Ἄραγε θὰ προβληματιστοῦν ἀπό τὴ στροφή τῶν Ἐλλήνων πρὸς τὴν πίστη καὶ ἀπό τὸν ξαφνικό θάνατο τοῦ Μητροπολίτη Δράμας ἤ θὰ συνεχίσουν νὰ σφυρίζουν ἀδιάφορα;
Γράφει ὁ Διονύσης Μακρῆς
Θεολόγος-Δημοσιογράφος
Ὁ Χριστὸς μας φρόντισε τὸ τελευταῖο μήνα νὰ ἀποστείλει πολλὰ μηνύματα πρὸς τὴ θρησκευτική μας ἡγεσία προκειμένου νὰ τὴν ἐνεργοποιήσει, νὰ τὴ νουθετήσει καὶ νὰ τὴν ὁδηγήσει ἄμεσα σὲ μετάνοια. Τὸ ἐρώτημα ὡστόσο ἔχει νὰ κάνει, ὅπως λέγει σύγχρονος γέροντας ἀσκητὴς μὲ τὸ ἐὰν οἱ Ἀρχιερεῖς μας ἔχουν τὴν ἱκανότητα νὰ ἀποκωδικοποιήσουν τὰ μηνύματα αὐτά. Μακάρι νὰ τὰ καταφέρουν καὶ νὰ ἀλλάξουν τάχιστα ρότα πρωτίστως γιὰ νὰ ὠφεληθοῦν οἱ ἴδιοι καὶ στὴ συνέχεια νὰ ὠφελήσουν τὸ χριστεπώνυμο ποίμνιό τους. Ἂς τὰ δοῦμε ὅμως ἀναλυτικά.
Ἡ μεγάλη ἐπιτυχία τῆς σειρᾶς μὲ τὴ ζωὴ τοῦ Ἁγίου Παϊσίου ποὺ προβλήθηκε προσφάτως ἀπέδειξε περίτρανα τὴν δίψα τῆς πλειονότητας τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ γιὰ τὴν ὀρθόδοξη πίστη. Τὸ παρήγορο εἶναι ὅτι οἱ μετρήσεις τηλεθέασης ἔδειξαν ὅτι ἕνα ἀνέλπιστα μεγάλο ποσοστὸ τῶν θεατῶν ἦταν νέοι ἄνθρωποι. Τὴ σειρὰ θὰ τὴν παρακολουθοῦσαν μάλιστα πολλοὶ περισσότεροι ἂν προβαλλόταν νωρίτερα ἀπὸ τὸ τηλεοπτικὸ κανάλι. Ἡ καλογυρισμένη σειρὰ παρουσίασε μία λησμονημένη χριστιανικὴ ζωή, ἡ ὁποία εἶχε ὡς κεντρικὸ ἄξονα τὸ εὐαγγέλιο καὶ τὶς διδαχὲς τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀποσκοποῦσε στὴν ἁγιότητα καὶ τὴ σωτηρία. Μία ζωὴ ποὺ ἀναδείκνυε τὶς πραγματικὲς ἀξίες τῆς ζωῆς καὶ τὶς ἀρετὲς ἐκεῖνες ποὺ καθιστοῦν τὸν ἄνθρωπο εὐτυχισμένο ἀκόμη καὶ ἐν μέσω κακουχιῶν καὶ βασάνων. Ἀρκοῦσαν λοιπὸν τὰ ἐννέα πρῶτα ἐπεισόδια γιὰ νὰ στρέψουν τὸν νεοέλληνα στὰ καθαρὰ νερὰ τῆς ὀρθῆς πίστης καὶ νὰ ἐνδυναμώσουν τὴν ἐπιθυμία του νὰ βιώσει κάτι ἀνάλογο ἐπιστρέφοντας στὴν Ἐκκλησία.
