Καλή μὲν σὲ γενικό πλαίσιο ἀλλά μονομερής σὲ περιεχόμενο ἡ πρόσφατη ἐγκύκλιος τῆς Ἐκκλησίας περί ψευδοπροφητῶν
Ὅταν ἡ ἰδιοτέλεια καὶ τὸ χαμηλό θεολογικό ὑπόβαθρο ὑπονικοῦν τὰ … στόματα τῶν ραβδούχων
Οἱ πρακτικὲς ἐφαρμογὲς τῆς νεοπατερικότητας καὶ τοῦ κοσμικοῦ φρονήματος ποὺ διέπει τὴ σύγχρονη ποιμαντική εἶναι: Ἡδονὴ καὶ χρῆμα! ΕΣΠΑ καὶ Σόδομα! Κατὰ τὰ ἄλλα «ὑπακοὴ στὴν Ἐκκλησία»!
Ἡ Ἱεραρχία προσφάτως ἐξέδωσε μία ἐγκύκλιο σχετικὰ μὲ τὶς ψευδοπροφητεῖες. Καλὴ καὶ ἐμπνευσμένη πρωτοβουλία σὲ γενικὸ πλαίσιο, μὲ ὀρθόδοξες θέσεις ἀλλὰ μονομερὲς περιεχόμενο. Κι αὐτὸ γιατί «τσουβαλιάζει» συλλήβδην ὅλες τὶς προφητεῖες τῶν ἁγίων καὶ ὅλως ἰδιαιτέρως τοῦ λαοφιλεστάτου ἁγίου Παϊσίου καὶ τὶς πετάει στὸν κάλαθο τῶν ἀχρήστων!
Μιλάει μὲν γιὰ προφητικὸ χάρισμα, παραθέτει τὰ χαρακτηριστικά του γνωρίσματα σ’ ἕνα βαθμό, ἀλλὰ ἀποσιωπᾶ τὸ γεγονός, ὅτι ὅλοι οἱ αὐθεντικοὶ προφῆτες, ἐπειδὴ εἶχαν πύρινο καὶ ἀπερίτμητο λόγο, ἐνοχλοῦσαν καυστικὰ τὰ πάθη ποὺ κυριαρχοῦσαν σὲ κάθε ἐποχὴ καὶ οἱ δυσφοροῦντες φορεῖς τοῦ κολάσιμου αὐτοῦ ὑλικοῦ, κυνηγοῦσαν ἀφόρητα τοὺς προφῆτες. Ἀποτέλεσμα; Περιθωριοποίηση, χλευασμός, ὑβριστικὲς ἐτικέτες, ἐκκλησιαστικὸς ἐξωστρακισμός, ἐξορία, μαρτύρια, θάνατος…
Εἶναι τυχαῖο ὅτι ἕνας αὐθεντικὸς προφήτης τοῦ 19ου αἰώνα, ὁ ἅγιος Χριστοφόρος Παπουλᾶκος, τελείωσε μαρτυρικὰ τὴν ζωή του στὴν Ἄνδρο, ὅπου ἦταν ἐξόριστος ἀπὸ τὴν Ἱεραρχία; Καὶ τὸ δολοφονικὸ μέσο; Ἡ μπαστούνα τοῦ Μητροπολίτη ποὺ ἐλέχθηκε ἀφόρητα ἀπὸ τὸν προφητικό του λόγο! Ποιὰ ἦταν ἡ ἀντιμετώπιση τῶν Κολλυβάδων; Τοῦ Ἰωσὴφ Βρυένιου ποὺ διέγνωσε πνευματικὰ καὶ κατήγγειλε προφητικὰ τὰ αἴτια τῆς ἐπικειμένης ἁλώσεως τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων; Ἀκόμη καὶ ὁ πρωθυπουργὸς Λουκᾶς Νοταρᾶς, εὐσεβὴς ὧν, τὸν εἰρωνεύθηκε… Ποιὰ ἦταν ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ θρυλικοῦ π. Αὐγουστίνου Καντιώτη, ὡς φλογεροῦ ἱεροκήρυκα ἀνατόμου καὶ διορθωτοῦ τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν; Ἦταν, ὅπως ὁ ἴδιος ἔλεγε χαριτολογώντας τὸ «φοὺτ μπὸλ» τῶν ἀρχιερέων… Ἀκόμη καὶ στὸν φωτιστὴ τοῦ ὑπόδουλου γένους μέγα ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη ἀποδίδουν οἱ νεοπροτεστάντες μεταπατερικοί τοῦ τόπου μας, τάχατες σχολαστικὲς ἐπιδράσεις, ἐπειδὴ καίγονται πάνω στὴ σαβούρα τῆς ἀκαθαρσίας τους ἀπὸ τὸν ἁγιοπνευματικὸ λόγο του…
Ὅλα αὐτὰ βέβαια, τὰ ἀνέτρεψε μὲ ἀτράνταχτα ἐπιστημονικὰ πειστήρια ἕνας τελευταῖος μεγάλος προφήτης καὶ ὁμολογητὴς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας ὁ ἀλήστου μνήμης π. Γεώργιος Μεταλληνός.
