὴν «Παλαιστίνη Συρία» τοῦ Ἕλληνα ἱστορικοῦ Ἡροδότου.
Κατὰ τοὺς δύο πρῶτες αἰῶνες μ.Χ., ἔλαβαν χώρα μία σειρὰ ἀπὸ ἀνεπιτυχεῖς ἑβραϊκὲς ἐξεγέρσεις ἐναντίον τῆς Ρώμης. Ὁ Πρῶτος Ἑβραῖο-Ρωμαϊκὸς Πόλεμος (66-73 μ.Χ.) εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τὴν καταστροφὴ τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ τοῦ δεύτερου Ναοῦ τοῦ Σολομώντα, τὸ 70 μ.Χ., ἀπὸ τὸ στρατηγὸ Τίτο τῆς Ἰουδαίας πού, στὴ συνέχεια, στέφθηκε αὐτοκράτορας τῶν Ρωμαίων μὲ τὸ ὄνομα Τίτος Βεσπασιανός. Ἀκολούθησε ἡ κατάκτηση τῆς περιοχῆς ἀπὸ τὸν Μέγα καὶ Ἅγιο Κωνσταντῖνο καὶ τὴν ἑλληνικὴ Ρωμανία-Βυζάντιο γιὰ περίπου 3 αἰῶνες (330-640).
Τὸ 641, ἡ περιοχή, συμπεριλαμβανομένης τῆς Ἱερουσαλήμ, κατακτήθηκε ἀπὸ τοὺς Ἄραβες ποὺ εἶχαν πρόσφατα υἱοθετήσει τὸ Ἰσλάμ. Ὁ ἔλεγχος τῆς περιοχῆς, κατὰ τοὺς ἑπόμενους τρεῖς περίπου αἰῶνες, μεταφέρθηκε διαδοχικὰ μεταξὺ διαφόρων Χαλίφηδων, τῶν Σελτζούκων, τῶν Σταυροφόρων καὶ τῶν Ἁγιουβιδῶν. Οἱ Σταυροφόροι τῆς Δύσης κατέκτησαν τὴν περιοχὴ τὸ 1099 μὲ τὴν Α’ Σταυροφορία. Τὸ 1187, ὁ σουλτάνος Σαλαντὶν νίκησε τοὺς Σταυροφόρους καὶ κατέλαβε τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ σχεδὸν ὁλόκληρη τὴν Παλαιστίνη.
Τὸ 1260, ὁ ἔλεγχος τῆς περιοχῆς πέρασε στοὺς Μαμελούκους σουλτάνους τῆς Αἰγύπτου. Μετὰ τὴν ἐκδίωξη τῶν Ἑβραίων ἀπὸ τὴν Ἱσπανία, τὸ 1492, στὴν περιοχὴ τοῦ σημερινοῦ Ἰσραὴλ ἔρχονται πολλοὶ μετανάστες Σεφαραδίτες Ἑβραῖοι. Τὸ 1516, ἡ περιοχὴ κατακτήθηκε ἀπὸ τὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία καὶ παρέμεινε ὑπὸ τουρκικὴ κυριαρχία μέχρι τὸ τέλος τοῦ Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1918), πλὴν μίας μόνον μικρῆς κατοχῆς τῆς περιοχῆς ἀπὸ Αἰγύπτιους (1831-1841). Ἡ περιοχὴ διετέλεσε βρετανικὸ προτεκτοράτο μεταξὺ 1920-1948.
Τὸ 1922, ἡ σιωνιστικὴ Κοινωνία τῶν Ἐθνῶν παραχώρησε στὴ Βρετανία τὴν Ἐντολὴ γιὰ τὴν Παλαιστίνη μὲ ὅρους ποὺ περιλάμβαναν καὶ τὴ «Διακήρυξη τοῦ Μπάλφουρ»: Μία δημόσια δήλωση ἀπὸ τὴ βρετανικὴ κυβέρνηση ὅπου ἀνακοίνωνε τὴν ἐπίσημη ὑποστήριξή της γιὰ τὴν ἵδρυση ἑνὸς «ἐθνικοῦ σπιτιοῦ γιὰ τὸν ἑβραϊκὸ λαὸ» στὴν Παλαιστίνη, τότε μία ὀθωμανικὴ περιοχή. Ἡ δήλωση αὐτὴ περιλαμβανόταν σὲ ἐπιστολὴ (μὲ ἡμερομηνία 2/11/1917) ἀπὸ τὸν ΥΠΕΞ τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου Ἄρθουρ Μπάλφουρ πρὸς τὸν κυλιόμενο κοσμοκράτορα Λόρδο Λάιονελ Ρότσιλντ, ἡγέτη τῆς βρετανικῆς ἑβραϊκῆς κοινότητας.