Ἡ ἐπιστροφὴ αὐτὴ διαπιστώθηκε ἀπὸ τοὺς κατάμεστους ναοὺς τὴν περίοδο τῆς Μ. Ἑβδομάδας ἀλλὰ κυρίως φάνηκε ἀπὸ τὴν παρουσία πολλῶν κατὰ τὴν Ἀναστάσιμη Θεία Λειτουργία. Κατὰ κοινὴ ὁμολογία οἱ ἱεροὶ ναοὶ σὲ ὅλη τὴν χώρα ἦταν ἀσφυκτικὰ γεμάτοι σὲ ἀντίθεση μὲ τὰ προηγούμενα χρόνια, ποὺ οἱ περισσότεροι προτιμοῦσαν τὴ μαγειρίτσα καὶ τὸ ξενύχτι στὰ νυκτερινὰ κέντρα… Τὸ ἐρώτημα ὡστόσο ποὺ τίθεται ἔχει νὰ κάνει ἐὰν ἡ θρησκευτικὴ ἡγεσία συνειδητοποίησε αὐτὴ τὴ στροφὴ τῶν ἀνθρώπων καὶ δύναται νὰ ἀναλάβει και νὰ ἡγηθεῖ τῆς ἐπιστροφῆς πρὸς τὴ μετάνοια ἤτοι πρὸς τὸ μοναδικὸ δρόμο τῆς εὐτυχίας. Ἀπὸ τὶς σχετικὲς δημοσκοπήσεις περὶ ἐμπιστοσύνης τῶν Ἑλλήνων στοὺς θεσμοὺς ὡστόσο διαπιστώνεται πὼς ἡ πλειονότητα τῶν πολιτῶν δὲν ἐμπιστεύονται πλέον τὴν θρησκευτικὴ ἡγεσία μας. Καὶ αὐτὸ ἀκριβῶς δεικνύει τὴν ἀποτυχία τῆς ἀποστολῆς της. Πῶς ἄλλωστε νὰ τὴν ἐμπιστευτοῦν ὅταν παντελῶς ἀπαράδεκτα ταυτίστηκε μὲ τὸ νοσηρὸ σύστημα καὶ προέβη σὲ ἀπαράδεκτες πράξεις ποὺ δίχασαν τὸ λαὸ ἀλλὰ καὶ τοὺς πιστούς…
Κάτι ὅμως πρέπει νὰ γίνει ἄμεσα εἰδάλλως θὰ χαθεῖ ἄλλη μία μοναδική εὐκαιρία… Τὸ νὰ συνεχίζει λοιπόν νὰ σφυρίζει ἀδιάφορα σὲ ἀποφάσεις καὶ καταστάσεις ἀντίθετες μὲ τὶς διδαχὲς τοῦ Χριστοῦ μας ἢ καὶ νὰ ἐνισχύει ἐμμέσως στὸ ὄνομα τῆς ἀπαράδεκτης νεοπατερικότητας τὴν κάθε μορφὴ ἀνηθικότητας δεικνύει κατάντια καὶ ὄχι πρόοδο, ὅπως οἱ ἴδιοι πιστεύουν! Τρανὸ παράδειγμα ἀποτελεῖ τὸ ἀλαλοὺμ ποὺ γίνεται στὰ κοιμητήρια τῆς χώρας (βλ. σελ 6) μετὰ τὴν σχεδόν γεωμετρικὴ αὔξηση τῶν θανάτων.
Ἀλλά ὁ οὐρανὸς ἔστειλε ἕνα ἀκόμη προειδοποιητικὸ μήνυμα πρὸς τὴν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸν ξαφνικὸ θάνατο τοῦ τετραπλά ἐμβολιασμένου 59χρονου Μητροπολίτη Δράμας Παύλου.
Ἑνὸς Ἱεράρχη ποὺ ἀπαγόρευσε γιὰ δύο μῆνες τὸ μυστήριο τῆς Θείας Ἐξομολογήσεως, ἀφαίρεσε τὸ ὀφφίκιο τοῦ πνευματικοῦ ἀπὸ πλειάδα ἱερέων τῆς Μητροπόλεώς του καὶ γενικὰ ἐπιχειροῦσε γιὰ τοὺς δικούς του ἐνδόμυχους λόγους νὰ βρίσκεται ἕνα βῆμα πιὸ μπροστὰ ἀπὸ τὶς κυβερνητικὲς ἀποφάσεις, προκειμένου νὰ δελεάσει καὶ νὰ εὐχαριστήσει τὸν Καίσαρα καὶ ὄχι τὸ Θεό. Πέθανε τέσσερις μόλις ἡμέρες μετὰ τὴν τέταρτη δόση τοῦ ἐμβολίου, πού τόσο θερμά ὑποστήριζε. Ὁ ἐκλιπών Ἱεράρχης φέρθηκε ἐλεεινὰ πρὸς γέροντες ἀσκητὲς τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀλλὰ καὶ πρὸς σεβάσμιους πεπειραμένους ταπεινοὺς λευΐτες τῆς περιοχῆς του.