Μήπως ἄφησαν τὸν Ὅσιο Παΐσιο τὸν Ἁγιορείτη; Ἀρκεῖ νὰ θυμηθοῦμε τί ἔλεγε ὁ πολύξευρος οἰηματίας τῆς Θράκης, ὁ ὁποῖος οὔτε κἄν μεταπατερικὸς καὶ μεταμοντέρνος θεωρεῖται πιά, ἀλλὰ ἕνας καινόδοξος στοχαστὴς μὲ επιδέξιες μεταφυσικὲς πιρουέτες… Τί δὲν ἔλεγε! Νὰ πᾶμε στὴν πολύ νότια Ἑλλάδα… Ἕνας ἐπιθετικὸς καὶ ἀνειρήνευτος Δούκας τῆς Ἐκκλησίας. Λένε ὅτι τὸν ἐπέβαλλε τὸ Πατριαρχεῖο μὲ πραξικοπηματικὸ τρόπο! Τώρα ὁ Πατριάρχης κόπτεται καὶ χτυπιέται…Μᾶς τὸ διαβεβαίωσε σημαντικός ἱεράρχης τοῦ Θρόνου… Δὲν μᾶς τὰ εἶπαν, ἀκούσαμε τὰ ρήματα τοῦ στόματός του ἀπὸ κρυφὲς ἠχογραφήσεις. Ἀφήνουμε ὅλα τὰ ἄλλα. Ἂν ἀκούσετε τί φθέγγεται τὸ στόμα του περὶ τοῦ Ἁγίου Παϊσίου θὰ φρίξετε! Μαθητὴς λέει, προτεστάντισσας ὁραματίστριας ἀπὸ τὴν Ἀμερική, ποὺ ἕνα πρωϊνὸ ξεκίνησε νὰ δίνει ὁράσεις καὶ ἐπαγγελίες περὶ τοῦ Ἀντίχριστου καὶ τόσο πολὺ «γοήτευσε» τὸν Ἅγιο Παΐσιο, ὥστε εἶχε δίπλα στὸ μαξιλάρι του τὸ βιβλίο της καὶ το θεωροῦσε, ἀκοῦστε νὰ φρίξετε, προέκταση τοῦ Εὐαγγελίου! Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὅλα αὐτά, κατὰ τὸν ξερόλα οὐρλιάζοντα ἄρχοντα τῆς νότιας Ἑλλάδας…Ζυμώνει, ὅμως, ὅλους τοὺς ἄλλους στὴ συνοδικὴ «πινακωτή»,καὶ τοὺς δίνει καὶ ὅ,τι σχῆμα θέλει,παρ’ ὅτι «δὲν νοεῖ,μήτε ἃ λέγει,μήτε περὶ τίνων διαβεβαιοῦται».(Α’ Τιμ.α 7)
Ὄχι ὅτι δὲν ὑπάρχουν ψευδοπροφῆτες. Ἀρκετοὶ δυστυχῶς. Περισσότεροι ἀπὸ τὰ μανιτάρια ποὺ φυτρώνουν στὰ βουνὰ τῆς Ἑλλάδος. Ὁ διάβολος βλέπει τὴν ἀγωνία τῶν ἀνθρώπων γιὰ τὸ μέλλον καὶ ἐκμεταλλεύεται τὶς περιστάσεις. Θέλει νὰ δημιουργήσει σύγχυση γιὰ νὰ μειώσει τὸ κύρος τοῦ γνήσιου προφητικοῦ λόγου. Τὸ καθῆκον τῆς Ἱεραρχίας ποιὸ εἶναι; Ὄχι γενικεύσεις ἀπαράδεκτες ἀλλὰ προσεκτικὸ ξεκαθάρισμα τοῦ γνήσιου ἀπὸ τὸν κίβδηλο. Γιὰ νὰ γίνει ὅμως αὐτό, χρειάζονται κεκαθαρμένες καρδιὲς καὶ φωτισμένοι νόες στὴν Ἱεραρχία. Ὑπάρχουν; Βεβαίως ὑπάρχουν! Πάντα θὰ ὑπάρχουν. Τὸ ζήτημα εἶναι: Ἔχουν τὴν τόλμη νὰ μιλήσουν; Ἢ ἰσχύει γι’ αὐτοὺς ἡ φρικτὴ διαπίστωση τοῦ Ὁσίου Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτη γιὰ τοὺς βαθμούχους τῆς ἐποχῆς του. Ἀφοῦ ἐλέγχει μὲ προδρομικὸ τρόπο τὴν ἀκολασία τῶν Ἀρχιερέων τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ἀπευθύνεται στοὺς ἐναρέτους καὶ κάνει ἕνα ξεκαθάρισμα: «… Ταῦτα οὐχὶ διὰ πάντας λέγονται ἀλλὰ διὰ τοὺς ἐνόχους… εἰσι τινές, οἵτινες κατὰ τὸν εὐαγγελικὸν μὲν ζῶσι χαρακτήρα, εἰ καὶ κατὰ τοῦτο μόνον εισίν μεμπτοὶ,ὅτι ὁρῶντες τῶν ἀκόλαστων τὸ πλῆθος, τῆς τηλικαύτης διορθώσεως ἀμελοῦσι…».