Τὸ Νοέμβριο 1947, οἱ Βρετανοὶ παρέπεμψαν τὸ Παλαιστινιακὸ ζήτημα στὰ νεοσύστατα Ἡνωμένα Ἔθνη καὶ διάσημο μαγαζὶ τῶν «πεφωτισμένων» σιωνιστῶν καὶ ἡ Γενικὴ Συνέλευσή της ἐνέκρινε τὸ ψήφισμα 181, ποὺ διαιροῦσε τὴν Παλαιστίνη σὲ δύο κράτη, ἕνα ἀραβικὸ καὶ ἕνα ἑβραϊκό. Στὶς 14 Μαΐου 1948, ὁ σιωνιστὴς ἡγέτης Νταβὶντ Μπὲν Γκουριόν, ὁ κύριος ἱδρυτὴς καὶ ὁ πρῶτος πρωθυπουργὸς τοῦ Ἰσραήλ, δήλωσε δημοσίως καὶ πανηγυρικὰ «τὴν ἵδρυση ἑνὸς ἑβραϊκοῦ κράτους στὸ Ἔρετζ-Ἰσραήλ, ποὺ θὰ ὀνομαζόταν Κράτος τοῦ Ἰσραήλ».
Τὴν ἑπόμενη ἡμέρα, Αἴγυπτος, Συρία, Ἰορδανία, Λίβανος καὶ Ἰρὰκ ξεκίνησαν τὸν Ἀραβο-Ἰσραηλινὸ πόλεμο, γιὰ νὰ ἀποτραπεῖ ἡ ἵδρυση τοῦ ἑβραϊκοῦ κράτους. Μετὰ ἕναν χρόνο μαχῶν, συγκρούσεων καὶ αἱματοχυσίας, κηρύχθηκε κατάπαυση τοῦ πυρὸς καὶ καθιερώθηκαν προσωρινὰ σύνορα, γνωστὰ ὡς «Πράσινη Γραμμή». Περισσότεροι ἀπὸ 700.000 Παλαιστίνιοι ἐκδιώχθηκαν, ἡ Ἰορδανία προσάρτησε αὐτὸ ποὺ ἔγινε γνωστὸ ὡς Δυτικὴ Ὄχθη, συμπεριλαμβανομένης καὶ τῆς Ἀνατολικῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ ἡ Αἴγυπτος κατέλαβε τὴ Λωρίδα τῆς Γάζας καὶ τὸ Σινά.
Ἔκτοτε ἀκολούθησαν πολλὲς ἀκόμα σοβαρὲς διενέξεις, συγκρούσεις καὶ πόλεμοι ποὺ συνεχίζονται μέχρι καὶ τὶς ἡμέρες μας. Οἱ κυριότερες πολεμικὲς συγκρούσεις καὶ ἀναμετρήσεις μεταξὺ τῶν Ἰσραηλινῶν καὶ τῶν Ἀράβων ἦταν: Ἡ Κρίση τοῦ Σουὲζ καὶ ὁ Ἀραβοϊσραηλινὸς πόλεμος, τὸ 1956, ὁ «Πόλεμος τῶν 6 ἡμερῶν», τὸ 1967, ὁ πόλεμος τοῦ Γιὸμ Κιππούρ, τὸ 1973, καὶ ὁ πόλεμος τοῦ Λιβάνου, τὸ 1982.
