Μία πνευματικὴ διαστροφὴ τῶν ἡμερῶν μας εἶναι ὅτι οἱ ἄνθρωποι ζητοῦν «χριστιανικὰ» μέντιουμ, προβλεπτὲς καὶ προγνῶστες. Εἶναι ἐνδεικτικὸ ἀναιμικῆς πίστεως καὶ πνευματικῆς ἀνωριμότητος αὐτό. Τέτοιοι ὑπάρχουν πολλοὶ ἀλλὰ μὲ δαιμονικὴ προέλευση! Ξέρει πολλὰ ὁ διάβολος, παρακολουθεῖ, συνδυάζει πληροφορίες, εἰκάζει, πιθανολογεῖ τὸ μέλλον, ἐξαπατᾶ τοὺς ἀφελεῖς… εἰδικὰ ὅσοι στοιχειωδῶς ἀσχολήθηκαν μὲ ἀνατολικὰ θρησκεύματα ἢ μαγικὰ ἔργα, πρέπει νὰ περάσουν 40 περίπου χρόνια σιωπῆς καὶ ἀγώνα γιὰ νὰ ἀπαλλαχθοῦν πλήρως ἀπὸ τὰ δαιμονικὰ δικαιώματα! Διαφορετικά, ἂν μιλᾶνε στὸν καιρὸ τῆς μετανοίας τους, θὰ βάζει στὴ γλώσσα τους καὶ τὶς δικές του παρεμβολὲς ὁ διάβολος καὶ ἡ ζημιὰ θὰ εἶναι τρομερή… Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ ἐπειδὴ οἱ μανάδες τους ἀσχολήθηκαν μὲ τέτοια ἔργα, ἔχουν δαιμονικὰ μικρόβια ἀπὸ τὴν κυοφορία καὶ τὴν γέννησή τους! Αὐτοὶ ἀργότερα ἐξελίσσονται σὲ μέγιστοι «χαρισματοῦχοι» ἀλλὰ μὲ δαιμονικὴ προέλευση! Πλανῶντες καὶ πλανώμενοι!
Ἡ γερὸ «Πορφύραινα» τῆς Κρήτης, ἡ γερόντισσα Γαλακτία ἦταν ἀφόρητα ταπεινὴ καὶ σταθερὰ σιωπηλή! Εἶδε τὰ ἐπουράνια, τὰ καταχθόνια, τὰ κρυπτὰ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων καὶ εἶπε ἐλαχιστότατα! Ὅταν βλέπετε δῆθεν χαρισματούχους νὰ ἔχουν ἕτοιμη ἀπάντηση σὲ κάθε θέμα καὶ μάλιστα ἀναλυτικότατη, νὰ ὑποψιάζεσθε… Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης συγγραφέας τῆς κλίμακας μᾶς προειδοποιεῖ: «Μὴ ζητῶμεν προβλεπτᾶς μηδὲ προγνώστας, ἀλλὰ ταπεινόφρονας πάντως καὶ τοὺς ἐν τοῖς ἐν ἡμῖν νόσοις ἁρμοδίους». Ὑπάρχουν καὶ οἱ χαρισματοῦχοι τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ κρύβονται ἐπιμελῶς. Τοὺς ἀποκαλύπτει ὁ Θεὸς καὶ πάλι θεωροῦν μαρτύριο τὸ κάθε ρῆμα ποὺ θὰ βγάλουν ἀπὸ τὸ στόμα τους…»!
Τὸ καιρὸ αὐτὸ ποὺ κατὰ κόρον κυριαρχεῖ ἡ ἀνασφάλεια καὶ ὁ φόβος τοῦ θανάτου σκιάζει τὴν πορεία τοῦ ἀνθρώπου οἱ δαιμονικὲς μελλοντικὲς προβλέψεις κατά κυριολεξία ἔχουν πάρει τὴν μορφὴ τῆς χειρίστης λαίλαπας καὶ πανδημίας! Ὁλοένα καὶ περισσότεροι ἐπιθυμοῦν νὰ πληροφορηθοῦν τὸ τί θὰ ἀκολουθήσει μετὰ τὴν πληγὴ τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ προκειμένου νὰ προγραμματίσουν τὴν προσωπική τους κατάσταση, ὥστε νὰ μὴν ἀπολέσουν τὰ δῆθεν «κεκτημένα» τους! Ἄλλοι πάλι ἐπιδιώκουν νὰ καθορίσουν τὴν ἀντίδρασή τους μέσα ἀπὸ ὁμαδοποιήσεις ὁμοφρόνων τους… ἐξετάζοντας τὴ δυνατότητα νὰ συγκρουστοῦν μὲ τὸ δαιμονικὸ σύστημα τῆς ἀνομίας.