Κατὰ τὰ ἄλλα, ἂν δὲν μιλήσουν οἱ σώφρονες μητροπολίτες, τότε τί θὰ περιμένουμε ἀπὸ τοὺς φαύλους; Νὰ ξεκαθαρίσουν τὸ γνήσιο ἀπὸ τὸ νοθευμένο; Μὰ αὐτοὶ παθαίνουν ἀλλεργία μόνο μὲ τὶς λέξεις «ἁμαρτία» καὶ «μετάνοια». Θὰ περιμένουμε μέσα ἀπὸ τὸ βοῦρκο ποὺ κάνουν τοὺς δύτες, νὰ μᾶς δείξουν ποιὰ εἶναι τὰ γνήσια σήματα ποὺ ὁδηγοῦν στὸν οὐρανό;
Εἴμαστε στοιχειωδῶς σοβαροὶ ἢ ζοῦμε μὲ τὴν πεποίθηση,σὰν ἰδεοληπτικὰ ναρκωμένοι ἀπὸ τὰ κηρύγματά τους περὶ τῆς ἐξουσίας τους, ὅτι ἀπροϋπόθετα ἡ χειροτονία καὶ ἡ ἐκλογὴ τους σκέτη, τοὺς μεταμορφώνει σὲ ἀδιαμφισβήτητες αὐθεντίες; Ἴσα-ἴσα ποὺ αὐτοὺς τοὺς ἐξαγριώνει ἀφόρητα ὁ γνήσιος προφητικὸς λόγος, ἀκριβῶς γιατί δὲν ἀντέχουν νὰ ἀκούουν λόγους ποὺ ἐναντιώνονται στὰ πάθη τους καὶ χαλᾶνε τὴ γαλαρία τοῦ ἀμοραλισμοῦ τους…
Ἄντεξαν οἱ ἐπίσκοποι τῆς Ἀμερικῆς τὸν οἰκουμενικὸ φωστήρα ἅγιο γέροντα Ἐφραὶμ τὸν Φιλοθεΐτη; Ἐρευνήσετε καὶ θὰ μάθετε πολλὰ ἀποκρουστικὰ καὶ ἀηδιαστικὰ πράματα. Ἄντεξαν οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Ἀγγλίας τὸν Ἅγιο Σωφρόνιο; Ἔλεγε ὅτι ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος ἂν γινόταν Ἐπίσκοπος, θὰ τὸν σκότωναν σὲ δύο ἡμέρες, μὴ ἀντέχοντας τὴν ἁγιοπνευματικὴ φωτιὰ μὲ τὴν ὁποία θὰ ἦταν φορτισμένος κάθε ποιμαντικὸς λόγος του…
Ἀποστασία καὶ προφητικό χάρισμα
Καὶ ἕνας δεύτερος προβληματισμὸς πάνω στὴν ἐγκύκλιο: Ἡ ἐποχὴ μας εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι ἔχει νὰ ἐπιδείξει τὴν χειρότερη ἀποστασία τῶν τελευταίων αἰώνων.