Χαριτωμένος γέροντας ἀσκητὴς μᾶς εἶχε πεῖ ἀπὸ πέρυσι τὸ Μάιο πὼς ὁ οὐρανὸς τὸν διέγραψε. Ἐνημερώσαμε τότε ἱερεῖς τῆς Δράμας ποὺ σκόπευαν νὰ παραιτηθοῦν καὶ νὰ φύγουν ζητώντας τους νὰ κάνουν ὑπομονὴ γιὰ ἕναν χρόνο. Αὐτοὶ μᾶς τηλεφώνησαν καὶ μᾶς ἐνημέρωσαν γιὰ τὴν κοίμηση τοῦ δυστυχῆ Μητροπολίτη Δράμας.
Ἡ ὁδὸς τῆς μετανοίας, ἡ ὁδὸς τῆς πραγματικῆς εὐτυχίας εἶναι μονόδρομος γιὰ ὅλους μας καὶ δὴ γιὰ τοὺς ραβδούχους μας, ὅπως ἔλεγε ὁ π. Παναγιώτης Τσιώλης, ὁ γέροντας τῶν Ἀγράφων, οἱ ὁποῖοι στὴν συντριπτικὴ πλειονότητά τους ἔχουν ἀπογοητεύσει τὸν Θεό, κάνοντας τὰ ἀντίθετα ἀπὸ ὅσα ἐπιτάσσει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία. Προσευχόμαστε δὲ νὰ μὴν ἰσχύσει τὰ ὅσα προφητικὰ διαμήνυσε ὁ ἅγιος γέροντας Βασίλειος Καυσοκαλυβίτης περὶ τῆς Ἱεραρχίας μας. Ἐξ ἀφορμῆς τῆς ψευδοσυνόδου τοῦ Κολυμπαρίου καὶ τῶν ὅσων θὰ ἀκολουθοῦσαν εἶχε ἀναφέρει ὅτι τὸ 80% τῶν Ἀρχιερέων θὰ φύγουν ἀπὸ διάφορες ἀσθένειες μέσα σὲ λίγα μόλις ἔτη. Εἴθε νὰ προηγηθεῖ μετάνοια καὶ νὰ μὴν ἐπαληθευτεῖ ὁ προφητικὸς λόγος τοῦ γέροντα!
Δεδομένη ἡ θλίψη ἀλλά ἡ μνήμη δὲν ἀπαλείφεται
Γράφει ὁ Νεκτάριος Δαπέργολας
Ἔφυγε λοιπόν «ξαφνικά», στά 59 του χρόνια, καί ὁ μητροπολίτης Δράμας Παῦλος, ἔνας κληρικός γιά τόν ὁποῖο ἀρκετές φορές ἔχω γράψει στό παρελθόν – καί δυστυχῶς ποτέ γιά θετικά πράγματα. Καί γιά τίς πλᾶνες του καί γιά τήν παρουσία του σέ προξενικές τουρκοεκδηλώσεις στή Θράκη καί γιά τή συμπροσευχή του μέ ἰμάμη σέ τουρκικό νεκροταφεῖο καί κυρίως γιά τά ὅσα διέπραξε τήν τελευταία διετία ὡς φανατικός ἐμβολιοποιμένας: τό ἐμμονικό κήρυγμα ὑπέρ τῶν ἐμβολίων, τίς ἀστυνομεύσεις τῶν ναῶν, τίς διώξεις παραδοσιακῶν ἱερέων πού ἔκαναν πέρσι κανονικά Ἀνάσταση (ἀντί τῆς…διημέρου καταισχύνης), τήν πρότασή του νά κοπεῖ ὁ μισθός τῶν ἀνεμβολίαστων κληρικῶν (καί νά δοθεῖ ὡς bonus στούς ἐμβολιασμένους ὑγειονομικούς), τίς πολλαπλές προκλητικές δηλώσεις του σέ βάρος τῶν πιστῶν πού διαμαρτύρονταν, τήν προσφυγή του στά δικαστήρια μέ μηνύσεις (γιά τίς ὁποῖες μάλιστα ζητοῦσε ἐπίμονα καί φορτικά νά ἐκδικαστοῦν ἄμεσα) καί βέβαια τήν ἀπαγόρευση τοῦ μυστηρίου τῆς ἐξομολογήσεως στή μητρόπολή του ἐπί δύο καί πλέον μῆνες τό περασμένο καλοκαίρι (πράγμα μάλιστα πού ὅταν τοῦ τό ἐπισήμανα μεταξύ πολλῶν ἄλλων – κάποια μέρα πέρσι πού μέ εἶχε πάρει τηλέφωνο γιά νά μὲ…πείσει πώς τόν ἀδικοῦσα μέ ὅσα τοῦ ἔγραφα – ἡ ἐξωφρενική ἀπάντησή του ἦταν ὅτι «δέν θά πάθουν καί τίποτε ἄν μείνουν χωρίς ἐξομολόγο γιά μερικές ἑβδομᾶδες, στό κάτω-κάτω ἄς πᾶνε καί σέ κανένα ψυχολόγο»)!