Ἀντὶ νὰ ἐναγκαλιστοῦν τὴ μοναδικὴ λύση καὶ διέξοδο ὄχι μόνο γιὰ τὴν τωρινὴ δοκιμασία ἀλλὰ γιὰ κάθε πειρασμό, πρόβλημα, ἀσθένεια καὶ κρίση ποὺ ἐπιτρέπει ὁ Θεός, τὴ μετάνοια, νοούμενη ὡς προσωπικὴ στροφὴ πρὸς τὴν ἁγιότητα, ἕνεκα τοῦ ἐνδόμυχου ἐγωκεντρισμοῦ τους καταντοῦν συνειδητὰ θύματα πλάνης. Πέφτουν στὶς καλοστημένες παγίδες τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος χειρίζεται ἄψογα τὸν ἐγωϊσμὸ τῶν προβαλλόμενων ὡς «χαρισματούχων» πλανεμένων. Σ’ αὐτοὺς δηλαδή ποὺ ἡ ἐγωπάθεια τοὺς κάνει νὰ πιστεύουν ὅτι κατ’ ἀποκλειστικότητα καὶ κατὰ μοναδικὸ τρόπο συνομιλεῖ ὁ Θεὸς μαζί τους ἀποκαλύπτοντας τὰ σχέδιά Του!!!
Τοῦτοι δυστυχῶς δὲν διαφέρουν ἀπὸ τὶς ἐπιζήμιες καὶ ἐπικίνδυνες αἱρετικὲς παραφυάδες τῶν Χιλιαστῶν, τῶν Πεντηκοστιανῶν, τῶν Μορμόνων κ. ἄ., ποὺ κατὰ καιροὺς παρασύρουν ψυχὲς στὸ δαιμονικὸ βόρβορο. Σὲ κοινωνίες ποὺ βασιλεύει τὸ «ἐγὼ» εἶναι φυσικὸ ἐπακόλουθο νὰ ξεφυτρώνουν σὰν τὰ μανιτάρια οἱ πλανεμένοι καὶ νὰ παρουσιάζονται ὡς «σπουδαῖοι». Νὰ παρουσιάζονται ὡς ἄνθρωποι σημαντικοὶ καὶ δοχεῖα ἐκλογῆς τοῦ Ὑψίστου, ποὺ ὄχι μόνο ἀναλαμβάνουν κατ’ ἀποκλειστικότητα νὰ ἐνημερώνουν τοὺς ἀφελεῖς ἀλλὰ καὶ νὰ διαμορφώνουν τὸν τρόπο λειτουργίας τῆς κοινωνίας.
Κάποτε ἕνας τέτοιος «σπουδαῖος» πλανεμένος ρασοφόρος ἐκμεταλλευόμενος ὅτι γιὰ κάποιο χρονικὸ διάστημα ἀποτέλεσε μέλος τῆς συνοδείας ἑνὸς συγχρόνου Ἁγίου διακήρυττε χωρὶς αἰδῶ ὅτι ἔχει λάβει τὴν εὐλογία νὰ κυβερνήσει τὸν τόπο… Καὶ ἄρχισε νὰ μαζεύει δίπλα του ἀφελεῖς, οἱ ὁποῖοι τὸν «θεοποιοῦσαν» κατὰ τὴ διάρκεια ποὺ ἐκεῖνος ἔκανε ἐπίδειξη τῶν δυνατοτήτων του, μιλώντας δημοσίως πρὸς ἐντυπωσιασμὸ τους δῆθεν μὲ δαιμόνια, τὰ ὁποῖα ποικιλοτρόπως τὸν ἐνέπαιζαν. Σήμερα συνεχίζει ἀπτόητος τὸ ἴδιο ἔργο, μέσα ἀπὸ τὸ Ἁγιώνυμο Ὄρος τῆς Παναγίας μας, παρασύροντας κληρικοὺς ὅλων τῶν βαθμίδων, ἀκόμη καὶ Πατριάρχες!