Ἐρώτημα: Σ’ αὐτὴν τὴν κρίσιμη ἐποχὴ ἄφησε ὁ Θεὸς τὸ λαὸ του ἀκαθοδήγητο; Χωρὶς προφῆτες; Σὲ καιροὺς ἀποστασίας αὐξάνονται καὶ οἱ φορεῖς τοῦ προφητικοῦ χαρίσματος. Αὐτὸ διδάσκει ἡ ἱστορία. Ὅταν δὲν ὑπάρχουν προφῆτες, ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης, ἐπέρχεται σύγχυση στὸ ἐκκλησιαστικὸ πλήρωμα καὶ εὐδοκιμοῦν οἱ «νομιμοφανεῖς» ἁμαρτίες καὶ οἱ αἱρέσεις.
Εἶναι ἀδύνατον νὰ μὴν ἔχουμε σήμερα προφῆτες. Ἂν ναί, ποιοὶ εἶναι; Ποιὸς θὰ μᾶς τὸ ἐξηγήσει; Μήπως αὐτοὶ ποὺ ἐμφανίζονται καὶ ἀναπαύουν τὸ πεινασμένο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀποδοκιμάζονται μὲ περίγελα καὶ διώξεις ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία; Ἀναφέραμε ἐπαρκές, νομίζω, ἀποδεικτικὸ ὑλικὸ στὸ παρὸν ἄρθρο. Δὲν εἶναι φαντασμένοι καὶ ὑπερφίαλοι μὲ βερμπαλισμὸ καὶ φλυαρία γύρω ἀπὸ ὁράματα καὶ προβλέψεις. Ἰσχύει σ’ αὐτούς, αὐτὸ ποὺ ἐπεξηγεῖ ὁ Μέγας Βασίλειος: «ταῖς ἀχράντοις καὶ πάσης κηλίδος κεκαθαρμέναις ψυχαῖς, τὸ προφητικὸν ἐναυγάζει χάρισμα».
Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ταπεινοὶ μὲ θεῖο ἔρωτα, ποὺ μισοῦν τὴν αὐτοπροβολὴ, τὸ λιβανωτό καὶ τὴν αναγνώριση. Λαμβάνουν ἐντολὴ ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ μιλήσουν. Τὸ κάνουν μὲ πόνο καὶ ἀγωνία. Ἀκοῦστε ἀπὸ τὸν Ἅγιο Παΐσιο ποιὰ εἶναι ἡ τύχη τους: «Ἄχ, τί ἄσπρισαν τὰ γένια μου πρόωρα; Ἐγὼ πονάω δύο φορές, μία, ὅταν προβλέπω μία κατάσταση καὶ φωνάζω, γιὰ νὰ προλάβουμε ἕνα κακὸ ποὺ πρόκειται νὰ γίνει καὶ μία, ὅταν δὲν δίνουν σημασία- ἴσως ὄχι ἀπὸ περιφρόνηση-, καὶ συμβαίνει μετὰ τὸ κακὸ καὶ μοῦ ζητοῦν τότε τὴν συμπαράστασή μου. Τώρα καταλαβαίνω τί τραβοῦσαν οἱ προφῆτες. Μεγαλύτεροι μάρτυρες ἦταν οἱ προφῆτες! Πιὸ μεγάλοι μάρτυρες ἀπὸ ὅλους τοὺς μάρτυρες, παρ’ ὅλο ποὺ δὲν πέθαναν ὅλοι μὲ μαρτυρικὸ θάνατο. Γιατί οἱ μάρτυρες γιὰ λίγο ὑπέφεραν, ἐνῶ οἱ προφῆτες ἔβλεπαν μία κατάσταση καὶ ὑπέφεραν συνέχεια. Φώναζαν-φώναζαν καὶ οἱ ἄλλοι τὸ χαβά τους. Καὶ ὅταν ἔφθανε ἡ ὥρα καὶ ἐρχόταν ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐξ αἰτίας τους, βασανίζονταν καὶ ἐκεῖνοι μαζί τους. Τουλάχιστον ὅμως τότε τόσο ἔφθανε τὸ μυαλὸ τῶν ἀνθρώπων. Ἄφηναν τὸν Θεὸ καὶ προσκυνοῦσαν τὰ εἴδωλα. Σήμερα ποὺ καταλαβαίνουν, εἶναι ἡ μεγαλύτερη εἰδωλολατρία…».