Τὸ 1987, ξεκίνησε ἡ παλαιστινιακὴ «Ἰντιφάντα» ἢ ἡ συνεχιζόμενη ἔνοπλη ἐξέγερση τῶν Παλαιστινίων στὰ κατεχόμενα ἀπὸ τὸ Ἰσραὴλ ἐδάφη, ποὺ συνεχίζεται μέχρι τὶς ἡμέρες μας σὲ μικρότερη κλίμακα. Τὰ τελευταῖα χρόνια, ἐξέχουσας παγκόσμιας γεωστρατηγικῆς καὶ τροχιοδεικτικῆς σημασίας ἡμέρα ἀποτελεῖ ἡ 7η Δεκεμβρίου 2017, ὅταν ὁ πρόεδρος τῶν ΗΠΑ Ντόναλντ Τρὰμπ ἀναγνώρισε τὴν Ἱερουσαλὴμ ὡς τὴν πρωτεύουσα τοῦ Ἰσραὴλ καὶ μετέφερε ἐκεῖ τὴν πρεσβεία τῶν ΗΠΑ, ποὺ βρισκόταν στὸ Τὲλ Ἀβίβ.
Ἀπὸ παγκόσμιας ἄποψης, σύγχρονης στάσης, τρέχοντος ἐνδιαφέροντος καὶ πλευρᾶς, τὸ σημερινὸ Ἰσραὴλ συνδέεται μὲ τρεῖς κυρίαρχες γεωστρατηγικὲς παραμέτρους καὶ διεθνικὲς μεταβλητές, ποὺ πρέπει ὁπωσδήποτε ἐδῶ νὰ ἀναδειχτοῦν. Πρῶτον, εἶναι ἡ στάση τοῦ Ἰσραὴλ ἀναφορικὰ μὲ τὸν ἀναμενόμενο ἀπὸ τοὺς ἴδιους ἐρχομὸ τοῦ Ἑβραίου μεσσία. Δεύτερον, εἶναι ἡ σχέση τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραὴλ μὲ τὸ Ἰρὰν. Καί, τρίτον, εἶναι ἡ στάση καὶ ἡ θέση τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραὴλ ἀπέναντι στὸν ἐν ἐξελίξει Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ποὺ αὐτὴ τὴ στιγμὴ διεξάγουν οἱ ἁπανταχοῦ σιωνιστὲς Ἑβραῖοι μὲ στόχο τὴν μαζική ἐξόντωση τοῦ ἀνθρώπινου γένους.
Σὲ ὅτι ἀφορᾶ τὸ πρῶτο θέμα, περὶ τοῦ ἐπερχόμενου Ἑβραίου μεσσία, κατὰ τὰ λεγόμενα, τοὺς δημόσιους ἑορτασμοὺς καὶ τὰ γραπτὰ τῶν ἁπανταχοῦ ἀρχιραβίνων καὶ ραβίνων, «ὁ Ἑβραῖος μεσσίας ἔρχεται»! Στὸ ἄμεσο μέλλον. Εἶναι πλέον χωρὶς μέτρημα οἱ σχετικὲς δηλώσεις, οἱ ἀναφορές, οἱ πανηγυρισμοί, οἱ ἐκδηλώσεις καὶ οἱ εἰδήσεις στὰ Ἰσραηλινὰ καὶ τὰ παγκόσμια ΜΜΕ γιὰ τὸ θέμα τοῦ ἀναμενόμενου ἀπὸ τοὺς ἴδιους μεσσία.
Γιὰ παράδειγμα, τὸ 2019, ὁ Ἑβραῖος ραββίνος Μέντελ Κισσίν ἀνέφερε: «Ἔρχεται ὁ μεσσίας! Οἱ ἄνθρωποι δὲν ἔχουν ἰδέα τί κάνει ὁ Μεσσίας. Αὐτὸ ποὺ κάνει εἶναι νὰ ἀλλάξει τὴν πραγματικότητα». Ἔτι, ὁ ραββίνος Schneerson εἶχε πεῖ στὸν ἐπίσης ραββίνο David Nachshon καὶ ἐκλεκτὸ φίλο τοῦ τότε πρωθυπουργοῦ καὶ νικητὴ σήμερα τῶν προχθεσινῶν ἐκλογῶν Νετανιάχου: «Ἀλλὰ ἔχω μία ἔκπληξη γιὰ σένα, θὰ βγεῖ ἀπὸ αὐτὸ καὶ θὰ σταθεῖ ψηλά, ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ Θεοῦ… καὶ θὰ μπορέσει νὰ παραδώσει (ὁ Νετανιάχου) τὰ κλειδιά του στὸν Μεσσία καὶ θὰ ἔχουμε τὴν πλήρη καὶ ἀληθινὴ Ἐξαργύρωση».