Ὁ Ὅσιος Ἰάκωβος Τσαλίκης, ὅταν κάποτε κινδύνευσε ἀπὸ μεγάλη πυρκαγιὰ ἕνα κοντινὸ μὲ τὸ μοναστήρι του χωριὸ θεώρησε τὸν ἑαυτὸ του ὑπεύθυνο τῆς καταστροφῆς καὶ ἔκλαυσε πικρῶς ζητώντας τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Τὸ ἴδιο σκηνικὸ βίωσα πρὶν ἀπὸ λίγους μῆνες ὅταν ἔτυχα νὰ ἐκκλησιασθῶ μὲ ἕναν χαριτωμένο γέροντα μία ἡμέρα μετὰ τὴν μεγάλη καταστροφὴ στὴ Βηρυτό, μετὰ τὴν ἀνατίναξη εὔφλεκτου ὑλικοῦ ποὺ φυλασσόταν στὸ λιμάνι. Ἀναφερόμενος στὸ γεγονός, τὸν εἶδα νὰ βουρκώνει καὶ νὰ ψιθυρίζει, «ἔχω ἀμέριστη τὴν εὐθύνη γιὰ τοὺς δεκάδες νεκρούς»! Ναί, οἱ Ἅγιοι ἔχουν ἐπίγνωση τῶν ὅσων διαδραματίζονται γύρω τους καὶ γύρω μας καὶ δὲν ἑξαιροῦν τὸν ἑαυτό τους ἀπὸ τὸ κοινωνικό γίγνεσθαι.
Ἐκλαμβάνουν, πιστεύουν καὶ θεωροῦν ὁλόκληρη τὴ γῆ ὡς Οἶκο τοῦ Κυρίου, μέσα στὸν ὁποῖο ζοῦν καὶ οἱ ἴδιοι. Ὡς ἐκ τούτου θρηνοῦν καὶ θλίβονται ὅταν ἡ ἀκαθαρσία τῆς ἁμαρτίας μολύνει τὸν χῶρο καὶ μὲ κάθε τρόπο ζητοῦν ἀπὸ τὸν Σωτήρα Χριστὸ τὸ ἔλεός Του ἐργαζόμενοι πιὸ ἐντατικὰ στὸ ἐργόχειρο τῆς καθαρτήριας μετάνοιας. Ἡ μετάνοια ἄλλωστε λειτουργεῖ ὅπως τὰ προϊόντα καθαριότητας ποὺ χρησιμοποιεῖ ἡ νοικοκυρὰ γιὰ νὰ καθαρίσει τὸ σπίτι της. Ἡ μετάνοια καὶ ὄχι ἡ μεταμέλεια ἀπολυμαίνει καὶ καθαρίζει τὴν καρδιά μας, ὥστε νὰ γίνει τόπος κατοικίας τοῦ Χριστοῦ, τόπος ἁγιότητας. «Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων· λάλησον τὴ συναγωγὴ τῶν υἱῶν Ἱσραὴλ καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτούς· ἅγιοι ἔσεσθε, ὅτι ἅγιος ἐγὼ Κύριος ὁ Θεός …» ἀναφέρεται στὸ Δευτερονόμιον (ιθ’, 2).
Αὐτὸ ἀκριβῶς ἐπιθυμεῖ διακαῶς γιὰ ὅλα τὰ παιδιὰ Του ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Νὰ στραφοῦμε πρὸς τὴν ἁγιότητα γιὰ νὰ γίνουμε ἄξιοι νὰ εἰσέλθουμε στὸν Οἶκο τοῦ Πατρός Του. Καὶ τότε Ἐκεῖνος, ὡς Κύριος καὶ Νοικοκύρης τοῦ Οἴκου θὰ φροντίζει ὡς καλὸς Πατέρας ὅτι εἶναι ἀπαραίτητο γιὰ νὰ εἶναι εὐτυχισμένα τὰ παιδιά Του. Θὰ κάνει ὅτι κάνει ἕνας σωστὸς γονιὸς γιὰ τὴν πρόοδο τοῦ παιδιοῦ Του. Θὰ δημιουργήσει πόρτες καὶ παράθυρα ἀσφαλείας, ὥστε νὰ μὴν μποροῦν νὰ διεισδύσουν ληστὲς καὶ κλέφτες (βλ. δαιμόνια) καὶ ταράξουν τὴν εἰρήνη, τὴν εὐημερία, τὴ γαλήνη, τὴν ἀγάπη, ποὺ ἀποτελοῦν τὰ χαρακτηριστικὰ στοιχεῖα τοῦ Οἴκου τοῦ Θεοῦ!