Ἀγαπουλίστικα ἐπιδερμικά κριτήρια
Αὐτὴν τὴν διαπίστωση τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τὴν εἴδατε ἔστω καὶ φευγαλέα Ἅγιε Ἀργολίδος; Γιατί ἰσχυρίζεστε ὅτι σέβεστε μὲν τοὺς σύγχρονους ἁγίους, ἀλλὰ τοὺς προσεγγίσατε ὅπως δείχνουν οἱ ἔντυπες ἀναφορὲς σας σ’ αὐτοὺς μὲ ἐπιδερμικά, ρομαντικά, ἀγαπουλίστικα κατὰ τὴν μεταπατερική σας σκέψη σας, καὶ ὄχι μὲ θεολογικὰ κριτήρια. Ὅπως, περίπου, ἀναφέρεται ἕνας μεγαλοαστὸς ὅταν συγκινηθεῖ ἀπὸ ἕνα ἀγροτικὸ εἰδυλλιακὸ τοπίο. Τίποτε ὡς φαίνεται δὲν καταλάβατε ἀπὸ τὴν θεολογία τους. Γι’ αὐτὸ σᾶς ἐνοχλεῖ ὡς «βαριὰ» ἡ θεολογία τοῦ Ναυπάκτου. Αὐτὸς ἐμβάθυνε γιατί εἶχε ἅγιο γέροντα, τὸν Καλλίνικο καὶ εἶχε ἐφοδιασθεῖ μὲ κριτήρια νὰ ἐννοήσει, νὰ ἀφομοιώσει, νὰ ἐπεξηγήσει τὰ βιώματα τῶν Ἁγίων. Ἕνας νέο-ΖΩΗκος μὲ προτεσταντικὴ ὑποδομή, τί νὰ καταλάβει ἀπὸ αὐτὸ ποὺ βιώνει μία γιαγιά, ὅταν ἀνάβει μὲ δάκρυα τὰ καντήλια ἑνὸς ἐξωκκλησίου ἢ ἕνας ἐρημίτης ὅταν καλλιεργεῖ τὴν εὐχή. Ἡ ἐμπειρικὴ ἀναφορὰ στὴ χάρη θεωρεῖται βλασφημία! Στερεότυπα ἀναφέρονται στὰ μυστήρια, ἀποκομμένα ἀπὸ τὶς ἀσκητικὲς προϋποθέσεις μετοχῆς σ’ αὐτά. Ἀρκεῖ κάποιος νὰ εἶναι «ἀγαπούλης» καὶ θὰ εἶναι εὐάρεστος στὸ Θεὸ!
Γι’ αὐτὸ σᾶς συγκίνησε τὸ βιβλίο τοῦ Πάπα Φραγκίσκου γιὰ τοὺς φτωχούς. Ἕνας ἀπνευμάτιστος οὐμανιστής, ἔγινε ἐμπνευστὴς Ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου! Κύριε Ἐλέησον!
Τελειώνοντας, θέλω νὰ ἐπισημάνω τὸ συμπέρασμα ποὺ βγαίνει ἀπὸ ὅλη τὴν ὑπόθεση. Φοβᾶσθε τὴν αὐτοκριτικὴ Ἅγιε Ἀργολίδος. Ὁ δικός σας (σὰν Ἱεραρχία) ἐμπαθὴς σχετικισμὸς ὁδηγεῖ στὸ ἀκραῖο ζηλωτισμό. Καταλάβετε το ἐπιτέλους. Παρουσιάζετε ὄχι μόνο ποιμαντικὴ ἀδράνεια ἀλλὰ καὶ νόθευση τῆς «ὑγιαινούσης διδασκαλίας» μέσω των αἰσθησιακῶν διευκολύνσεων τοῦ «Καιροῦ», τοῦ Φάρου,τοῦ Θερμοῦ καὶ τῆς «Σύναξης»… Εἶναι καὶ ὁ περιβόητος Ἀλέξανδρος Καρυώτογλου, ὁ φίλος σας ὁ Νέας Ἰωνίας… Ὅλοι τέκνα εἶστε τοῦ ἰδίου πατέρα. Ἐκείνου, ποὺ τὸν ἀνέχονται οἱ νεοταξικὲς ταξιαρχίες γιατί κατὰ τὸν Ἱερὸ Χρυσόστομο εἶναι «ἰχθύων ἀφωνότερος καὶ βατράχων ἀπραγότερος».