Ὁ ραββίνος Yitzchak Kaduri ἀνέκαθεν ὑποστήριζε δημοσίως ὅτι μετὰ τὴ θητεία τοῦ Νετανιάχου «θὰ φτάσει ὁ Μεσσίας». Μάλιστα δέ, ὁ ραββίνος Ben Tov εἶχε πεῖ στὸν ἴδιο τὸν Νετανιάχου: «Εἶναι πολὺ σημαντικὸ ἡ ἀγάπη σας γιὰ τὸ Ἰσραὴλ νὰ συνεχιστεῖ μέχρι νὰ ἔρθει ὁ Μεσσίας, ἐπειδὴ θὰ μείνετε στὴν ἐξουσία καὶ θὰ τὸν συναντήσετε». Γιὰ νὰ τονίσει ἐπίσης ὁ ἴδιος ραβίνος: «Εἶστε αὐτὸς ποὺ θὰ τοῦ δώσει τὰ κλειδιὰ γιὰ αὐτὸ τὸ γραφεῖο». Ὑπενθυμίζοντας μὲ αὐτὲς τὶς λέξεις καὶ τὰ λόγια τοῦ ραββίνου Dov Kook: «Ὅταν ἡ κυβέρνηση τοῦ Νετανιάχου θρυμματιστεῖ, ἦρθε ἡ ὥρα νὰ ἑτοιμαστεῖτε γιὰ τὸν Μεσσία».
Ὁ ραββίνος Yosef Berger, τοῦ ὄρους τοῦ Ναοῦ, ἰσχυρίζεται ὅτι «ὁ Μεσσίας ἔρχεται» καὶ ὅτι μάλιστα «θὰ κάνει τὴν ἐπίγεια ἐμφάνισή του τὸ ἔτος 2022», καὶ ἔτσι ..θὰ ἐκπληρωθεῖ ἡ σχετικὴ βιβλικὴ προφητεία. Ὁ Shalom Arush, ραββίνος τοῦ Μπρέσλοβ, εἶπε καὶ αὐτὸς ὅτι «ὁ μεσσίας ἔρχεται»! Καὶ πρόσθεσε: «Στὶς 18 Σεπτεμβρίου 2020 οἱ Ἑβραῖοι θὰ γιορτάσουν τὸ τελευταῖο νέο ἔτος χωρὶς τὸν Μεσσία!. Καὶ νὰ θυμάστε καλὰ τί σᾶς λέω, ὅτι αὐτὸ τὸ Rosh Hashanah (Ἑβραϊκὴ πρωτοχρονιὰ) θὰ εἶναι τὸ τελευταῖο χωρὶς Moshiach (Μεσσία)»κ. ἄ.
Πέραν αὐτῶν, στὶς ΗΠΑ ἐμφανίσθηκαν, τὸ 2021, διαφημιστικὲς πινακίδες ποὺ ἔγραφαν: «Ὁ Μεσσίας εἶναι ἐδῶ». Ὁ Ραββίνος Manis Friedman ἀναφέρει σὲ βίντεο (Μάϊος 2022): «Ὁ Μεσσίας εἶναι σχεδὸν ἐδῶ!». Ὁ συγγραφέας Dr. Zane Lawhorn ἐξέδωσε βιβλίο μὲ τὸν τίτλο «Ὁ Μεσσίας εἶναι ἐδῶ». Ἀφήνοντας ἔξω ἄλλα καμπαλιστικὰ στοιχεῖα καὶ ἀναφορὲς ὅπως εἶναι, λόγου χάρη, ὁ ἑπταετὴς Ἑβραϊκὸς κύκλος «Σεμιτάχ», ποὺ ἔκλεισε χρονικὰ τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2022 καὶ συνδέεται ἱστορικὰ μὲ παγκόσμια τρομακτικὰ γεγονότα καὶ ἐξελίξεις, μία ἁπλὴ ἔρευνα ἑνὸς μόνο λεπτοῦ στὸ διαδίκτυο θὰ σᾶς κατακλύσει μὲ λόγια ραββίνων, βιβλία καὶ ἀμέτρητες τοποθετήσεις εἰδικῶν μὲ τό: «Ὁ Μεσσίας εἶναι ἐδῶ ἢ ἔρχεται ὁ Μεσσίας».