Εἰλικρινά δέν θά ἤθελα νά τά ξαναθυμίσω σήμερα πάλι ὅλα αὐτά. Καί τοῦτο, ὄχι φυσικά ἐπειδή «ὁ ἀποθανών δεδικαίωται», ὅπως θά βγοῦν νά ποῦν πάλι κάποιοι ἄσχετοι πού δέν ἔχουν προφανῶς ἰδέα γιά τό τί σημαίνει πραγματικά αὐτή ἡ φράση τοῦ Ἀποστόλου Παύλου (πάντως σίγουρα ὄχι αὐτό πού νομίζουν), οὔτε ἐπειδή δέν πρέπει δῆθεν νά ἀσκοῦμε κριτική (καθότι ἀσφαλῶς καί πρέπει, ὅταν ἔχουμε νά κάνουμε ὄχι μέ ἰδιωτικά «περί βίου» θέματα, ἀλλά μέ πνευματικά «περί πίστεως», πόσο δέ μᾶλλον ὅταν αὐτά γίνονται δημοσίως ἀπό πρόσωπα πού ἀσκοῦν ποιμαντορία καί παίρνουν στόν λαιμό τους μέ τίς πλάνες τους ἀνθρώπινες ψυχές). Ἀλλά ἀπλῶς ἐπειδή εἶναι πράγματα πού ἔχω ἤδη ξαναγράψει. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὡστόσο ὅτι πρέπει νά τά θυμόμαστε. Ὅπως καί τό ὅτι ἔφυγε «ξαφνικά», ὅχι πλήρης ἡμερῶν, ἀλλά πλήρης ἐμβολίων.
Ἐννοεῖται φυσικά ὅτι ἀπό πνευματικῆς ἀπόψεως οὐδείς ἔχει τό δικαίωμα νά ἐπιχαίρει, πόσο δέ μᾶλλον νά θριαμβολογεῖ ἤ νά προβαίνει σέ ἀπαράδεκτα ὑβριστικά σχόλια. Οὐδείς. Ἀντιθέτως, θλίψη μόνο πρέπει νά μᾶς ἐμφορεῖ καί νά εὐχόμαστε εἰλικρινά νά μετανόησε ἔστω καί τήν ὑστάτη ὤρα καί νά τόν πῆρε ὁ Κύριος στήν καλύτερη στιγμή γιά τήν ψυχή του. Αὐτό ὅμως δέν σημαίνει πώς θά ξεχάσουμε καί ὅσα προηγήθηκαν, οὔτε πώς ἦταν ἀπό τούς πιό μανιώδεις καί προκλητικούς διῶκτες τῆς τελευταίας ζοφερῆς διετίας (ἐπιλέγοντας ξεκάθαρα τήν ὁδό τοῦ «πρός κέντρα λακτίζειν») καί ἀπό τούς πλέον ἐπιφανεῖς ἐκπροσώπους τοῦ «ἀνάποδου κόσμου», σέ πλήρη σύνταξη μέ τό ἀντίχριστο καθεστώς. Στόν φρικτό πόλεμο πού ζοῦμε ἐδῶ καί τόσους μῆνες, μέ τά θύματα τῆς ἐμβολιαστικῆς ὑστερίας νά πληθύνονται δραματικά (ἀπό τίς «ξαφνικίτιδες» καί τίς χιλιάδες ἀκόμη παρενέργειες), μέ τόσους ἀπηνῶς κυνηγημένους καί ἀδίκως ἀπολυμένους συνανθρώπους μας, μέ τόσα ἐξευτελιστικά φασιστικά μέτρα πού ἔχουμε ὑποστεῖ, ἀλλά καί μέ ἀντικείμενο τοῦ διωγμοῦ πάνω ἀπό ὅλα τήν πίστη μας, δέν ἔχουμε τό δικαίωμα νά ξεχνᾶμε πόσοι (εἴτε πολιτικοί, εἴτε γιατροί, εἴτε νομικοί, εἴτε κονδυλοφόροι, εἴτε κληρικοί) ὄχι μόνο δέν πολέμησαν ὅλη αὐτή τήν ἀποτρόπαιη δαιμονική