Δὲν ξέρω ἂν τὸν βολεύει αὐτὴ ἡ ἀμοραλιστικὴ κατάσταση. Πάντως ἄκουσα ἀπὸ σοβαρὰ ἀρχιερατικὰ χείλη ὅτι θὰ ἀναπροσαρμόσουν μὲ νέους ὅρους στὶς θεολογικὲς Σχολές τὴν ἀνθρωπολογία καὶ τὴν φυσιολογία. Εἶναι σοβαρὸς αὐτὸς ὁ Ἱεράρχης καὶ ἐνήμερος. Ξέρει καλά. Ἐνοχλεῖ λένε, ἡ στερεότυπη ἀπόδοση τοῦ ἀνθρώπου «ὡς εἰκόνος Θεοῦ»! Θέλουν τὸν ἄνθρωπο «πρόσωπο», ὅπως ὁ ἀνατροπέας μητροπολίτης Περγάμου εἰσηγήθηκε. Καὶ τὸ «πρόσωπο» εἶναι μία ἀνεξάρτητη σκεπτόμενη ὀντότητα ποὺ ἔχει δικαίωμα νὰ ὁρίζει τὰ δικά του «θέλω» τὴν ζωή του. Ἀπεγκλωβισμένο ἀπὸ τὴν «ἀναγκαιότητα τῆς φύσεως». Τὸ «κατ’ εἰκόνα» ἔχει φορὰ πρὸς τὸ «καθ’ ὁμοίωσιν». Αὐτὸ ὁριοθετεῖται ἀπὸ τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ δημιουργεῖ «καταπίεση», «καταθλιπτικὴ» κατάσταση. Ἐκεῖ θὰ μείνουμε λένε οἱ προωθητὲς τοῦ περσολανισμοῦ. Ἔχετε δικαιώματα, ἔχετε ξεχωριστὰ «θέλω». Αὐτὰ σᾶς ἀνήκουν. Εἶναι ἰδιώματα τοῦ προσώπου σας! Γι’ αὐτὸ μὴν καταπιέζεσθε. Ζῆστε μ’ «ἀγάπη καὶ ἐλευθερία». Στὸ κρεβάτι σας καὶ στὸ τραπέζι σας μπορεῖτε νὰ χαρεῖτε ὅπως τὸ πρόσωπο σας ἐπιθυμεῖ. Δὲν ἀνακατεύεται σ’ αὐτὰ ὁ Θεὸς τῆς ἀγάπης!!! Ἄλλωστε ἡ ἀγάπη ὁλοκληρώνεται μὲ τὴν χαρὰ τοῦ ἔρωτα, μέσα ἀπὸ ὁποιοδήποτε τρόπο καὶ ὁποιοδήποτε πρόσωπο! Ἀρκεῖ νὰ μὴν βλάψετε ἄνθρωπο σὲ ἄλλα ἐπίπεδα ζωῆς!
«Σαλτιμπάγκοι τῆς Θεολογίας»
Ἔτσι ὁ ἀντινομισμὸς τῶν ὑποστηριζομένων ἀπὸ ἐσᾶς Ἅγιε Ἀργολίδος, ἐπέφερε τὴν ἐκνομίκευση τῶν ζηλωτῶν. Καταλάβατε; Τὰ ξεροπήγαδα μὲ τὰ φίδια, ὁδήγησαν σὲ πηγὲς μὲ θολὰ νερά. Καταλάβατε; Οἱ «σαλτιμπάγκοι τῆς θεολογίας» κατὰ τὸν ὀρθόδοξο καὶ σοφὸ Ἅγιο Ναυπάκτου, ὁδήγησαν στὴν αὔξηση τῆς ψευδοπροφητείας! Καταλάβατε; Πολὺ ἀμφιβάλλω. Γιατί, ἂν ἀντιλαμβανόσασταν τὴν αἰτιολογία τοῦ φαινομένου, δὲν θὰ κάνατε ἐκείνη τὴν ἐμπαθέστατη ἐπίθεση γεμάτη φόρτιση καὶ σνομπισμὸ στὸν Μητροπολίτη Πειραιῶς Σεραφεὶμ ποὺ ἀνέτρεψε ὅλα αὐτὰ μὲ ἀπερίτμητο, ὄντως, προφητικὸ λόγο. Παλαιότερα τουλάχιστον. Δὲν συγκρίνεστε στὴ θεολογικὴ καὶ θύραθεν κατάρτιση, στὴν ποιότητα τοῦ λόγου καὶ στὴν παρρησία. Ἔχετε, ὅμως, ὅμοιο ἦθος μὲ ἐκεῖνον καὶ ἀπορῶ γιατί ἐπιτίθεστε μὲ τόση ἀψυχολόγητη δριμύτητα, ὅταν ἀνατρέπεται ἡ σαθρὴ βιο-«Θεολογία» ὅλων ἐκείνων, ποὺ θέλουν νὰ πνεύσει ἕνα «νέο ἀεράκι ἐλευθερίας» στὰ ἐκκλησιαστικά μας πράγματα.