Σὲ ὅτι ἀφορᾶ τὸ δεύτερο θέμα ἢ τὴν σχέση τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραὴλ μὲ τὸ Ἰρὰν, ἐδῶ τὰ διεθνικὰ πράγματα προχωροῦν, τεχνητῶς ὑποδαυλίζονται καὶ κρατοῦνται μὲ πρόγραμμα στὰ ὅρια τοῦ ἁπαλοῦ «κόκκινου». Ἡ ἐν ψυχρῶ δολοφονία τοῦ ἐπιφανοῦς Ἰρανοῦ στρατηγοῦ Σουλεϊμανὶ στὴν ἀρχὴ τοῦ 2020 ἀποτελεῖ τὴν ἄτυπη ἔναρξη τοῦ προσχεδιασμένου σκιώδους πολέμου μεταξὺ Ἰσραὴλ καὶ Ἰρὰν. Ἔκτοτε, οἱ δύο χῶρες βρίσκονται σὲ μία αὐξητικὰ συντηρούμενη ἐμπόλεμη σύγκρουση, διαμάχη καὶ διένεξη.
Καί, ὅπως τὰ ἔχει σχεδιάσει ἡ Πενταρχία τοῦ σκότους, ὅλη αὐτὴ ἡ σκιώδης αἱματηρὴ διένεξη τῶν δύο χωρῶν θὰ καταλήξει σὲ ἕναν ἄνευ προηγουμένου βομβαρδισμὸ τοῦ κράτους τοῦ Ἰρὰν ἀπὸ τὸ Ἰσραὴλ/ΗΠΑ, κάτι ποὺ πλέον λέγεται ἀνοιχτά, μὲ στόμφο καὶ ἐπανειλημμένα στὸ Ἑβραϊκὸ κράτος. Ἕνα γιγάντιο, διεθνὲς καὶ τρομακτικὸ συμβὰν ποὺ θὰ ἀνοίξει τὶς πύλες τῆς παγκόσμιας κόλασης καὶ θὰ σηματοδοτήσει ἀνεπίσημα τὴν συμβατικὴ ἔναρξη τῆς ἑπόμενης φάσης τοῦ Γ΄ΠΠ.
Ἡ τεχνητῶς ἀγεφύρωτη διένεξη, οἱ ἀτέλειωτες ἐχθροπραξίες καὶ οἱ ἰσχυρότατες διαμάχες τοῦ Ἰσραὴλ μὲ τὸ Ἰρὰν ξεκινοῦν περίπου μία δεκαετία πρίν. Τὰ σχετικὰ παραδείγματα εἶναι πολλά. Λόγου χάρη: Ἐκρήξεις σὲ ἀγωγοὺς φυσικοῦ ἀερίου καὶ σὲ διυλιστήρια πετρελαίου, δολοφονία 3 πυρηνικῶν ἐπιστημόνων στὴν Τεχεράνη, «εἰσβολὴ» τοῦ ἰοῦ «stuxnet» στὰ ἠλεκτρονικὰ συστήματα τοῦ Ἰρὰν, κλπ. Ἐπίσης, ἐκρήξεις, πλήγματα καὶ δολιοφθορές: Στὸ ἐμπορικὸ πλοῖο Helios Ray, στὸ ἰσραηλινῆς ἰδιοκτησίας πλοῖο Lori, στὸ ἰρανικὸ πλοῖο Saviz, στὸ ἰσραηλινὸ πλοῖο Hyperion Ray, στὸ πετρελαιοφόρο Merser Street ποὺ προκαλεῖ καὶ 2 θανάτους, κλπ.