Ἡ ἴαση, τὸ φάρμακο καὶ τὸ ἀντίδοτο σὲ κάθε μορφὴ δοκιμασίας εἶναι ΕΝΑ καὶ μοναδικό. Ἡ ΜΕΤΑΝΟΙΑ. Αὐτὴ καθιστᾶ τὰ προφητικὰ λόγια ἀνεκπλήρωτα. Αὐτὴ διαμορφώνει ἕνα περιβάλλον ἀσφαλὲς γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ἂς μὴν ἐπιζητοῦμε τὰ μελλούμενα ἀλλὰ ἂς ἐνσκήψουμε μὲ εἰλικρίνεια στὴν ἐντολὴ τοῦ Σωτῆρα Χριστοῦ «ἔσεσθε οὒν ὑμεῖς τέλειοι ὡς ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τέλειος ἐστίν» (Ματθ. ε’,48). Ἂς ἀρχίσουμε ἀπὸ τὸ σπιτικό μας, τὴν οἰκογένειά μας, ἀπὸ τὸν κοινωνικό μας περίγυρο.
Τὸ ζήτημα ποὺ εὔλογα δύναται νὰ μᾶς ἀπασχολήσει εἶναι τὸ πῶς θὰ πορευτοῦμε στὸ δρόμο ἐπιστροφῆς πρὸς τὸν Οἶκο τοῦ Πατρός μας, στὸ δρόμο ποὺ ἀκολούθησε ὁ Ἄσωτος, τῆς γνωστῆς παραβολῆς; Πῶς θὰ ἀφήσουμε τὶς ψευδαισθήσεις εὐτυχίας καὶ τὰ χαρούπια ( εὐτελεῖς τροφὲς πνευματικὲς καὶ ὑλικὲς) ποὺ καθημερινὰ φροντίζουν κάποιοι νὰ μᾶς ταΐζουν; Ἡ παραβολὴ τοῦ Ἀσώτου μᾶς δίδει τὴν ἀπάντηση. Ἀπόλυτη λύση εἶναι ἡ ταπείνωση. Αὐτὴ ἐνεργοποιεῖ τὸ «παρκαρισμένο» καὶ «ἐγκαταλελειμμένο» ὄχημα, ποὺ λέγεται ἄνθρωπος. Αὐτὴ διορθώνει τὰ κακῶς κείμενα καὶ ἐπανεκκινεῖ τὸν ἄνθρωπο προσδίδοντας του τὸν ἀληθινὸ προορισμό του, τὴν θέωση.
Ἡ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ἀποτελεῖ τὴ μόνη δυναμικὴ ἀντίδρασή μας σὲ ὅλα τὰ δαιμονικὰ ἔργα καὶ στὶς κάθε λογῆς δοκιμασίες. Ἂς μὴν καθυστερήσουμε νὰ κόψουμε τὸ εἰσιτήριο τῆς ἐπιστροφῆς στὸν Οἶκο τοῦ Θεοῦ Πατρός. Ἂς μποῦμε στὴν ἁμαξοστοιχία ποὺ ὁδηγεῖ μὲ ἀσφάλεια ὁ Σωτήρας Χριστὸς καὶ ἂς γευτοῦμε τὶς ἀπολαύσεις ποὺ παρέχει στὰ βαγόνια γιὰ τοὺς ταξιδιῶτες ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γένοιτο!
Συντακτική ὁμάδα Στύλου Ὀρθοδοξίας
ΠΗΓΗ:ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΤΕΥΧ ΙΟΥΛΙΟΥ 2021