Ναὶ ἅγιε Ἀργολίδος! Ἡ προώθηση τῆς διαστροφῆς καὶ ὄχι μόνο, ἐπέφερε τὴν αὔξηση τῆς ζηλωτικῆς παρεκτροπῆς.
Ἂν μελετήσετε τὸ θεόπνευστο βιβλίο τοῦ Ἁγίου γέροντος Ἐπιφάνιου Θεοδωρόπουλου «Τὰ δύο ἄκρα» θὰ καταλάβετε πολλὰ καὶ ἴσως ἀναλάβετε μὲ διάθεση αὐτοκριτικῆς καὶ αὐτομεμψίας τὶς εὐθύνες ποὺ σᾶς ἀναλογοῦν. Ἡ μακαριστὴ Ἀθηνᾶ Σιδέρη ποὺ ἦταν ἐπίσημα προσκεκλημένη ὡς ὁμιλήτρια σὲ πολλὲς Μητροπόλεις, ἀπεκάλυψε ὅτι ὁ μέγιστος προφήτης τῆς Καινῆς Διαθήκης Ἅγιος Πορφύριος, εἶχε ἀναφέρει σὲ ἐκείνη ὅτι ἡ διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας θὰ ἀγκαλιάσει σύντομα τὸ «παρὰ φύσιν». Αὐτὸ θὰ τὸ κάνει ἡ ἀποστασία τοῦ κλήρου καὶ ὄχι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ! Τὸ διευκρίνισε αὐτὸ ὁ Ἅγιος Πορφύριος! Γι’ αὐτό, τόνισε, ὅτι τότε ὀφείλουμε νὰ κρατηθοῦμε ἐμεῖς ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ πίστη ὅπως μᾶς τὴν παρέδωσαν οἱ ἅγιοί μας! Τὸ ἀκοῦτε; Δὲν τὸ εἶπε καμιὰ ὁραματίστρια ἀλλὰ μία αὐθεντικὴ μαθήτρια τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου Ἅγιε Δέσποτα.
Ποῦ νὰ τ’ ἀντέξουν αὐτὰ οἱ δεσποτάδες! Τοὺς χαλοῦν τὴν αἰσθησιακὴ γαλαρία τῆς ἡγεμονίας τους. Λένε, λένε… καὶ τί δὲν λένε! Ὁ καυστικὸς λόγος τοῦ προφήτη, τσούζει, ἀναμοχλεύει τὶς πληγὲς τῆς διάτρητης ἀρχιερατικῆς βιοτῆς! Ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ καλόγερος, ποὺ θὰ πεῖ στὰ «στόματα» τῆς Ἐκκλησίας, τί νὰ πράττουν καὶ τί νὰ λένε; Ἔτσι διατείνονται ὁρισμένοι… Ἀκυρώνει τὸν Χριστὸ «τοῦ ἀγαπισμοῦ». Εἰσάγει θεωρίες «Διοκλητιανοῦ»! Σιγὰ νὰ μὴν βασανίσουμε τὴ σάρκα γιὰ νὰ νευρώσουμε τὸ πνεῦμα. Ξεπερασμένες πρακτικές. Πόσοι δέσποτα δὲν τὰ λένε αὐτά;
Καὶ συμβαίνουν ὅλα αὐτὰ γιατί τὰ «πάθη τῆς ἀτιμίας» εἶναι σύμφυτα μὲ τὸν ἄκρατο δεσποτισμό, τὴν ἀπολυταρχία, τὴ μείωση τοῦ κύρους τῶν πρεσβυτέρων, τῶν διακόνων καὶ προπαντὸς τῶν μοναχῶν, μὲ τὴν ἀπολυτοποίηση τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος, μὲ τὴν εἰσαγωγὴ νέου ἤθους στὴν Ἐκκλησία λόγω τῆς ἀπροκάλυπτα καλπαζούσης ματαιοδοξίας ποὺ ἔχει κυριεύσει πλείστους Ἐπισκόπους, τῆς φολκλορικῆς ὀργάνωσης καὶ ἀπόδοσης τῆς λατρείας καὶ τῆς «ἀμερικανικῆς πορτοφόλας καὶ κοιλίας», ὅπως ἔλεγε ὁ ἀείμνηστος π. Αὐγουστίνος Καντιώτης. Αὐτὰ καὶ πολλὰ ἀλλὰ ποὺ δηλώνουν ὁλοφάνερα τὶς πρακτικὲς ἐφαρμογὲς τῆς νεοπατερικότητας καὶ τοῦ κοσμικοῦ φρονήματος ποὺ διέπει τὴ σύγχρονη ποιμαντική. Ἡδονὴ καὶ χρῆμα! ΕΣΠΑ καὶ Σόδομα! Κατὰ τὰ ἄλλα «ὑπακοὴ στὴν Ἐκκλησία»!