Τέλος, σὲ ὅτι ἀφορᾶ τὸ τρίτο θέμα ἢ τὴν θέση τοῦ κράτους Ἰσραὴλ ἀπέναντι στὸν ἐν ἐξελίξει Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, τὰ πράγματα ἐδῶ εἶναι πολὺ ἁπλά. Αὐταπόδεικτα. Τὸ Ἑβραϊκὸ κράτος τοῦ Ἰσραὴλ παίζει πρωταγωνιστικὸ καὶ καθοριστικὸ ρόλο στὶς τρέχουσες παγκόσμιες ἐξελίξεις. Οἱ Ἑβραῖοι Ρότσιλντ ἤδη κήρυξαν τὸν Γ΄ ΠΠ καὶ ὁ ἐπίγειος ἀρμαγεδδώνας ἤδη βρίσκεται σὲ ἐξέλιξη, διότι: Πρέπει νὰ ἐξοντωθεῖ μαζικὰ ὁ πληθυσμὸς τῆς γῆς, γιὰ νὰ ἔρθει ὁ Ἑβραῖος μεσσίας μαζὶ μὲ τὴν Ἑβραϊκὴ παγκόσμια κυβέρνηση-δικτατορία του.
Ἂς μὴν ξεχνᾶμε ὅτι ἡ σημερινὴ Ἀμερικὴ εἶναι, ἐπὶ τῆς οὐσίας καὶ χωρὶς καμία ἀπολύτως ἀμφιβολία γιὰ αὐτό, ἕνα σιωνιστικὸ πιόνι, μία ἔμμεσα προσκυνημένη μαριονέτα καὶ ἕνα ἀδίστακτο ἐνεργούμενο τῶν «πεφωτισμένων» διεθνῶν σιωνιστῶν. Ἡ Ἀμερικὴ εἶναι μία ἐξέχουσα ψηφίδα, γεωστρατηγικὴ παράμετρος καὶ ὑπάκουος ἐκτελεστὴς-ὑπερδύναμη τῶν Ἑβραϊκῶν σχεδίων καὶ προγραμμάτων. Δυστυχῶς, καὶ πρὸς μεγάλη ἔκπληξη πολλῶν.
Καὶ γιὰ νὰ μὴν σᾶς παραπληροφορῶ, μὲ δικές μου σκέψεις, συμπεράσματα καὶ πιστεύω, διαβάστε, δύο καὶ μόνον παραδείγματα, ἀπὸ τὶς πολλὲς δεκάδες, καὶ βγάλτε καὶ ἐσεῖς τὰ δικά σας συμπεράσματα: Ἀριὲλ Σαρόν, Πρωθυπουργὸς τοῦ Ἰσραὴλ (3/10/2001, στὸ Kol Yisrael radio): «Θέλω νὰ σᾶς πῶ κάτι πολὺ ξεκάθαρο.. Ἐμεῖς, ὁ Ἑβραϊκὸς λαός, ἐλέγχουμε τὴν Ἀμερικὴ καὶ οἱ Ἀμερικανοὶ τὸ γνωρίζουν». Ὁ μακαριστὸς Ἰσραηλινὸς συγγραφέας Uri Avnery: «Ἡ Ἀμερικὴ ἐλέγχει τὸν κόσμο, ἐμεῖς ἐλέγχουμε τὴν Ἀμερική». Κλπ.
Βέβαια δὲν θὰ πάψω ποτέ νά τονίζω ὅτι οἱ σιωνιστές μπορεῖ νὰ σχεδιάζουν καὶ ἐν μέρει νὰ ἐκτελοῦν καὶ νὰ ἐφαρμόζουν τὰ σχέδιά τους αλλὰ τὸν πρῶτο καὶ τελικὸ λόγο τὸν ἔχει ὁ Θεὸς. Στὸ τέλος πάντοτε ἐπικρατεῖ αὐτὸ ποὺ θέλει Ἐκεῖνος καὶ κρίνει πὼς θὰ μᾶς βοηθήσει στὴν ἐπιστροφή μας στὴν ὁδό τῆς μετανοίας καὶ ὄχι τὰ σχέδια τῶν ἀνόμων. Ἡ μετάνοια εἶναι τὸ ἀνίκητο ὑπερόπλο ποὺ ἀνατρέπει τὰ πάντα…
ΠΗΓΗ: orthodoxia.gr