κτηνωδία, ἀλλά καί ἔβαλαν πλάτη γιά τήν ἐπικράτησή της. Πόσο δέ μᾶλλον κι ἀπό τή στιγμή πού διαβάζουμε πρωτοφανοῦς ἀστειότητας ἐξυμνητικά κείμενα σέ κάποια ἱστολόγια καί καθεστωτικές φυλλάδες γιά τή δῆθεν λαμπρή πολιτεία τοῦ ἐν λόγω ὡς ποιμενάρχη (μέχρι καί τόν παλαμικό τίτλο «Σέ κλαίει ὁ λαός» εἴδαμε σέ κάποιο δημοσίευμα, στό ὁποῖο ὁ εὐφάνταστος καθ’ ἕξιν ὑμνωδός του συνεχίζει μέ τά ἐξῆς ἀνεκδιήγητα: «Σὲ κλαίει ὁ λαὸς τῆς Δράμας, πεφιλημένε Ἱεράρχα, ποὺ ἔχασε τὸν φιλόστοργο πατέρα του, τὸν καλό του ποιμένα, τὸν ἀκοίμητο φρουρό του καὶ προστάτη. Σὲ κλαίει ὁ λαὸς τῆς Μακεδονίας, ὡς ἄλλο Παῦλο Μελά, ποὺ δὲν θὰ ἔχει πιὰ κοντὰ του τὸν ὑποστηρικτὴ τῶν δικαίων του, τὸν μπροστάρη τῶν ἀγώνων του…Σὲ κλαίει ὅλος ὁ κόσμος ποὺ σὲ γνώρισε καὶ ἔνιωσε τὸν εὐεργετικὸ χαρακτήρα σου καὶ τὴν μεγάλη σου καρδιὰ ποὺ δὲν ἄντεξε νὰ βλέπει τὴν ὑποκρισία τῆς ζωῆς»)! Πράγματα ἀπίστευτα καί ἐντελῶς παραμορφωτικά τῆς πραγματικότητας.
Ἀρκετά ὅμως μέ τή διαστρέβλωση τῆς ἀλήθειας, πού συνεχίζει νά ρίχνει λάσπη στόν ἀγώνα τῶν λίγων πού μάχονται ὑπέρ αὐτῆς, πού ρίχνει στάχτες στά μάτια ὅσων ὁμοφρόνων τοῦ ἐκλιπόντος (κληρικῶν τε καί λαϊκῶν) ἔχουν ἀκόμη κάποιες ἐλπίδες νά ἀνανήψουν (ἤ ἔστω νά προβληματιστοῦν) τρομάζοντας ἀπό γεγονότα σάν αὐτό, καί πού φυσικά ἀποπροσανατολίζει καί ἀπό τήν προφανή ἀνάγκη νά ἔχει ἐφεξῆς ἡ Δράμα ἕνα νέο ποιμένα, πολύ καλύτερο τοῦ τωρινοῦ, πού τουλάχιστον δέν θά ἀκολουθήσει τά βήματα του κατά τά τελευταῖα σκοτεινά ἔτη. Ἄς εἴμαστε ξεκάθαροι λοιπόν: θλιβόμαστε γιά τήν ἐκδημία του, εὐχόμαστε νά ἔχει καλή ἀπολογία μπροστά στό τρομερό Βῆμα τοῦ Κυρίου, ἀλλά τά γεγονότα δέν μποροῦν νά κρυφτοῦν κάτω ἀπό κανένα χαλί (ἐξωραϊσμοῦ ἤ ἀποσιώπησης). Ὅσο γιά κάτι σαλιάρικα ἐξόδια ἐφύμνια τῆς κακιᾶς ὥρας, τό λέμε ξεκάθαρα ὅτι μόνο καλό δέν κάνουν στήν ψυχή του. Ἄς τά ἀφήσουνε λοιπόν στήν ἄκρη οἱ ἀσύστολοι ἐγκωμιαστές καί, ἄν θέλουν νά τοῦ παράσχουν πραγματική ὑπηρεσία, ἄς ἀρχίσουν νά προσεύχονται γιά τήν ψυχή του, κλαίοντες πικρῶς. Ὅπως καί ὅλοι μας βέβαια…
ΠΗΓΗ: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΑΪΟΣ 2022