Καταλήγοντας, σᾶς παρακαλοῦμε ἅγιε Ἀργολίδος νὰ μελετήσετε προσεκτικὰ τὰ δύο παρακάτω ἀποσπάσματα ποὺ παραθέτουμε. Ἴσως, ἴσως… σᾶς ἀφοροῦν λίγο. Τὸ ἕνα εἶναι ἕνα ἀκροτελεύτιο σχόλιο ἀπὸ τὸ μοναδικὸ ἄρθρο τοῦ ἀρχιμ. Φωτίου Ἰωακείμ, πρωτοσυγκέλου τῆς Μητροπόλεως Μόρφου ποὺ ἐπιγράφεται «τὸ προφητικὸ χάρισμα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Οἱ ἐκ Θεοῦ προφῆτες καὶ οἱ ψευδοπροφῆτες». Ἀναφέρει ἐκεῖ τὰ ἑξῆς ἀξιοπρόσεκτα: «Στὸ νεοελληνικὸ κράτος, ἀπὸ τὸν 19ο αἰώνα καὶ ἑξῆς, γιὰ ποικίλους ἱστορικοὺς λόγους κ.λ.π. Μέχρι… στὴ ζωὴ τῶν ἁγίων αὐτῶν».
Τὸ δεύτερο κείμενο εἶναι τὸ ἑξῆς: «Ἐρωτήματα στὸν π. Δανιὴλ Ἀεράκη ἐξ ἀφορμῆς τοῦ κειμένου του «προσέχετε ἀπὸ τοὺς ψευδοπροφῆτες» μελετήσετε ἀκόμη ἕνα γνήσιο προφητικὸ κείμενο, ποὺ δὲν σᾶς ἀφορᾶ ἀλλὰ ἴσως σᾶς προβληματίσει: «Μεγάλη ὀργὴ θὰ ἔλθη, ἰδίως διὰ τῆς ἀσέλγειας καὶ τῶν ἐκτρώσεων- Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος»!
Ἕνα τελικὸ συμπέρασμα: Οἱ ἀντιλήψεις ποὺ στοχοποίησαν τοὺς «κολλυβάδες», διατράνωσαν τὶς ὀργανώσεις καὶ ἐνέπνευσαν τοὺς μεταπατερικούς… δημιούργησαν τοὺς σβησμένους «φάρους» καὶ τοὺς παγωμένους «θερμούς». Δημιούργησαν τὸν ἄστατο «καιρὸ» μὲ τὶς (α)θεολογικὲς ἀκροβασίες του… σπρώχνουν ἀκόμη ὅσους «μελετοῦν» πατέρες «χωρὶς πνεῦμα ἄσκησης» ὥστε νὰ ἔχουν πρακτικὸ ἀποτέλεσμα στὴν καθημερινότητά τους. Δημιουργοῦν προσφυγὴ στὰ κρυσφήγετα τῶν ψευδοπροφητῶν ποὺ ἐπαγγέλονται παραπλανητικὰ γνησιότητα μέσα στὴν πνευματικὴ ρηχότητα τῶν ποιμένων. Λίγη αὐτοκριτικὴ μὲ πνεῦμα μετανοίας θὰ καθαρίσει τὸ ὀπτικὸ πεδίο τῆς ψυχῆς μας. Καὶ θὰ πάψουμε νὰ βλέπουμε τὰ στραβὰ τῶν ἄλλων ὡς ἐγκλήματα καὶ τὰ δικά μας ὡς παραπτωματάκια μέσα στὴ δικαιολογημένη ἀδυναμία τῆς ἀνθρώπινης φύσης μας. Γένοιτο νὰ πρυτανεύσει τοῦτο τὸ τελευταῖο. Μὲ τὶς εὐχὲς καὶ τοῦ ἁγίου Ἀργολίδος στὸν ὁποῖο ἐπαρκῶς ἀναφερθήκαμε.
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΣΤΥΛΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
ΠΗΓΗ: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΟΥΛΙΟΣ 2022
Ο Θεός Μεθ’ημών
Φοβερό κείμενο!
Ευχαριστούμε από καρδιάς τους συντάκτες!
Να σας σκεπάζει ο Δίκαιος Θεός όλη την συντακτική ομάδα!